Boekverslag : Koos Van Zomeren - Meisje In Het Veen
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1159 woorden.

Beschrijvingsopdracht

Het boek heb ik eigenlijk alleen gekozen omdat ik naar een boek van dezelfde schrijver op zoek was, namelijk Oom Adolf van Koos van Zomeren. Omdat het stukje in het verwerkingsboek mij erg aansprak. Dus ik dacht dat dit ook wel eens een goed boek kon zijn. Maar dit bleek later volkomen onterecht te zijn. Het boek was naar mijn mening veel te ‘zweverig’, ik las de woorden wel maar ze zeiden me niet echt iets. Dit kwam mede ook omdat de hoofdpersoon, in het boek de ikpersoon, erg veel om Het verhaal zelf heen praatte. Hij haalde veel van zijn herinneringen/belevingen terug en daardoor werd het erg moeilijk om de rode draad in Het verhaal te volgen. Hij begon over een wandeltocht in de bergen van Zwitserland terwijl de hoofdzaak in dit boek toch eigenlijk de moord op het meisje zou moeten zijn. Toch kan ik niet ontkennen dat hij op deze verhalen kwam terwijl hij de moord op het meisje aan het overdenken was, toch vind ik deze overdenkingen niet echt passen in Het verhaal. Eerdere boeken met hetzelfde onderwerp hebben dit bepaalde onderwerp, naar mijn mening in ieder geval, beter uitgebeeld, ik bleef een stuk beter in Het verhaal hangen en kon daarom dit boek ook bijna niet wegleggen. Veel gebeurtenissen in dit boek zijn er niet, wat er eigenlijk echt gebeurd in Het verhaal is dat de hoofdpersoon weer in de tent gaat kijken met z’n verrekijker. Toen hij werd afgelost door zijn collega liep hij terug, vond een vastzittende vogel. Direct daarna vond hij het meisje. Toen het politieonderzoek was afgelopen ging hij samen met z’n broer naar Groningen, daar liep hij een oud-leerling achterna naar haar huis, praatte wat met haar en ging vervolgens weer met de trein terug naar zijn huis. Waar zijn ex op hem zat te wachten. Dit was eigenlijk het hele verhaal, waar het niet dat er vele flashbacks in terugkomen. Verder vond ik het leven dat deze hoofdpersoon leidde niet erg interessant, hij was bioloog op een school geweest en nu deed hij onderzoek in het veen naar een nest grauwe klauwieren. Dit betekende urenlang in een tentje zitten met een verrekijker. Niet echt mijn favoriete bezigheid. Toch was er een bepaalde spanning in Het verhaal, door de flashbacks werd het verloop van de gebeurtenissen in het heden even uitgesteld en moest je dus voorlopig raden naar de afloop, dit was dan wel weer positief, dat vond ik ook één van de leukere dingen, de manier waarop deze spanning werd opgebouwd. In Het verhaal heb ik de hoofdpersoon wel goed leren kennen, zijn wijze van denken en zijn gevoelens zijn uitvoerig aan bod gekomen… Ik vond dit op zich een pluspunt van dit boek, ik heb dit niet vaak, dat ik zo met de hoofdpersoon ga meeleven, ook al lijkt hij helemaal niet op mij. Dit vond ik een leuke ervaring. Verder waren er ook nog mensen in Het verhaal, zoals de broer van de hoofdpersoon die ook precies wisten hoe de hoofdpersoon zou reageren, hoe hij zou denken over bepaalde situaties. Dit is duidelijk te merken en zeker niet onprettig omdat de hoofdpersoon er weer totaal anders op reageert dan dat ik had gedacht. De opbouw van Het verhaal is erg verwarrend, soms had ik geen idee in welke tijd we nou precies waren. Had hij het nu over zichzelf toen hij nog klein was of was het niet al te lang geleden? De flashbacks zijn zeer verwarrend. Ook passen ze naar mijn mening niet goed in Het verhaal, de belangrijkste gebeurtenis wordt niet in het midden geplaatst. Nou ik eraan denk, misschien is de moord op het meisje wel helemaal niet het belangrijkste. Misschien draait het hier wel om de hoofdpersoon zelf, over zijn gevoelens, zijn belevingen. Zoals ik in het begin al duidelijk probeerde te maken vond ik dat het taalgebruik nogal ‘zweverig’ was. Bijvoorbeeld: “Deuren open, deuren dicht. Dat is de sleur van de dag. Deuren open, deuren dicht. Dat hoorde ik ook deze dag weer. Ik hoorde een mannenstem. Weer gingen de deuren open, deuren dicht. Een vrouwenstem hoorden ik.”. Zo kwam het veel voor in Het verhaal. Ook mede door dit taalgebruik is het dat Het verhaal moeilijk te volgen is. De kern wordt niet duidelijk… En dat is eigenlijk ook zo’n beetje hoe ik over het hele verhaal denk, er wordt gewoon om van alles heengedraaid en dat vond ik vervelend, hierdoor staat het boek bij mij een stuk minder hoog in het vaandel. Terwijl ik het toch wel een goed boek vond met vele gedachtegangen, misschien was het beter tot zijn recht gekomen in een ander verhaal met een ander onderwerp, niet de moord op een meisje.



Verdiepingsopdracht

In het boek zijn niet erg veel open plekken. Er wordt wel eens waar veel meer verteld dan dat er eigenlijk aan de orde is maar dit wordt dan ook volledig uitgediept. De open plekken die wel in het boek voorkomen draaien voor een groot gedeelte om het vermoorde meisje. Open plekken zoals bijvoorbeeld: “Wie is het meisje?”, “Waar komt ze vandaan?”, “Hoe is ze vermoord?” waren natuurlijk te verwachten bij het lezen van de titel en het eerste gedeelte waarin de hoofdpersoon het meisje vindt. Voordat je ook het eerste gedeelte gelezen zou hebben, zou je hele andere open plekken tegen komen. Dan zou het meer lijken op: “Wat doet het meisje in het veen?” en “Wat betekent het veen voor het meisje?”. Ook bij mij was dit het geval. Deze open plekken worden over het algemeen open gelaten, ze worden gewoon niet beantwoord. Dit stoort mij enorm moet ik eerlijk zeggen, ik vind dit jammer, ik had liever gehad dat Het verhaal ook echt afgelopen zou zijn als ik het uit had. Maar dit is bij dit boek zeer zeker niet het geval, de open plekken die ik in het begin genoemd heb blijven open, ik word er niets wijzer van, na het lezen van het boek weet ik nog steeds niet wie het meisje is, waar ze vandaan komt, hoe en door wie ze vermoord is. Ik vond dit boek ook absoluut niet spannend, er werd veel te veel om het eigenlijke verhaal heen gepraat. Er werd veel informatie gegeven die mij absoluut niet interesseerde, zoals bijvoorbeeld zijn verleden, het feit dat hij woonde bij twee grotere broers. Broers die qua uiterlijk erg op elkaar leken maar waarbij het innerlijk totaal verschilde. Één van de twee had twee hazen geschoten, toen zijn broer vervolgens thuis kwam probeerde hij één van de twee hazen weer tot leven te brengen, dit lukte. Toen de vader van de drie broers vervolgens overleed probeerde de hoofdpersoon, de kleine jongen, de vader weer tot leven te brengen, hij faalde en wist niet waarom. Hij was hierdoor zeer geschokt omdat hij zijn vader zeer beminde. Ik vind dit zeer ontroerend maar ik vond het vervelend omdat ik door deze stukken eigenlijke verhaal een beetje kwijt raakte.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen