Vluchtplan Athene… Geslaagd! - Auteur: Frits Bromberg
- Titel: Vluchtplan Athene… Geslaagd!
- Plaats van uitgave: Groningen
- Jaar van uitgave: 1989
- Uitgever: (1) oorspronkelijke uitgever: Wolters-Noordhoff, 1984
Jacob Dijkstra, Groningen 1989 - Genre: Avontuur/misdaad
- Beschrijving hoofd- en bijpersonen.
- Hajo Kopersmid (ook wel Hajo Hou-je-kop) Een erg eenzame jongen, die volgens hem alleen maar lage cijfers kan halen, en altijd moet vechten om een beetje gezien te mogen worden.
- Rolf: Een zoon van een vrij rijke vader, waarmee hij een weddenschap heeft afgesloten.
- Martijn: Een jongen waarmee ze in contact komen d.m.v. Rolf
- Martine: De zus van Martijn, en later de vriendin van Hajo.
- Verteltijd: 15 Hoofdstukken, 140 bladzijden
- Vertelde tijd: ongeveer een half jaar
- Historische tijd: +/- 1990 (Staat in een kranteknipsel in het boek)
- Op welke plaats(en) speelt het verhaal zich af: In Nederland en Griekenland.
- Perspectief: Vooral persoonsperspectief, maar ook veel vertellerperspectief.
- Onderwerp/Thema: Jeugd
- Illustraties: Lois Robertson
Samenvatting Rolf had met zijn vader een weddenschap gemaakt, wat inhield dat hij een modelvliegtuig met een fototoestel erin moest bouwen binnen een half jaar, en dat hij hiermee een luchtfoto zou maken. Lukte hem dit, dan had hij een reis naar Griekenland gewonnen, maar als het hem niet lukte moest hij een half jaar lang iedere week de auto van zijn vader wassen. Al fluitend schreef Rolf alles op papier wat hij nodig heeft voor de bouw van z’n modelvliegtuig. Hij fietste naar de modelbouwzaak en kocht daar alles wat hij had opgeschreven.
Daarna fietste hij naar hun oude woonboot die niet meer gebruikt wordt, en waar hij dus alle tijd en ruimte had om z’n model te bouwen.
Twee weken nadat hij begonnen was, merkte hij pas hoe moeilijk het eigenlijk is om alles goed te bouwen. De bouwtekeningen waren goed, daar lag het niet aan. Maar alles wat hij had gebouwd lag de volgende dag alweer uit elkaar.
Ik begin opnieuw, dacht Rolf.
En opnieuw ging hij weer naar de modelbouwzaak, waar hij vervolgens alles weer opnieuw kocht, met nog wat extra onderdelen en een handboortje. Dit was echter zoveel dat hij het bijna niet in een keer kon dragen. Maar Rolf was niets kwijtgeraakt, toen hij bij de woonboot kwam. Hij zette zijn fiets tegen een boom, en nam zijn spullen onder de arm. Weer gleed er iets weg, en hij vloekte hard toen ook zijn pot lijm op de grond uiteen spatte.
"Kan ik je helpen?"
Rolf keek verbaasd op.
"Wat!"
" Of ik helpen kan, je doet zo stom."
Rolf keek recht in het gezicht van Hajo Kopersmid, die van zijn fiets was gestapt.
Tjonge, dacht Rolf. Uitgerekend Hou-je-kop, die is nou net de laatste van wie ik hulp wil.
Maar Rolf was te netjes of te laf om dat hardop te zeggen.
Rolf had nog geen stap gedaan, of alle latjes vielen weer uit zijn handen.
"Wacht", hoorde Rolf Hajo zeggen. "Ik help je wel"
Rolf gaf geen antwoord maar vond het best dat Hajo alles opraapte wat hij liet vallen.
"Waar werk je aan?", vroeg Hajo.
Rolf had er niet veel zin in om Hajo te vertellen over het modelvliegtuig en de weddenschap met zijn vader.
"O, ik pruts maar wat"
"Waar pruts je aan?"
"Een vliegtuig"
"Tjee! Een vliegtuig? Een modelvliegtuig toch zeker?"
"Ja", zei Rolf. Rolf legde het verhaal uit aan Hajo. Hajo bleek wat verstand te hebben over het bouwen van vliegtuigjes, en hij hielp Rolf hier dus mee.
Twee weken lang bouwden de jongens elke middag en avond aan het toestel, en op een zaterdagmiddag kon iedereen zien dat het een modelvliegtuig werd, in plaats van een bosje houtjes.
Rolf dacht na, en vroeg aan Hajo of hij mee wilde naar Griekenland als hij de weddenschap zou winnen.
Dit leek Hajo geweldig en dit was dus afgesproken.
De vleugels en romp werden bespannen met een heel dun soort plastic. Je kon het zonder lijm op hout vast kleven, door het warm te maken met een strijkijzer.
Ook werd de besturing ingebouwd, evenals het fototoestel.
Toen het hele vliegtuig klaar was, belden ze Martijn op.
Martijn is een jongen die al een paar jaar met modelvliegen bezig is, en er dus veel vanaf weet.
Toen Martijn de volgende dag langs kwam en het model eens goed had bekeken, merkte hij geen fouten en zij dat ze maar een keer moesten langskomen op het vliegveld, en dan zou Martijn hun les geven.
Zo gezegd zo gedaan, en een week daarna stonden Rolf en Hajo op het veld met hun kersverse model.
Martijn legde eerst nog even wat uit over het vliegen, maar al gauw daarna startte hij de motor, reed naar de startplaats en steeg op. Het model kwam al gauw van de grond, en toen Martijn het model een beetje hoog had gebracht, mochten de jongens zelf eens een poging wagen.
Eerst mocht Rolf het even proberen. Hij vloog een paar bochtjes, niet te mooi maar hij maakte ze tenminste.
Naar zijn vierde rondje drukte hij op een schakelaartje op de afstandsbediening, en het model maakte een foto.
Martijn nam het vliegtuig weer over en landde hem keurig op het grasveldje.
Nadat Martijn hun nog wat had uitgelegd over het vliegen en wat Rolf fout deed, gingen ze allemaal weer naar huis. Rolf haalde thuis het fotorolletje uit het model, en bracht dit naar zijn oom, die zelf foto’s ontwikkelde.
De volgende dag hadden ze de foto, waarmee Rolf gelijk naar zijn vader rende.
Zij hadden de weddenschap gewonnen, en ze hadden zelfs nog 3 weken over. Eigen mening Ik vind het zelf een erg leuk boek, het leukste boek dat ik tot dusverre heb gelezen, en het boek is erg duidelijk en leesbaar, en ook worden moeilijke woorden uitgelegd.
Maar toch vind ik dat je wat van modelbouwen af moet weten, anders snap je er niet alles van.
Het boek klopt wel, de moeilijke woorden die aan materialen gegeven worden, worden ook in de echte modelvliegsport gebruikt (Dit weet ik omdat ik zelf ook aan modelvliegen doe)
Als ik een cijfer voor dit boek moest geven zou dat een 8 of een 9 zijn. |