Boekverslag : Louis Couperus - Langs Lijnen Van Geleidelijkheid
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1206 woorden.

Samenvatting:

Het boek gaat over een gescheiden vrouw, Cornelie, die in Den Haag woonde. Ze heeft een slechte blik over het huwelijk, dat ze had met Baron Bronx en denkt erg feministisch te zijn. Ze Is in de 20, wil wat van de wereld zien, dus gaat ze voor een tijd naar Rome. Daar zit ze in een soort pension bij de Marchesa Belloni. Dit is een vrouw, die familie van adel heeft en het pension mag runnen. In het pension komt Cornelie allerlei verschillende mensen tegen die worden beschreven, maar niet belangrijk zijn voor het verhaal. Wie wel belangrijk zijn, is de nederlandse familie Van Der Staal. Dit is een moeder met twee dochters, met wie Cornelie in het begin een goede band krijgt. Ze ontmoet Giuseppe, een aardige dikke man, die altijd bij mensen vleit. Dit doet hij, omdat hij achteraf een missionaris blijkt te zijn, ingehuurd door de Marchesa, om mensen tot het christendom te bekeren. Ook ontmoet ze Urania Hope, die een goede vriendin van haar wordt.

Ze loopt wat rond in Rome, omdat ze de cultuur wilt leren kennen, maar dit valt haar vies tegen, dus besluit ze om maar wat in het pension rond te hangen. Als ze een keer in de kamer van de familie Van der Staal is, ontmoet ze een zoon, Duco. Dit is een schilder, die een atelier in Rome heeft. Duco en Cornelie worden hele goede vrienden, en dit leidt tot een relatie. Hij leid haar rond door Rome en dan Apprecieert ze de stad wel. Ze hebben een hele hoge eigendunk, vinden dat zij beter zijn dan de rest van de mensen, Omdat hun lijnen van het leven een weg bewandelen, die af en toe wel doorkruist wordt door anderen, maar die hun geluk niet kan storen. (Je kan ze samen beschouwen als twee superarroganten, die vinden dat ze hoger staan dan de rest van de mensen)

Op een keer is er een feest en op dat feest is ook Gilio de Forte Brachiolli uitgenodigd. Hij is een prins van adel en is op zoek naar een rijke vrouw, die zijn vrouw zou kunnen worden. De Marchesa ziet dat Urania wel te strikken is voor een adellijke titel en dat ze veel geld heeft, dus heeft ze haar al laten bewerken door Giuseppe. Urania Valt ervoor en gaat met de prins praten en uiteindelijk gaan ze zich verloven. Cornelie, die het hele gesprek heeft gehoord tussen de prins en de Marchesa Belloni, waarschuwt Urania ervoor, dat de prins het niet voor haar, maar voor haar geld doet. Ze luistert niet en gaat toch trouwen met hem.

Ondertussen is Cornelie op kamers gaan wonen, omdat ze te weinig geld heeft, om het dure pension te kunnen betalen. Aangezien de kamers ook te duur zijn, gaat ze bij Duco in het atelier wonen. Terwijl hij schilderijen maakt, schrijft zij een folder over de Rechten Van De Gescheiden Vrouw. Hierin vertelt ze hoe slecht het huwelijk is enzovoort. Aangezien hij niks verkoopt en de folder ook weinig oplevert, vraagt de prins of hij hun geld moet lenen. Hiertoe willen ze zich niet verlagen, omdat hun liefde voor elkaar belangrijker is dan geld, maar uiteindelijk doen ze het toch. De prins is niet verliefd op Urania, zijn vrouw, maar op Cornelie. Cornelie houdt wel van flirten, dus denkt de prins dat het gevoel wederzijds is. Hij nodigt Cornelie en Duco uit om bij hem op het kasteel op vakantie te gaan. Daar maakt hij in de bruidssuite een move op haar. Ze slaat hem in het gezicht en loopt kwaad weg. Later als Duco arriveert vertelt ze het hele verhaal en Duco is ook kwaad op de prins. Hij zegt dat Cornelie maar met hem moest trouwen, om de gewone mensen te laten denken, dat ze een paar zijn en zo kan de prins ook niks meer proberen. De prins, die natuurlijk kwaad is, gaat hun bespieden en op een nachtelijke wandeling, kan hij het niet meer aanzien en komt te voorschijn. Hij begint te vechten met Duco en haat een mes te voorschijn. Cornelie schrikt en is zo boos, dat ze besluiten om weg te gaan van het kasteel. Ze gaan weer terug naar het atelier, maar hebben een moeilijke tijd. Duco krijgt te weinig geld voor zijn schilderijen om te leven, dus gaat Cornelie een baan zoeken. Ze kan terecht bij een oude dame, die een gezelschapsdame zoekt. Dit betekent wel, dat ze nu Duco een hele tijd niet meer ziet, omdat de oude dame in Nice woont.

Cornelie gaat samen met de dame heel wat feesten af. De vrouw van 90, doet alsof ze 40 is en geeft zelf ook een keer in het jaar een feest. Dit helpt Cornelie te organiseren. Op haar feest ziet ze ineens een figuur verschijnen, die haar erg bekend voorkomt. Het is haar ex uit Den Haag. Ze is bang voor hem, maar hij praat op heer in en vertelt haar, dat ze voor de wet gescheiden zijn, maar dat ze voor hun liefde voor altijd samen zullen zijn. Op een gegeven moment dwingt hij haar met hem te zoenen en dat doet ze ook, omdat ze vindt dat hij wel gelijk heeft en hij een soort charme heeft, die ze niet kan weerstaan. Toch is ze nog bang voor hem en vlucht terug naar Duco. Maar zodra ze weer aankomt in Rome ligt er een brief van haar ex, waarin staat dat als ze niet snel terugkomt, hij haar gaat vermoorden. Ze neemt innig afscheid van Duco, vergeet al haar idealen ven het Recht Van De Gescheiden Vrouw en gaat terug naar Baron Bronx, waar ze weer haar oude leventje oppikt.





Over de schrijver:

Louis Couperus bracht zes jaar van zijn jeugd door in Nederlands-Indië, waar zijn vader bestuursambtenaar was; terug in Nederland mislukte hij, tot ongenoegen van zijn vader, op de Handelsschool. Nadat hij in 1883 het diploma M.O.-Nederlands gehaald had, wijdde hij zich geheel aan zijn schrijverschap. Na zijn huwelijk (1891) met zijn nicht Elisabeth Baud vertoefde hij vooral in het buitenland, met name in Zuid-Frankrijk en Italië; ook maakte hij reizen naar het Verre Oosten. Hij was in 1903 een der oprichters van Groot Nederland. Hoewel hij graag poseerde als luie dandy, was hij een bijzonder produktief auteur. Zijn proza kan in vier groepen worden ingedeeld:

eigentijdse psychologische romans,

symbolische sprookjes

mythologische romans,

historische romans.

Ze spelen zich af in een decadente cultuur. De talloze korte historische verhalen, reisimpressies en schetsen verschenen vaak als feuilleton in Groot Nederland, Het Vaderland (vanaf 1909) en De Haagsche Post (vanaf 1916).

Zijn enigszins geaffecteerde, zeer herkenbare stijl sloot vanaf het begin nauw aan bij het impressionisme van de Tachtigers, met wie hij overigens nimmer intensief contact heeft gehad.

De verzen van zijn poëziedebuut Een lent van vaerzen (1884) en het daarop volgende Orchideeën (1886) werden door Willem Kloos negatief beoordeeld in De Nieuwe Gids - maar Kloos merkte daarbij tegelijkertijd iets heel waardevols op: hij adviseerde Couperus om prozawerk te gaan schrijven. En Couperus heeft deze raad opgevolgd met als gevolg dat hij de belangrijkste Europese romanschrijver uit de eerste helft van de twintigste eeuw werd.

Zijn prozadebuut Eline Vere (1889), de eerste psychologische roman van groot formaat in Nederland, werd terstond door iedereen, ook de Tachtigers erkend. Het werd zijn populairste roman.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen