U kijkt nu naar de cache versie van het boekverslag : Jeroen Brouwers - Bezonken Rood.
Deze versie komt van http://www.collegenet.nl/studiemateriaal/verslagen.php?verslag_id=3772 en is laatst upgedate op Onbekend.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1474 woorden.

Schrijver: Jeroen Brouwers
Jeroen Godfried Maria Brouwers werd op 30 april 1940 geboren in Batavia (Nederlands-Indie).Van 1964 tot 1976 was hij werkzaam bij een uitgeverij in Brussel.
Daarna ging hij terug naar Nederland. Hij schreef verschillende romans, verhalen, autobiografische teksten, polemieken en opstellen.BV: Joris Ockeloen en het wachten(1967), Zonsopgangen boven zee (1977) en Kladboek (1979)
Motto: zie binnenzijde boek
Genre:roman

Plaats: Tjideng-kamp, het versierde stadje van Liza, in het huis van de schrijver in Exel in de Achterhoek .
Tijd: in het kamp (ca 1945), in de pensionaten (ca 1950), bij Liza (ca 1974 of 1975), de dood van zijn moeder (26 jan 1981 en de dagen erna), en de momenten dat hij dit boek schrijft (30 jan-2 mei 1981).
Hfdpersonen: Jeroen Brouwers, hij is een jongetje van 5 jaar als hij in dat Tjideng kamp zit, hij houdt veel van zijn moeder tot op een zeker moment. Hij ziet wel al die gruwelijke dingen die in dat kamp gebeuren maar heeft het zelf nooit onder lijfe meegemaakt. Hij is 41 jaar wanneer zijn moeder komt te overlijden, hij is gevoelloos en het doet hem niets wanneer zijn moeder overlijdt. Hij is dan al voor de 2de keer getrouwd en wil de kinderen uit zijn eerste huwlijk niet meer zien. Hij is schrijver van beroep. Hij slikt kalmerende middelen om zijn angst te onder drukken.
Moeder, overlijdt in het bejaardentehuis ze heeft veel voor anderen over, ze gaf vaak haar eten in het Tjideng kamp aan Jeroen zodat hij geen honger leed.
Oma, overlijd in het Tjidengkamp ze was zachtaardig, geduldige en zeer geestige vrouw.
Nettie Stenvert, vriendinnetje van Jeroen Brouwers in het kamp, ze waren van gelijke leeftijd. Ook zij overleed in het Tjidengkamp.
Liza, een geliefde van Jeroen die hij had ontmoet in een cafe buiten de stad. Hij was 2 of 3 dagen bij haar gebleven maar was toen alweer verdwenen, jaren later ontmoeten ze elkaar weer in dat zelfde stadje. Ze heeft een vriendelijk, zachtaardig en schrander gezicht. En ze is van beroep schooljuffrouw.
Samenvatting: Eind januari stierf de moeder van de ik-figuur, de schrijver had de laatste tijd geen contact meer met haar. Hij voelde geen verdriet, wilde niet naar de crematie en wilde dan ook niet op de overlijdingskaart staan. Wel liet hij zich nauwkeurig beschrijven hoe de crematie was geweest.
Hij zocht naar het boekje Daantje gaat op reis waaruit zijn moeder hem in Indie , in het Jappenkamp had leren lezen, maar hij kon het niet vinden. Hij nam een kalmerende pil om een angstaanval te voorkomen. Op het moment dat hij te horen kreeg dat zijn moeder overleden was moest hij denken aan zijn geliefde van 6 of 7 jaar geleden,Liza. Een maand geleden had hij haar weer gezien.
Toen Jeroen een jaar of 5 was zat hij samen met zijn oma, moeder en zusje in het vrouwenkamp Tjideng in Japan.Ze leefden daar samen met duizenden vrouwen op een klein oppervlak, zij leefden in het aanrecht. Zelf heeft hij niet geleden hij heeft geen honger gehad en hij is nooit ziek geweest. Het was een verschrikkelijke tijd in het Jappenkamp: de Japanners martelden en verkrachtten de vrouwen (lezen 53 t/m 56)
Ook was er altijd honger. Maar wat er ook gebeurde Jeroen bleef onaangeraakt. Dood en marteling was voor hem “dood”gewoon.
Hij liep daar rond met een helm op zijn hoofd en het boekje Daantje gaat op reis met daarin een foto van zijn vader. Zijn vader was krijgsgevangene in Japan en zijn 2 oudere broers zaten in een mannenkamp op Java.
Nettie Stenvert en zijn oma stierven in het Tjideng. In het kamp was Jeroen erg gehecht aan zijn moeder. Hij bleef bij haar in de buurt toen zij een hele nacht lang naakt buiten moest staan en hij liet haar beloven dat ze hem nooit zou verraden en nooit in de steek zou laten. Toen het rode kruis een keer met een vrachtwagen vol voedsel kwam, werd al het eten vernietigd uit wraak voor het vallen van de atoombom. Jeroens moeder probeerde wat rijst achter te houden maar werd betrapt. Ze werd door de kampleiding afgeranseld en Jeroen stond te kijken, vanaf dat moment hield hij op van haar te houden. Na de oorlog werd Jeroen door zijn ouders in een Nederlands pensionaat gestopt. Hij vond dat vreselijk. Bij het afscheid nemen van zijn moeder voelde hij zich verraden. Vanaf toen was er een soort traliewerk tussen hem en haar.
Telkens denkt hij weer terug aan de gruwelijkheden in het kamp. Hij herinnerde zich een feestje waar hij, halfdronken, op de afbeelding van een naakte vrouw had geschoten, toen zag hij zijn moeder voor zich hoe zij op dat plein naakt had gestaan met allemaal geweren op haar gericht en toen barste hij in huilen uit.
Jaren geleden was hij een paar dagen bij Liza geweest, hij zag Liza als een soort moeder voor hem. Later had hij een angstdroom gehad waarin hij Liza met zijn moeder verward had. Heel vaak brengt hij Liza i.v.m zijn moeder.
Door het opschrijven van de gebeurtenissen in het Tjidengkamp hoeft hij het niet meer te onthouden en valt het allemaal van zich af.

Het verhaal berust op ware gebeurtenissen die Jeroen Brouwers zelf heeft meegemaakt. Toch kwamen er, na de verschijning van dit boek, mensen die ook in het Tjideng-kamp hadden gezeten die zeiden dat die kampervaringen niet echt gebeurt waren. Volgens hen had Jeroen Brouwers de gruwelijkheden van de Duitse concentratie kampen geprojecteerd naar de Jappenkampen.
Als verdediging had Jeroen Brouwers gezegd dat hij een literair boek had geschreven en geen autobiografie
Perspectief: Het boek wordt door de ik-figuur verteld, die zichzelf presenteert als Jeroen Brouwers. Toch moet men onthouden dat die gepresenteerde Jeroen Brouwers niet dezelfde is als de echte Jeroen Brouwers.
Tijdsstructuur: Het verhaal is niet-chronologisch verteld, er worden telkens kleine stukjes uit verschillende periodes vertelt. De verteltijd en de vertelde tijd lopen sterk uiteen. De totaal vertelde tijd is 40 jaar en de verteltijd is 129 blz. Ook binnen die periode wordt niet-chronologisch vertelt, hij vertelt bijvoorbeeld dat Nettie Stenvert dood gaat en verder in het boek gaat zijn oma dood, maar de volgorde is dat eerst zijn oma dood gaat en daarna Nettie Stenvert.
Einde: Het is een gesloten einde.

Titelverklaring: De titel van het boek slaat op het bloed dat lang geleden vloeide in het Jappenkamp:’rood, de kleur van de dood, die als een bloedspat voorkomt op de Japanse vlag’. Jeroen Brouwers zegt zelf dat hij de aandacht heeft gevestigd op het feit dat in de titels van zijn laatste drie boeken het woord ZON in voorkomt (Zonsopgangen boven zee, Het verzonkene, Bezonken rood).De zon is het symbool voor het ideaalbeeld en de schoonheid, maar ook voor het gruwelijke Jappenkamp, waar dit symbool van de Japanse naties zelfs als martelwerktuig werd gebruikt.
Thematiek: De thema’s van dit boek zijn: dood, liefde, angst, haat, liefde voor de moeder van de jeugd. Dit zijn overkoepelende thema’s. Ook het Rooms-Katholieke geloof speelt een grote rol, er komen vaak zinnen voor als: Geheiligd zij uw naam, Gezegend zijt gij, Onder alle vrouwen, ook wordt de zin Bid voor ons veel gebruikt.
Motieven: De ervaringen die hij heeft gehad in het Jappenkamp en het omslaan van de liefde voor zijn moeder voor haat. Dus wraak en haat.
Bedoeling: De bedoeling van de schrijver is geweest om men de gruwelijkheden van het Jappenkamp te laten zien en dat er niet om te lachen valt en om van zijn kamp- syndroom af te komen.
Wereldbeeld: Nogal negatief wereldbeeld, door zijn ervaringen in het Jappenkamp kent Jeroen Brouwers geen gevoelens en ziet hij vaak negatieve eigenschappen in de mensen.

Stijl: Geschreven in een heldere stijl. Jeroen Brouwers schaamt zich niet voor tranen maar toch blijft zijn stijl beheerst, en wordt de toon nergens huilerig.
Er komt in dit boek zowat geen dialoog voor. Er zijn vele reeksen van smeekbeden en verheerlijkingen.

Eigen mening: Ik vond het een goed boek, maar wel moeilijk te begrijpen want dan verteld hij over het Jappenkamp en dan vertelt hij over het overlijden van zijn moeder dat loopt heel snel in elkaar over dus afentoe is het best wel moeilijk te begrijpen.
Ik heb ook vol afschuw zitten te lezen over de dingen die in dat Jappenkamp gebeurde.
Maar je krijgt wel een goede indruk omdat het toch door de ogen van een kind te zien krijgt. Het was niet echt een spannend boek want er kwamen geen spannende gebeurtenissen in voor.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen