U kijkt nu naar de cache versie van het boekverslag : Boudewijn Büch - De Bocht Van Berkhey.
Deze versie komt van http://www.collegenet.nl/studiemateriaal/verslagen.php?verslag_id=95 en is laatst upgedate op Onbekend.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 368 woorden.

De jeugd als metgezel

Vanaf de foto op de achterkant van zijn roman "De Bocht van Berkhey" kijkt Boudewijn Büch je aan met ogen die uit hun kassen dreigen te rollen van verdriet. Hoofdpersoon is, zoals in "De kleine blonde dood" en "Geestgrond", Winkler Brockhaus, Büchs alter ego. Hij onderzoekt zijn jeugd en daarmee het raadsel van zijn leven door herinneringen op te diepen. Zijn jeugd, die de maat van heel zijn leven is. Altijd speelt op de achtergrond van het heden de doem van het verleden.
Zijn vader is afkomstig uit Duitsland. Zijn moeder is Nederlandse. Het huwelijk van zijn ouders noemt Winkler deel twee van de Tweede Wereldoorlog. De haat die de moeder voor haar man koestert, is even heftig als die van Winkler voor zijn moeder. Hij verafgoodt daarentegen Vati. Samen met hem onderzoekt hij de geestgrond en de duinen naast zijn dorp Oppidum, dat gemakkelijk te herkennen is als Wassenaar. Dit half-gelukkige bestaan wordt door de haatdragende driehoeksverhouding geheel verpest. En iedere reis die Büch later maakt, is verbonden met dat bestaan en met die jeugd.
In het tweede deel beschrijft hij het verval. Winkler verblijft enige tijd in een sanatorium. Oppidum verlelijkt, maar het meest ingrijpend is de scheiding van zijn ouders, de door allerlei instanties gedwongen breuk met zijn vader, de uiteindelijke vervreemding tussen die twee en tenslotte diens zelfmoord. Altijd zal Winkler op zoek zijn naar Vati.
Terugkijkend op die lelijkheid maakt hij Oppidum het centrum van zijn vervallen wereld, die door de tand des tijds schoonheid heeft gekregen. Maar het verdriet om het verlies van Vati heeft zich voorgoed in hem genesteld.
Tegelijk roept Büch de wereld van de jaren vijftig op. Hij catalogiseert als het ware zijn herinneringen aan Oppidum, dus aan Wassenaar. En toen men in het mooiste stukje landschap, nl. De Bocht van Berkhey, een villa neerzette, markeerde die gebeurtenis het einde van een jeugd die voor hem metgezel werd.
Het is voor Büch te hopen dat hij het raadsel van zijn leven heeft opgelost. Niet voor zijn lezers. Die moeten het dan zonder de ontroering van zijn romans doen.

De Arbeiderspers, 170 blz. fl. 29,90

Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen