Boekverslag : Louis Couperus - Psyche
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2063 woorden.

Samenvatting
Samenvatting:

Het Rijk van Verleden bestaat uit een heel groot kasteel met driehonderd torens bovenop een berg. Het rijk is groot en wordt geregeerd door de honderdjarige vader van drie princessen. De oudste is Emeralda, aan wie de Fee bij de geboorte ogen van smaragd en een hart van robijn heeft geschonken. De tweede princes, Astra, heeft een levende ster op haar hoofd en haar grootste interesses zijn rekenen en door haar telescoop kijken. De kleine Psyche heeft het voorrecht altijd naakt te mogen lopen als gevolg van de twee zwakke vleugeltjes op haar schoulderbladeren. Als een kind ondervind ze dat haar vleugels, tot haar grote spijt, niet sterk genoeg zijn om daar mee te kunnen vliegen.
Psyche houdt ervan om weg te turen, tussen de kantelen door, naar de lucht of de horizon. Ze droomt er van te vliegen. Op een dag ziet Psyche weer het wolk in de vorm van een paard, die ze al zo vaak gezien heeft en roept hem zoals elke keer naar beneden. Hij, Chimera, daalt deze keer en neemt haar op de rug om een stukje met haar te vliegen. Na wat “ oefenvluchten “ neemt Chimera Psyche een keer mee naar zijn rijk, hoewel ze haar vader belooft had nooit de grenzen van zijn rijk te overschrijden. Als ze terug komen is de oude koning dood. Emeralda wordt koningin, wat voor Psyche betekent dat ze afscheid moet nemen van hetrijk.
Chimera neemt haar mee op een verre reis en als ze te moe is om verder te reizen, moet hij haar is een woestijn achterlaten. Ze barst in tranen uit en loopt naar een Sfinx. Daar word ze gevonden door Eros, de afstameling van de goden en koning van het Rijk van Heden die al eerder met een van de princessen wilde trouwen en hopeloos verliefd was geworden op de kleine Psyche, die hij maar een keer gezien had. Psyche is dankbaar voor zijn liefde en voelt zich niet meer zo alleen, ze geeft zelfs toestemming met Eros te trouwen. Ze lijden een gelukkig leven in hun klein rijk, bestaand uit een grote tuin met daarin een soort tempel als paleis, totdat Psyche elke dag muziek en gezang begint te horen die haar probeert te verleiden naar het bos te gaan. Het gezang blijkt van de Sater, wie een verwilderd bosmens is, te komen. Op een dag laat ze zich ( ondanks haar tegenstrijdige gevoelens ) verleiden en gaat mee het bos in. In het bos zijn saters, bacchanten, nimfen en elven. Prins Bacchus is de machthebber van het rijk van dansen, wijn en nog meer feesten. Na één nacht heeft Psyche spijt haar avontuur en keert terug. Maar het is al te laat : Eros stierf van verdriet, net als de rest van zijn rijk.
De spinnen van Emeralda weven een web over het rijk en alles vergaat tot stof. Het hart van Psyche brandde. Psyche blijft enkele jaren in het bos en raakt haar vleugeltjes, die toch alleen maar mooi waren en geen enkel functie hadden, kwijt. Ze keert terug naar het rijk van Emeralda om boete te vragen. Met behulp van de edelstenen die ze als de grootste zondaresse in plaats van tranen moet huilen lukt het haar bij Emeralda te komen. Van haar krijgt ze ook een boete die nodig is voor haar vergeving – ze moet “ Juweel der Mysterie, Steen der Wijzen “ naar de hel gaan zoeken en voor haar grote zuster brengen. Voordat Psyche vertrekt gaat ze Astra bezoeken om ook een boete van haar te vragen, maar Astra is veranderd tot een blinde en echt wijze vrouw en wilt voor geen boete voor Psyche bedenken.
In de onderwereld vraagt Psyche aan diverse ongure figuren en alle dingen om haar heen waar ze het juweel voor Emeralda kan vinden, maar ze krijgt steeds hetzelfde antwoord. Ze komt terug naar de hoofdstad, waar men een feest viert in verband met de naderende komst van de koningin. Emeralda nadert Psyche in haar koets voortgetrokken door tientallen paarden over een pad van lichamen en vraagt haar naar het Juweel, maar Psyche kan haar alleen maar vertellen dat het juweel niet bestaat en dat het enkel haar ijdelheid is. Emeralda rijdt over haar en Psyche sterft. Haar laatste tocht op het rug van haar geliefde Chimera en op haar eigen vleugeltjes is naar het Rijk van Toekomst, waar ze herleeft en haar vader met Eros ontmoet.

De Titelbeschrijving

Louis Marie Anne Couperus, L. J. Veen B. V., Wageningen 1898 ( tweede druk ), Psyche – Fidessa.

Persoonlijke Reactie

Het verhaal vond ik op zich wel leuk, alleen was het heel anders dan wat ik tot nu toe gelezen heb en dat had ik eigenlijk niet zo zeer verwacht. Maar ik moet wel toegeven dat dit het allereerste boek is uit de vorige eeuwen over welke ik niet alleen maar negatieve commentaar kan geven, misschien ook omdat het een boek is uit de Romantiek. Dat is nog relatief dicht bij ons jaartal, of in ieder geval dichter dan bijvoorbeeld middeleeuwen. De taalgebruik vond ik iets te overdreven te zijn en een iets te verhevigend effect op het geheel te hebben, maar dat hoort er ook eenmaal bij. Ik had ook verwacht dat het sprookje anders zou eindigen dan zoals het nu eindigt, maar dat is ook heel persoonlijk en ligt volledig aan de schrijver dus heb er geen bezwaar tegen. Ik moet wel zeggen dat ik wat lagere eisen stelde aan het boek, omdat het om een sprookje gaat en niet om een echte roman of zo iets. Daarom vind ik het ook niet erg dat de personages oppervlakkig zijn beschreven, de gevoelens waar het over gaat steeds hetzelfde blijven en niet voor de afwisseling zorgen en dat de motieven zo vaak herhalen, dat je het gevoel hebt dat het alleen maar om die motieven gaat en niet om iets anders. Ik vond de hoofdstukken en de hele tekst een goede samenhang vertonen, de gebeurtenissen voortvloeiden logisch uit elkaar en het is niet moeilijk een verband tussen de verschillende gebeurtenissen te leggen.
Wat ik bijzonder origineel vond is de omgeving waarin de auteur het verhaal heeft geplaatst. De drie rijken, Verleden, Heden en Toekomst tussen welke de hoofdpersoon moet reizen en haar plaats vinden … Dit is het aspect van het boek die mij het meest aan het denken heeft gezet, omdat je die drie rijken eigenlijk in het leven van elke persoon kunt onderscheiden, alhoewel op een andere manier dan de auteur het in zijn boek doet. Verder was het boek bestwel eenvoudig, wat ik ook met behulp van de kennis die ik over Romantiek heb kan verklaren en uitleggen en daarom ook niet als erg storend ga beschouwen.

Verdiepingsopdracht

 Ik het boek had ik geen duidelijke relaties met politieke achtergronden kunnen vinden, wat waarschijnlijk ook er mee samenhangt dat het verhaal een sprookje is en als sprookje – zijnde niet bedoelt is om politieke relaties te tonen.
 Ik heb ook geen relatie met sociaal – economische achtergronden gevonden.
 Als we het over de culturele achtergronden hebben, is het wel mogelijk een verband te beschrijven met de cultuur van die tijd. Na een heel lang tijd gezocht te hebben in de achterliggende gedachtes realiseerde ik dat de rol van de hogere macht in het verhaal iets te overdreven is. Dat is in overeenstemming met de cultuur van die tijd, waarin de leden van de gewone bevolking bepaalde verschijnselen met behup van de God wilden verklaren. Zo zie je in het boek bijvoorbeeld dat Chimera alle zijn handelingen uit het wil van God verricht en dat Psyche in haar dromen van een hogere macht te horen krijgt dat ze een boete moet doen om vergeven te worden. De te merken oververfijning is typisch voor de Jugendstil.
 De tekst behoort aanzienlijk tot het genre Romantiek, respectievelijk Neoromantiek. Er zijn veel kenmerken van de Romantiek en Neoromantiek in het verhaal te herkennen : Couperus heeft duidelijk een poging gedaan de emoties van de personages zo realistisch mogelijk te laten overkomen, de atmosfeer waarin het verhaal zich afspeelt is heel verheven, er blijft voor de lezer nauwelijks ruimte om te fantaseren. Zo wordt er bijvoorbeeld aan het begin van het verhaal de omgeving van het kasteel waarin Psyche eerst leeft erg precies beschreven : “ Reusachtig massief, met driehonderd torens, op den hoogsten top van een rotsgebergte, rees het koningsslot in de wolken. Maar de top was breed vlak als een hoogland, en het slot breidde zich mijlen er uit, met wallen, met muren van tinnen, mijlen, mijlen ver uit ... En overal rezen de torens op, verloren in de wolken, en het slot was als een stad, hoog op de rots van bazalt. Rondom het slot cirkelden lager en verder, lager en verder, de valleien van het rijk, verschietende met horizonnen, de een achter den ander en altijd, altijd door. Achter de kimmen daagden weer kimmen; achter de rozige zilveren; achter de blauwende goudene; achter de grauwende bleekende nevelende, wemelende weg, en nooit was de laatste te zien: bij helder weer doemde achter den einder altijd een einder weer “. De emoties van de personages worden heel goed en gedetaileerd beschreven, in tegenstelling tot de literatuur uit de vorige eeuwen. De verheving is dan ook in de beschrijvingen van de gevoelens van de personages op te sporen, wat weer een duidelijke kenmerk van de Romantiek is.

Evaluatie

Ik kan niet zeggen dat mijn eerste oordeel over het boek na het maken van de verdiepingsopdracht veranderd is, dus de bekende uitzondering van het regel die het regel moet bevestigen is weer niet gebeurt. Het komt waarschijnlijk door dat ik veel argumenten verzamel voor ik een oordeel vorm, maar die argumenten zijn daarna wel moeilijk met iets anders te overwinnen met als resultaat dat mijn mening over bepaalde dingen best stabiel is. Ik vond het wel leuk om het boek te lezen en moet bekennen dat het zeker geen zonde van de tijd was om juist dit boek te gaan lezen en geen ander. Ik zie ook wel het nut van het lezen van dit sprookje, wat waarschijnlijk al duidelijk is geworden na mijn “ motivatie van het boekkeuze “ gelezen te hebben. Volgens mij is het een goed boek, een boek die goed de kenmerken van de periode van Neoromantiek laat zien en bovendien ook nog een goed leesbaar verhaal bevat – wat natuurlijk bijzonder belangrijk is aangezien de belangen die de gemiddelde lezer heeft.
Ik ben wel tevreden over het uitvoering van de beschrijving, evenals over de uitvoering van het verdiepingsopdracht ( voor de afwisseling ). Dat wilt natuurlijk niet zeggen dat ik het alles goed gedaan heb, dat zegt het gevoel dat ik daar over heb ook niet – durft ze niet eens te zeggen – maar ik vind dat ik wel meer dan genoeg tijd in het maken van mijn boekverslag heb gestoken, wat hopelijk ook te zien is aan de uitvoering. Ik had best lang over het verdiepingsopdracht nagedacht, zodat er misschien nog een hoop bestaat dat zelfs “ Mevrouw de Specialiste “ de uitvoering niet al te oppervlakkig en waardeloos zou vinden, maar daar kom ik
( waarschijnlijk gelukkig ) natuurlijk nooit achter. De uitvoering zelf vond ik dan niet meer zo moeilijk, vooral omdat ik na over het verdiepingsopdracht nagedacht te hebben en redelijk concrete beeld had van wat ik allemaal in mijn verslag wil hebben en wat niet, wat een hoop onzekerheid en paniek tijdens het maken van het verdepingsopdracht scheelt. Het lezen van de tekst viel wel mee, omdat het taalgebruik al redelijk veel overeenkomsten toont met de hedendaagse literatuur en ook omdat proza over het algemeen makkelijker te lezen is dan poezie.
Volgens mij wordt dit een buitengewoon positieve evaluatie … want ik moet zeggen dat ik ook het gevoel had dat ik de kennis voldoende beheers, als we dan “ voldoende kennis “ defineren als “ genoeg kennis om een boekverslag daar mee te kunnen maken “. Ik geloof het zelf bijna niet !
Volgende keer ga ik misschien er voor zorgen dat ik mijn boekverslag wel op tijd af krijg, zodat ik een “ Aatje “ minder op mijn rapport heb staan. Niet dat het mij kan redden, dat helemaal niet, maar het ziet wel beter uit dan de constante situatie waarin ik meer achterstanden genoteerd heb dan de eigenlijke cijfers.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen