Punt 1: bibliografische gegevens.

Punt 2: informatie over de schrijver - relevantie.

Punt 3: inhoud van het boek.

Korte inhoud/samenvatting: (bron: bibliotheek - uitrekselmap)

Waar het verhaal zich afspeelt: De eerste plaats waar het verhaal zich afspeelt is natuurlijk in Amsterdam, voornamelijk in "het Swarte Paert". Als tweede in Oudekerk, waar de boer woont. En tussen die twee plaatsen in bij het hof "Kostverloren".
Wanneer het verhaal zich afspeelt: De exacte datum is bij dit verhaal niet bekend, maar het speelt ongeveer ook rond Bredero zijn tijd dus ongeveer ergens in de 17e eeuw.

Thema: Het thema dat in dit verhaal centraal staat is een 'Klucht'. Net als bij al die andere belangrijke verhalen van Bredero. (Moraal vertrouw nooit een vreemde, ook al is het nog zo'n beste vent, want je bent echt in een mum van tijd je zaken kwijt).

Verklaring van de titel: Het thema is dus een klucht en de gauwdief die weet op een hele slimme manier (klucht) de koe van de boer te stelen. Dus vandaar de 'Klucht van de Koe". (Het motto is meer iets dat Bredero dacht dus dat kun je dat ook niet echt verklaren).

Punt 4: de structuur van het boek.

Ruimte: Het stuk speelt zich eigenlijk alleen in Amsterdam en rond Oudekerk af. En over de omgeving wordt niet veel verteld, alleen over een kalkoven bij de boer zijn huis en over de polders (hier begint Ghijsje over te praten als de boer vermoedt dat de koe zijn koe is).

Perspectief: Deze is per dialoog weer anders. dus bijvoorbeeld: Giertje: "wie klopt daar?" en dan vervolgens Joosje: 'Ik ben het Giertje. Doe open, meid. Alsjeblieft mijn kind. Toe schat, tap me een biertje. Eigenlijk is het dus gewoon de hij/zij verteller (personale verteller).

Punt 5: figuren.

Hoofdfiguren:

1. Ghijsje. Hij is eigenlijk de belangrijkste personage uit het boek. hij is de gauwdief, dus hij haalt de 'klucht' uit door op een slimme wijze de spullen van andere personen te stelen. Hij heeft dus een heel slim karakter, maar hij doet zich voor als een 'doodgewone' koopman die in het begin om een slaapplaats zoekt. De ontwikkeling die hij in het verhaal doormaakt is dat hij het begin zelf niet eens weet hoe hij deze 'beroving' aan zal pakken en later het heel goed af heeft laten lopen.
2. De Boer (Dirk Thijssen). Deze is èèn van de drie personen die aan het einde van het verhaal de pineut is (hij het meeste). In het begin geeft hij onderdak aan de gauwdief, waar hij later ongetwijfeld spijt van zal krijgen. Van zijn karakter kom je eigenlijk niet veel te weten, wel dat hij niet zo slim is omdat hij zijn eigen koe niet eens herkend en hij Ghijsje blindelings geloofd. De boer maakt ook niet echt een ontwikkeling door, wel vindt hij op 't einde dat de gauwdief zijn spullen gekregen heeft en niet gestolen.
3. Joosje. Hij speelt in deze klucht als een optrekker (=fuifnummer). Zijn karakter is hoogstwaarschijnlijk een beetje agressief, want hij komt in het swarte paert omdat hij ruzie met zijn vrouw heeft gehad. En hij wil ook met de waardin naar bed en zeurt daar een poos over. De ontwikkelingen die hij meemaakt zijn niet echt duidelijk, eigenlijk is hij gewoon een persoon die meespeelt in het stuk en op het einde zijn mantel verliest.

Bijfiguren:

1. Friese Giertje. Zij is een begeerde vrouw die de herberg "Het Swarte Paert" beheerd. Joosje en Ghijsje vinden haar allebei wel interessant, maar zij is getrouwd (haar man zit wel in het buitenland). Ze heeft een aardig vast karakter, want ze wil beslist dat er betaald wordt, ongeacht wie dat doet. En laat zich niet zomaar verleiden door een stel kerels. Zij maakt net als de boer en Joosje ook niet echt een ontwikkeling door in het verhaal.
2. Keesje. Dit is het zoontje van Dirk Thijssen, de boer. Hij speelt eigenlijk een hele kleine rol in het stuk, nl. dat hij huilend komt vertellen dat zijn vader zijn koe is gestolen. Dus bij hem is geen karakterbeschrijving of ontwikkeling te geven.

Punt 6: eigen mening/recentie.

• Als eerste vind ik dat het boek voor zijn omvang weinig inhoud bevat, je kunt met 63 pagina's wel iets veel indrukwekkenders schrijven. Voor de rest was het een dun en prettig boekje om te lezen, vooral omdat je het in een dik uur kunt lezen. De vertaling was goed en je bleef niet op sommige stukjes hangen.
• Een moreel argument voor dit toneelstuk is dat het erg sluw, maar knap in elkaar zit.
  In het begin lijkt het verhaal een heel braaf en netjes verhaal, iedereen doet rustig en vriendelijk, maar naarmate het verhaal verder gaat wordt het steeds onfatsoenlijker en smeriger. Want de personages gaan naar de kroeg er worden dronken en gaan vrouwen lastig vallen. En op 't einde wordt er dus gefeest en gestolen.
• Qua emotionele argumenten is het stuk over het algemeen en tikkeltje meeslepend. Dit is zo omdat het telkens een lange tijd duurt voordat er echt iets gebeurt. Ook is het verhaal op zich èèn groot stuk slijmen bij elkaar om wat voor elkaar te krijgen, bijvoorbeeld dat Joosje in de kroeg wil en hij zijn zin ook nog krijgt of dat Ghijsje het voor elkaar krijgt dat de boer zijn eigen koe gaat verkopen. Voor de rest was het wel een goed stuk, omdat er op een goede wijze werd beschreven hoe Ghijsje zijn sluwe plannen uitvoerde.
• Het verhaal paste goed in de werkelijkheid, want alles zou zo echt kunnen gebeuren.
  Er staan dus geen dingen in die niet echt zouden kunnen gebeuren of die alleen in je fantasieën kunnen voorkomen. Ik kon het verhaal me goed inbeelden, dit komt natuurlijk ook omdat het niet een erg moeilijk boek was. Als iemand in het boek een karakterbeschrijving kreeg, werd die ook heel duidelijk overgebracht tot de lezer.
• De vorm van deze klucht zit wel redelijk in elkaar. Over het algemeen was het niet te lang en niet te kort, maar toch zat het op sommige momenten wel wat losjes in elkaar. Je haalde heel snel Ghijsje, de gauwdief en Joosje, de optrekker door elkaar, en als die twee dan een dialoog met elkaar hadden of als de een op het ene moment iets zei en de schrijver dan weer ineens naar de andere overschakelde en die wat zei, werd je toch gauw in verwarring gebracht. Ook werd het hele verhaal door gerijmd, bijvoorbeeld, de boer: "op je gezondheid" en dan zei de gauwdief vervolgens: "van 't zelfde…ik drink graag een biertje op zijn tijd" etc.
• Aan het verhaal zat eigenlijk weinig leerzaams. Ik heb alleen geleerd hoe mensen vroeger iemand bedroog (boekhouden, kaarten of onjuiste gewichten). Ook was het niet een verhaaltje dat je echt aan het denken zette. Maar het is weer eens wat anders dan een 'gewoon' leesboek, en dus verloor je je interesse er niet snel bij.
• De hoofd- en bijpersonen in dit boek zijn, vind ik, wel aardig goed gekozen voor een verhaal als deze. Vooral de boer en de gauwdief waren niet alleen belangrijk, maar ook geschikt om in zo'n klucht te spelen. Alleen de optrekker vond ik wat minder gekozen, hij had beter kunnen worden vervangen door bijvoorbeeld een slager of een marktkoopman.

Punt 7: opdracht/verslag.

Bij de gauwdief Ghijsje stond de boer dit maal op zijn lijstje. Toen hij de boer zijn koe zag, stond hij helemaal paf. Hij stal het dier bij nacht en zette hem neer bij huize kostverloren zonder sporen en zonder kracht. Hij ging er samen met de boer mee op pad die niets door had. De boer verkocht het dier voor 10 geldstukken en had nog steeds niet door dat de gauwdief hem kaal stond te plukken. Na de verkoop van het beest, begon voor hen allen het feest. Maar dat duurde helaas niet voor lang, want Keesje kwam binnen met de tranen in de ogen en vertelde dat Ghijsje hen allemaal had bedrogen. Maar ja, die konden ze niet meer pakken, want hij was al lang gevlogen…..

Punt 8: bijlagen.

• Moortje
• Klucht Van De Koe
• Klucht Van De Molenaer
• De Klucht Van De Molenaer
• Spaanschen Brabander