U kijkt nu naar de cache versie van het boekverslag : Karel Glastra Van Loon - De Passievrucht.
Deze versie komt van http://www.studentsonly.nl/uittreksels/bv.asp?BvID=481 en is laatst upgedate op Onbekend.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1488 woorden.

Bibliografie
Eerste druk: april 1999
Dertiende druk: januari 2000


Samenvatting
B. Korte inhoud

Een paar jaar na de dood van zijn vrouw komt Armin Minderhout erachter dat hij al zijn hele leven onvruchtbaar is geweest. Het kind waar Monika dertien jaar geleden het leven aan schonk kan dus onmogelijk van hem afkomstig zijn.
Een zoektocht naar de echte vader van Bo volgt. Dit wordt afgewisseld met herinneringen aan het verleden.
Na de dood van zijn vader komt Armin erachter dat Bo ontstaan is uit een affaire tussen zijn vader en Monika. Een zeer pijnlijke uitkomst die erg veel vragen met zich meebrengt, die voor een groot deel onbeantwoord zullen blijven, omdat de personen die er een antwoord op wisten dood zijn.

C. Uitgebreide mening

Ik denk dat het thema van dit boek nog enigszins een taboe is. De in het boek genoemde cijfers geven wel aan dat buitenechtelijke kinderen toch vaker voorkomen dan men in het algemeen aanneemt. Ik had er althans nog nooit wat over gelezen. Ik neem aan dat het een van de grootst bewaarde geheimen van een vrouw zal zijn en zij zal het dus nooit aan haar geliefde vertellen. Het citaat uit Het Evangelie van Philippus dat in het boek gegeven wordt vind ik daarom ook erg goed: ‘De kinderen die een vrouw gaat baren lijken op degene die ze liefheeft. Als dat haar man is, lijken ze op haar man. Als dat echter een echtbreker is, dan lijken ze op die echtbreker.’
De buitenwereld zal het dan ook nooit te weten komen. In ‘De passievrucht’ heeft de betreffende vrouw, Monika, het echter wel aan haar vriendin, Ellen verteld. Ik kan me niet voorstellen dat iemand dat durft te bekennen.
De gebeurtenissen in dit boek zijn soms wel erg ongewoon, maar dat vind ik niet vreemd met zo’n thema. Bovendien is het boek zo geschreven dat je je helemaal inleeft in de hoofdpersoon en het dus ook volkomen normaal vind wat hij doet. Tot het beschuldigen van een dokter toe.
Ik had absoluut niet gedacht dat de vader van Armin de ‘dader’ geweest zou zijn, dus dat was toch wel een bijzondere afsluiting van het boek. Vaak kun je al halverwege het boek voorspellen wat het einde zal zijn.
Voordat ik dit boek had gelezen had ik hier dus eigenlijk nog nooit over nagedacht, nu denk ik dat het toch wel iets is waar ook wel eens over gepraat mag worden. Het kan ook best zijn dat er nooit over gepraat wordt, omdat het dit keer over vrouwen gaat die ‘fout’ geweest zijn en normaal zijn het de vrouwen die mannen van vreemdgaan beschuldigen. Het zijn meestal vrouwen die over dit soort dingen praten, maar zoiets kunnen ze zich natuurlijk niet permitteren.

De meeste informatie krijg je in dit boek over de hoofdpersoon, Armin. Dit komt omdat het boek vanuit zijn persoon geschreven is. Zijn gedachten zijn gegeven en daardoor krijgt de lezer ook meteen een subjectief beeld van de andere personen en op de gebeurtenissen. Zo zal Monika voor Armin perfect blijven, want hij was verliefd en neemt het alleen zijn vader kwalijk.
Ik heb geen idee hoe ik gereageerd zou hebben in het geval van Armin. Waarschijnlijk zou ik de moed niet hebben op zoek te gaan naar de biologische vader. Iets in Armin wil dat wel weten en ook precies hoe het gegaan is, ik denk dat dat alleen maar zelfpijniging is, je schiet er tenslotte niets mee op. Als het iemand was geweest die nog wel had geleefd waren er alleen maar meer problemen gekomen.
Ik weet niet of Armin er goed aan gedaan heeft om het aan Bo te vertellen, maar zoals het nu gegaan is; een bekentenis in een dronken schreeuwpartij, was in ieder geval niet goed. Bo had natuurlijk recht op de waarheid, maar ik denk dat hij er nu wel heel erg van overstuur zal zijn geweest.
De rest van de personen heeft niet echt duidelijke eigenschappen, dat komt vooral omdat het verhaal dus vanuit Armin geschreven is, dus daar kan ik ook niet echt uitspraken over doen.

Het verhaal is verteld in een niet-chronologische vertelwijze. In sommige hoofdstukken is dat erg verwarrend, omdat ik er pas na een paar bladzijdes achterkwam of het zich in het verleden of op het moment afspeelde. Hierdoor bleef het verhaal wel boeien, omdat je steeds iets meer van de hoofdpersoon en zijn verleden te weten kwam.
Zelfs na de ontrafeling over de vader van Bo bleef het verhaal boeiend. Dat komt omdat je nog wilt weten hoe Armin ermee om zou gaan.
Ik vind het altijd fijn als het verhaal aan het eind ‘af’ is, anders wil ik dat het boek langer was. Aan het eind van ‘De passievrucht’ zijn de belangrijkste problemen opgelost, het verhaal zou nog wel door kunnen gaan, maar het zou erg saai worden.
Het boek bestaat uit 45 korte hoofdstukken, en dat leest erg fijn. Er komt dan namelijk steeds een andere gebeurtenis aan bod, waardoor het verhaal niet saai wordt.

Over het algemeen was het taalgebruik in dit boek makkelijk. Alleen de stukken waarin Armin zijn baan als corrector voor een wetenschappelijke uitgeverij betrekt, zijn ingewikkeld en in het Engels. Maar die hebben verder geen belangrijke invloed op het boek, dus het is niet erg dat je ze niet begrijpt.
Het boek is een plezierige mix tussen beschrijvingen en dialogen. Het aantal dialogen per hoofdstuk ligt vooral aan de stemming van Armin op dat moment.
Wat ik wel vreemd vond, is dat dit boek zo recent is dat het over allemaal moderne dingen gaat. De meeste boeken die ik lees zijn toch wat ouder en gaan dus over andere dingen. Doordat het boek zo modern is, kon ik me wel extra goed inbeelden hoe alles eruit zou moeten zien.
Wat ik wel goed vond, was hoe de schrijver in een paar woorden duidelijk kan maken hoe de situatie in elkaar zit. Bijvoorbeeld:
‘Mijn vader is dood.

De telefoon ging.
“Spreek ik met meneer Minderhout? Meneer Minderhout, uw vader is dood.”’
Eerst krijg je een algemene beschrijving in een paar woorden waar het hoofdstuk over zal gaan, later wordt dat met scènes uitgelegd.

D. De hoofdpersoon

De hoofdpersoon van ‘De passievrucht’ is Armin Minderhout. Armin is een man van in de dertig, die van beroep corrector is bij een wetenschappelijke uitgeverij. Dit geeft een extra betekenis aan het verhaal: hij is een geboren rechtzetter, en uitgerekend die blijkt toegerust met een spelfout in zijn genen. Hij is tevens liefhebber van biochemische weetjes en feitjes.
Doordat Bo zijn zoon niet blijkt te zijn, neemt zijn wantrouwen ten opzichte van andere mensen erg toe. Armin voelt zich bedrogen en moet achter de waarheid komen. Hij doet er dan ook alles aan om daar achter te komen. Zelf heeft Armin maar twee serieuze relatie gehad, met Monika en na haar overlijden met Ellen. Hij heeft hen nooit bedrogen.
Armin is erg in zichzelf gekeerd en trekt zich weinig aan van andere mensen die hem goede raad willen geven. Bijvoorbeeld van zijn vriend Dees, die net als hij ook bij de uitgeverij werkt. Ze praten met elkaar over wetenschappelijke dingen, maar zijn het niet met elkaar eens.

E. Brief aan de hoofdpersoon

Deze brief is gericht aan Armin, net nadat hij het bericht heeft gehad dat hij onvruchtbaar is. Hij is nog niet op zoek naar de echte vader.

Beste Armin,

Je ontsteltenis zal groot zijn nu je weet dat Bo je zoon helemaal niet kan zijn. Ik weet dat je je weinig aantrekt van anderen met goede raden, maar ik hoop dat je inziet dat je in zo’n situatie bent beland dat je hulp nodig hebt. Een probleem als dit hoef je niet in je eentje te verwerken. Ik wil niet dat je weer in een diep dal komt net als na de dood van Monika. Daaronder zou Bo alleen maar lijden en dat is niet goed voor een jongen van die leeftijd.
Ik raad je wel aan om hem te vertellen dat je zijn vader niet bent. Hij heeft tenslotte recht op de waarheid. Jijzelf zou het in dit geval ook willen weten. Anders zou hij er misschien over een paar jaar achterkomen en jou verwijten dat je niks gezegd hebt. Nu kan hij jou van niets de schuld geven, je wist het zelf tenslotte ook niet. En Monika kan hij evenals jij niets meer verwijten, hard maar waar. Gebeurt is gebeurd.
Als je het Bo verteld hebt, kunnen jullie samen beslissen of jullie gaan zoeken naar de biologische vader. Want bedenk je wel, als je daar achterkomt, zullen er heel wat consequenties aan zitten.
Bovendien kun je nu niet iedereen zomaar gaan beschuldigen, je kunt mensen er erg mee kwetsen en zelfs vrienden kwijtraken. Denk eerst maar eens heel goed na of je wel wilt weten met wie Monika is vreemdgegaan. Het kan namelijk zijn dat je gevoelens voor haar dan veranderen, en dat zou jammer zijn, want jullie hadden een goede relatie. Nu kun je nog haar goede eigenschappen erkennen, straks misschien niet meer. En dat zou heel jammer zijn.

Sterkte en succes,

Miriam
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen