Boekverslag : J. Bernlef - Hersenschimmen
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2680 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2680 woorden.
Onderwerp:
Het onderwerp van het boek is zeker Maarten die dement wordt. Hij is dan ook al een oude man. Hij wordt heel vergeetachtig. Dit is op zich een best interessant onderwerp, omdat het met een heleboel mensen gebeurt. Iedereen vergeet wel eens wat, maar zo erg als die man. Het is gewoon leuk om te lezen hoe zo'n man dan denkt. Zelf denk ik niet vaak aan het onderwerp, ik ben zelf ook vergeetachtig. Ik begrijp nu wel hoe moeilijk het moet zijn voor iemand als het met je gebeurt en hoe snel het kan gebeuren. Bij Maarten binnen de week.
Ik ben gewoon hetzelfde over het onderwerp blijven denken. Verder vind ik het boek wel op een normale manier uitgewerkt. Wel vind ik het leuk dat je echt in Maarten zijn hoofd zit.
Ik vind dat er verder niet echt een mening in het boek zit. Het is gewoon een feit.
Ik vind dat er misschien iets meer aandacht naar Vera had mogen gaan. Zij heeft wel 50 jaar met hem geleefd en het lijkt me best moeilijk om een man te hebben die ineens dement wordt. Ook als hij naar de inrichting uiteindelijk moet. Je weet niet echt wat Maarten daar voelt en wat Vera daarvan vindt.
Verder vond ik het wel leuk om te lezen, omdat er bijna nooit een boek/film voorkomt met dit onderwerp. Ik heb het in ieder geval nog nooit gezien/gelezen.
De gebeurtenissen:
Er zijn een heleboel belangrijke gebeurtenissen in het boek. Dat komt omdat ze allemaal duidelijk maken wat Maarten voelt en dat hij verstrooid wordt. Drie belangrijke gebeurtenissen zijn:
- Maarten gaat de hond uitlaten waarbij hij de weg en de hond vergeet.
- De dokter komt bij hem en hij denkt dat hij van de Nazi is en daarna dat het vloeibaar eten is.
- Maarten wordt afgevoerd naar de inrichting.
De nadruk ligt vooral op de gedachtes en de gebeurtenissen van 1 persoon. Dat maakt het wel een duidelijk boek en makkelijker om te lezen.
Ik wilde iedere keer weten wat er nu zou gebeuren en hoe snel hij zou aftakelen. Ook wilde ik weten hoe Vera zou reageren. Dat maakt het een best interessant boek. Er komen veel verwarrende dingen voor.
Omdat Maarten niet logische dacht is het voor de lezer ook niet mogelijk om er zomaar een verbinding tussen te maken. Soms is het verband (de dokter als Nazi en de spuit) erg onduidelijk. Je moet goed in gedachte houden dat het gaat over een verstrooide man en dan maakt het het boek juist weer logisch.
Ik vind de gebeurtenissen boeiend, zoals dat hij zichzelf niet meer herkend in de spiegel, maar wel duidelijk de man ziet in de spiegel.
Ik vind het verhaal dramatisch als hij wordt afgevoerd naar de inrichting en als hij de piano wilt bespelen, maar het begin noten zich niet meer kan herinneren.
Verder vind ik het hele verhaal geloofwaardig.
Dat hij afgevoerd wordt. Het is allemaal zo plotseling en dan te bedenken die bepaalde oudtantes nog ouder zijn. Het kan hun ook zomaar gebeuren.
De gebeurtenissen hebben me aan het denken gezet, vooral over hoe een mens leeft op herinneringen. Verder is er niks.
De meeste gebeurtenissen spelen zich af in een hele rustige sfeer, dat maakt mij ook rustig, maar ook lui.
Sommige gebeurtenissen zag ik wel voor me, maar een heleboel gebeurtenissen kan ik me eerder indenken hoe je je dan moet voelen. Vooral als Vera zijnde. Thuiskomen en dan is je man er niet die van alles vergeet.
Ik heb nog nooit dit soort gebeurtenissen meegemaakt, dat maakt het denk ik wat moeilijker in te denken hoe zo iemand zich dan moet voelen.
Op het begin moest ik worstelen om door te lezen, maar al snel niet meer. Zodra je het verhaal wat meer gaat begrijpen en je er wat meer over na hebt gedacht wordt het boek interessanter.
Personages:
De hoofdpersoon is Maarten Klein. Maarten is 72 jaar en woont in Gloucester in de VS. Hij is geboren in Alkmaar, maar hij woont ondertussen al 15 jaar in Amerika. Maarten is een hele rustige man als je naar hem kijkt, maar in zijn hoofd speelt een heleboel af. Verder is hij een geduldige man. Dat merk je aan het feit dat hij iedere dag op de schoolbus staat te wachten.
Zijn vrouw heet Vera. Ook zij is in Nederland geboren en is met Maarten meegekomen naar Amerika. Vera is ongeveer 70 jaar oud. Vera is ook een rustige vrouw die onwijs veel van Maarten houdt. Vera is de helper in het verhaal.
Fred en Kitty zijn de twee kinderen van Maarten en Vera, maar over deze twee personen kom je maar weinig te weten in het boek.
Dokter Eardly en Phil Taylor kom je ook niet zo veel over te weten. De dokter is ook een helper in het verhaal.
Samenvatting.
Maarten Klein woont al 15 jaar in de VS. samen met zijn vrouw Vera. Zijn kinderen ziet hij weinig, want die zijn in Nederland gebleven. Maarten is al met pensioen en Vera heeft vrijwilligers werk gedaan bij de bibliotheek
Maarten heeft gewerkt voor de IMCO (Intergovernmental Maritime Consultative Organisation). Dat is een instituut voor visserijonderzoek in Bosten.
Maarten staat buiten voor zijn raam te wachten op de schoolbus. Het heeft buiten gesneeuwd en dat vindt hij niet fijn. Hij denkt terug aan hoe zijn vader altijd de temperatuur opnam en in grafieken zetten. Uit de opmerking van zijn vrouw merkt hij dat hij een beetje verstrooid begint te worden. Volgens Maarten komt dat door de sneeuw. In de lente zal het wel weer goed komen. Maarten denkt dat het ochtend is en hij staat te wachten op de schoolbus terwijl het zondag is. Hij vergeet ook het hout te halen wat Vera hem al twee keer gevraagd heeft.
Maarten heet zelf wel het gevoel dat er wat mis is, maar hij weet niet precies wat.
De dag erna (maandag) geeft hij zijn vrouw suiker bij de koffie, maar ze drinkt het al jaren zwart. Zodra hij met de hond gaat wandelen verdwaalt hij. De hond is allang terug voordat Maarten terug is. Hij is de hond ook vergeten. Maarten loopt naar de antiquair en koopt daar een boek. De verkoper wil weten wat hij vond van het vorige stuk wat hij gekocht heeft, maar hij weet niet meer welk boek dat was. Maarten wil zich gaan scheren, iets wat hij al 5 jaar niet meer gedaan heeft. Als ze 's avonds visite hebben (Ellen Robbins) vraagt hij haar naar haar overleden man. Op het begin weet hij niet wat er mis is met de vraag.
Als Maarten dinsdag opstaat is Vera niet thuis. Maarten belt naar de bibliotheek waar Vera is, maar die is er niet (als een paar jaar niet meer). Maarten wil ook naar zijn werk, maar de voordeur zit op slot. Hij forceert de deur. Bij een zomerhuisje aangekomen (waar hij denkt dat hij een werkvergadering heeft) zit de deur ook op slot. Ook daar forceert hij de deur. Plotseling weet hij niet meer wat hij daar zocht en gaat hij weer naar huis. Vera raakt ongerust. Ze had dokter Eardly gebeld en hij had haar aangeraden om foto's te gaan bekijken van vroeger. Van vroeger kan Maarten het zich nog wel herinneren, maar kom je dichterbij ze bij het heden komen hoe moeilijker Maarten ze zich kan herinneren. De dokter kwam die middag, dat was Maarten alweer vergeten. Hij adviseert Vera om Maarten binnen te houden en hem pillen te laten slikken. Als 's middags de buurjongen komt dan vraagt Maarten hem hoe het is met zijn hond. Ook die is al een tijdje dood.
Maarten gaat in de loop van de week steeds meer dingen door de war halen. Hij ziet Vera als zijn moeder als zij hem verbiedt de hond uit te laten. Vera raakt steeds meer ongerust.
Als Vera bij Ellen is loopt de hond buiten. Hij wil de hond binnen laten, maar weer zit de deur dicht. Hij slaat een raam kapot. Zodra Vera thuiskomt zegt ze hem om zijn jas aan te doen. Hij begrijpt niet waarom. De buurjongen komt de ruit repareren en weer vraagt hij hem naar zijn hond. Zodra de ruit gemaakt is blijft Maarten met zijn jas aan in huis zitten totdat Vera hem zegt om hem uit te doen.
Als de dokter komt om Maarten een spuit te geven denkt hij dat hij in WO 2 zit. Dat de dokter hem iemand wil laten verraden en dat de dokter een Nazi is. Later denkt hij weer dat het voedsel is en laat zich vrijwillig inspuiten.
Als de gezinshulp komt (Phil Taylor) vraagt hij minimaal zes keer aan haar wie ze is.
Als Maarten piano wil spelen kan hij zich het begin van het stuk niet meer herinneren. Dat vindt hij heel vervelend, want hij weet hoe graag Vera hem dat stuk hoort spelen.
Als hij vrijdag wakker wordt is hij vastgebonden aan bed en heeft het hele bed volgepoept. Hij weet niet wie de twee vrouwen zijn die hem helpen (Vera en Phil) en hij herkent zichzelf niet eens meer. Als Maarten die dag gaat lopen gaat hij opzoek naar de lente. De vuurtorenwachter ziet hem lopen en brengt hem weer naar huis.
Zaterdag gooit hij alles foto's in de openhaard. Hij weet niet wie de mensen zijn die hij op de foto's ziet. In de middag wordt hij naar een inrichting vervoerd.
Onderwerp:
Het onderwerp van het boek is zeker Maarten die dement wordt. Hij is dan ook al een oude man. Hij wordt heel vergeetachtig. Dit is op zich een best interessant onderwerp, omdat het met een heleboel mensen gebeurt. Iedereen vergeet wel eens wat, maar zo erg als die man. Het is gewoon leuk om te lezen hoe zo'n man dan denkt. Zelf denk ik niet vaak aan het onderwerp, ik ben zelf ook vergeetachtig. Ik begrijp nu wel hoe moeilijk het moet zijn voor iemand als het met je gebeurt en hoe snel het kan gebeuren. Bij Maarten binnen de week.
Ik ben gewoon hetzelfde over het onderwerp blijven denken. Verder vind ik het boek wel op een normale manier uitgewerkt. Wel vind ik het leuk dat je echt in Maarten zijn hoofd zit.
Ik vind dat er verder niet echt een mening in het boek zit. Het is gewoon een feit.
Ik vind dat er misschien iets meer aandacht naar Vera had mogen gaan. Zij heeft wel 50 jaar met hem geleefd en het lijkt me best moeilijk om een man te hebben die ineens dement wordt. Ook als hij naar de inrichting uiteindelijk moet. Je weet niet echt wat Maarten daar voelt en wat Vera daarvan vindt.
Verder vond ik het wel leuk om te lezen, omdat er bijna nooit een boek/film voorkomt met dit onderwerp. Ik heb het in ieder geval nog nooit gezien/gelezen.
Bouw.
De bouw is in het begin en het einde van et boek niet zo moeilijk te begrijpen. Ik vind het einde van het boek wel ingewikkeld. Dan is er echt geen touw meer vast te knopen aan de gedachtes van Maarten.
Er zit veel vaart in het boek, omdat Maarten ook snel dement wordt.
Alles hangt goed met elkaar samen, omdat er maar 9 dagen doorheen gaan. Het is heel duidelijk wat er gebeurt. In die 9 dagen kom je ook veel van Maarten zijn verleden te weten, omdat hij zich daar veel van kan herinneren.
Het verhaal is niet spannend, je kan best weten wat er gebeurt, maar het is wel boeiend. Ook omdat het iets is wat toch overal voorkomt en voor kan komen. Dat maakt het verhaal wel boeiend.
Er is maar 1 verhaallijn en dat is dat Maarten dement wordt. Dat je verder nog veel te horen krijgt over zijn verleden dat is allemaal bijzaak.
Dat er veel terugblikken zijn is heel logisch, want dat is hetgeen wat Maarten zich herinnert. Het heden niet, maar het verleden.
Er wordt niet echt met de tijd gespeelt. Je blijft gewoon in het heden.
Aan het eind blijft er niet veel onduidelijk, maar dat hoort ook denk ik niet echt bij het verhaal. Alles wat onduidelijk is kan je aan de karakters van de spelers wel zelf invullen. Ik vind dat het verhaal op een goed moment gestopt is.
Het verhaal is een Ik-verhaal. Je ziet het verhaal dan ook alleen door de ogen van Maarten. Dat is logisch, want daar draait het ook om.
Taalgebruik.
Er worden normale zinnen in het boek gebruikt met algemeen Nederlandse woorden. Het taalgebruik is dus niet moeilijk.
Eigenlijk is me niks vreemds opgevallen behalve dat er afwisselt gebruik wordt gemaakt van tegenwoordige en verleden tijd. Af en toe zijn er wel veel verschillende blokken tekst, dat maakt het lezen wel onoverzichtelijk.
Er worden veel gedachtes verteld op et moment dat Maarten er ook aan denkt en terwijl hij ergens loopt wat er niks mee te maken heeft.
Ik vind het taalgebruik goed passen bij de mensen. Het zijn gewoon normale mensen die normaal engels en Nederlands praten.
Verder zit er niet veel symbolisch in.
Tijd.
De vertelde tijd is 9 dagen als je het verleden niet meetelt. Er worden maar hele kleine gedeeltes van het verleden verteld. Ook de verteltijd is 9 dagen. De verhouding is dus gelijk.
In het boek komen wat terugblikken voor, maar niet zoveel. Er wordt heel continu verteld.
Het verhaal wordt vision avec verteld. Ik weet net zoveel als de schrijver.
Ruimte:
Het verhaal speelt zich af in en rond het huis van Maarten in Gloucester in de VS. Het jaargetij moet het isolement van Maarten versterken.
Verder speelt het grootste gedeelte van het verhaal zich in Maarten zijn hoofd (psychologische ruimte).
Titelverklaring.
De herinneringen die Maarten heeft zijn er alleen nog maar in vlagen en erg door de war gehaald. Dart is de reden dat het boek hersenschimmen heet.
Ook omdat Maarten aan het eind denkt: 'in het leven terug? …maar waar is zo iets gebleven?…is er wel zoiets?…of was het alles inbeelding in het hoofd?…
hersenschimmen?'
Mening.
Ik vond het boek zeker een goed boek om te lezen. Echt heel interessant. Vooral omdat de gebeurtenissen zo dicht op elkaar gebeurden. Je hoefde niet lang te wachten op een nieuwe gebeurtenis. Als je dat moet doen leg je het boek snel weg, Ook vond ik het leuk dat het verhaal helemaal draaide om de gedachtes van Maarten. Dat maakt het verhaal wel serieus.
Op het begin is het wel een beetje een moeilijk boek. Je valt ineens in iemand leven en daarvan moet je ineens de draad oppakken. Het boek begint ook verwarrend Eerst heeft Maarten het over een misthoorn waar je een klok op gelijk kan zetten en dan ineens ga je naar zijn verleden. Naar zijn vader wat helemaal niet belangrijk lijkt als je de achterkant van het boek hebt gelezen. Dan verteld hij iets over zijn woonplaats en dan gaat hij weer terug naar zijn vader. Dit alles op de eerste bladzijde, kan het boek heel verwarrend lijken. Later wordt duidelijker waarom dat alles gebeurt en dan is het niet zo'n moeilijk boek meer.
Op het begin is ook niet echt duidelijk wie Vera is en hoe oud Maarten is. Ook dat kan het boek wat verwarrender maken.
De eerste dag duurt wat langer dan de rest van de dagen. Dat is wel goed. Dat maakt wat duidelijker om wie het boek draait en wat er aan de hand is. De eerste dag in het boek vind ik heel belangrijk.
Daarna is het boek een makkelijk boek om te lezen en dat maakt het een stuk leuker om te lezen.
Zodra Maarten de inrichting in moet wordt het boek weer verwarrend. Dan wordt er ook ineens engels tussendoor gepraat, maar maar hele korte zinnetjes zoals:' THAT'S O.K. DRAW VERA'S PORTRAIT. THAT'S JUST FINE. THAT'S O.K. FOR US.' (ik heb het in hoofdletters opgeschreven, omdat dat in het boek ook gebeurt).
Hij gaat dan hele korte zinnen maken. Het is dan niet duidelijk wat hij bedoelt zoals:' ze komen voorbij…ze zijn onderweg…sta stil…mag niet…veranderingen zijn kennelijk niet langer toegestaan…zitten met een groot hoofd dat uit puur leegte naar voren knalt…hard opgevangen door de tafelrand…en maar schateren.'
Ik vond het verder een goed, duidelijk boek. Voornamelijk door alle gebeurtenissen die er gebeuren. De manier waarop Maarten denkt. Het is een interessant boek.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen