Boekverslag : Lévi Weemoedt - De Ziekte Van Lodesteijn
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1278 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1278 woorden.
Titel
De ziekte van Lodesteijn
Auteur
Levi Weemoedt
Titel verklaring
Het boek is opgedragen an Kann en Oscar.
Jaartal eerste druk: 1984
Opbouw
Het boek is opgebouwd uit zeven hoofdstukken. Deze hoofdstukken dragen geen titel, maar zijn aangeduid met Romeinse cijfers. Het boek beslaat in totaal 128 bladzijden.
Samenvatting
Het boek handelt over een leraar oude talen, Lodesteijn, die net als alle andere leraren van school verandert.
Het oude krakkemikkige schooltje, waar om de haverklap leerlingen door de vloer gingen, wordt omgeruild voor een fonkelnieuw modern gebouw met zestienhonderd ramen.
Bij de verhuizing doet hij niet mee. Hij houdt zich schuil in zijn oude lokaaltje dat als laatste in de strijd tegen de sloophamer overeind was gebleven. Dit symbolisert denk ik het feit dat Lodesteijn zich van de andere leraren afzondert.
Al op de eerste twee bladzijden van zijn in 1986 verschenen boek laat de schrijver er geen twijfel over bestaan hoe hij over het huidige onderwijs denkt. Hij beschrijft de verhuizing als een optocht van tuchtigers en getuchtigden, misleiders en misleiden onder triomfantelijke aanvoering van de rector en zijn staf.
De staf van de protestants christelijke middelbare school heeft het niet getroffen met Lodesteijn "leraar klassieke talen en bederver van de jeugd". Persijn, de rector, die niet bidt, maar de Here vermanend toespreekt. Zuverijn, conrector, met als specialiteit de jongens en de meisjes van de onderbouw en Belijn, conrector en begeleider van de bovenbouw zien knarsetandend toe dat Lodesteijn zich niet aanpast aan de regels van de school. Zijn lessen kunnen bestaan uit het vertellen van dingen die niets met de leerstof te maken hebben, n.l. het vertellen van de Griekse godenwereld, het vertellen van en grappige anekdote en het uitschelden van een vaderlandse politicus. Dit doet hij omdat volgens hem...."diep in de leerling, achter zijn slaperige gezicht een lege geest spookt, een hongerige wolf die om voedsel schreeuwt". Een heel leuk moment in het boek is als Lodesteijn uitlegt wat verveling tot vervolg kan hebben.
Tijdens de feestelijke inwijding van de school kunnen er vragen gesteld worden aan de architect. Lodesteijn vraagt hoe het staat met de degelijkheid van het gebouw. Hij is er van overtuigd dat er net als in het oude gebouw de leerlingen regelmatig door de vloer zullen zakken, die voor eeuwig uit het bestand verdwenen.
Er ontstaat door verveling zo'n enorme concentratie van kracht op een punt, dat alle energie naar het zitvlak toeschiet en HUPP! Daar gaat weer een leerling. Een briesende Persijn weet hem uiteindelijk de microfoon te ontfutselen. Vele schermutselingen met de staf volgen.
Na een aanvaring met de schoolleiding over de inhoud van een brugklasproefwerk, zoekt Lodesteijn troost op de schrijfwarenafdeling van V en D, waar hij met een black-out in het pennevak belandt.
Het volgende gebouw van glas en beton waar Lodesteijn een groot deel van zijn tijd doorbrengt is het ziekenhuis. Hij ondergaat onderzoeken van verschillende specialisten. Er zijn net zulke strakke regels als op school.
De schrijver portretteert het medische volk op een rake humoristische manier. Het resultat van de onderzoeken is dat er "iets" niet helemaal in orde is met zijn hart.
Na de zomervakantie moet hij terugkomen voor verder onderzoek. Opgelucht gaat Lodesteijn naar zijn geliefde stad Rome. Na deze reis voelt hij zich zo goed dat hij op eigen initiatief teruggaat naar school.
De eerste botsing laat niet lang op zich wachten. Een leerling beklaagt zich erover dat hij zich niet aan de examenstof houdt en de schoolleiding ziet de kans schoon hem zijn eindexamenklassen te ontnemen.
Volkomen uit het veld geslagen meldt hij zich weer ziek. Een arts stuurt hem naar het regionaal instituut voor geestelijke gezondheidszorg voor therapie. Daar aangekomen constateert hij dat hij voor een kleinere, maar verder minitieuze kopie van de nieuwe school staat.
"Het laatste restje geestelijke gezondheid gebruikte hij om op te staan en de benen te nemen".
Dan wachten hem nog een aantal jaren met moeizame contacten met de bureaucratie over zijn afkeuring, een strijd die hij op het laatst telefonisch voert door rechtstreeks naar de computer te vragen.
Tijd
Het verhaal speelt zich ongeveer af in zes jaar. Deze betrekkelijk lange tijd komt doordat op het einde van het boek staat: "En volgend jaar is hij alweer vier jaar van school, zonder dat zijn zaak enig doorzicht vertoont". Over die vier jaar wordt dus niets verteld. Het boek bevat weinig flash-backs. De enige die ik ben tegengekomen stond in het begin van het boek. Dit ging over Persijn, leraar wiskunde, die het niet makkelijk had in het houten schooltje waar ze tien jaar lang hadden lesgegeven die ze nu inwisselden tegen een modern gebouw. Er zijn wel veel hiaten in het verhaal verwerkt. Op een gegeven moment is het kerstvakantie. Over de periode die deze vakantie beslaat, wordt niets verteld.
Ruimte
De ruimte waarin het verhaal zich afspeelt is hoofdzakelijk de supermoderne school waar de hoofdpersoon Lodesteijn lesgeeft. Ook is het ziekenhuis een ruimte waar het verhaal speelt. Een contrast is de stad Rome, die tegenover de school staat. In Rome voelt Lodesteijn zich goed en heeft hij geen klachten, terwijl hij als hij werkt daar wel last van heeft.
Personen
* Lodesteijn
- leraar klassieke talen.
- minachting voor de voorschriften.
- geplaagd door ruimtevrees en duizelingen in het moderne glazen schoolgebouw.
- voelt zich niet goed op school, in Rome daarentegen wel.
- zondert zich van de andere leraren af.
* Persijn
- wiskundeleraar.
- vindt dat alle dingen beheersbaar zijn.
- houdt zich an de voorschriften.
- is een geboren opvoeder.
Verder wordt er eigenlijk geen goede beschrijving gegeven van het karakter van de verhaalpersonen. Wat er nog wel te vertellen is over de leraren in het algemeen is dat het twijfelachtig is of ze intellectueenl begaafd zijn. Bij een sollicitatie komen er altijd stambomen, geboorteaktes, trouwboekjes e.d. op tafel. Nooit eens een diploma of bul.
Perspectief
Er is in dit verhaal een objectief perspectief. Je ziet het verhaal door een alwetende verteller. Er is in dit verhaal dus geen ik- figuur.
Motieven
* onderwijs
* zwaarmoedigheid
Thema
De lijdensweg van een geestelijk gezonde, die in de vernieling geraakt door het lesgeven. In Rome is alles goed, maar zodra hij weer terug is in school ,is het direct al weer mis.
Stijl
Geen moeilijkdoenerij, maar gemakkelijk te lezen en te begrijpen taal. Geen woorden als Remco Campert, zodat het een onleesbaar geheel wordt. Er komen leuke beschrijvingen en vergelijkingen in voor. De school wordt heel mooi beschreven. Een lokaal wordt beschreven als een cel, een lokaal op de derde verdieping, dat zonder verband met de aarde door het luchtruim zweeft. Een stuurloos projectiel,slechts bemand door een leraar oude talen en een handjevol leerlingen.
Genre
Roman.
Mening
Het verhaal heeft en goede opbouw en er staan leuke beschrijvingen in zoals ik bij de stijl al vermeld heb. Het taalgebruik is niet hoogdravend.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen