U kijkt nu naar de cache versie van het boekverslag : Abdelkader Benali - Bruiloft Aan Zee.
Deze versie komt van http://scholieren.samenvattingen.com/documenten/show/1425914/ en is laatst upgedate op 04/08/2001.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1244 woorden.


Samenvatting:



Bruiloft aan zee is het verhaal van een Marokkaans huwelijksfeest. Een
huwelijk tussen Lamarat Minars oom Mosa en Lamarats zus Rebecca. Op de
dag van het huwelijk blijkt dat Mosa er tussenuit is geknepen. Lamarats
vader, de bedenker en betaler van de bruiloft, stuurt Lamarat er dan op
uit om hem terug te halen. Zijn vader is namelijk vroeger naar Nederland
geëmigreerd toen zijn vrouw zwanger was van Lamarat. Hij liet haar
overkomen en Lamarat en zijn zus zijn in Nederland opgegroeid. Nu Lamarat
ongeveer achttien jaar is wil zijn vader terug naar zijn geboortegrond.
Hij huwelijkt zijn dochter uit aan zijn broer Mosa die nog in Marokko
woont in ruil voor een door Mosa te bouwen huis in Marokko.



Nu hij dus met zijn hele familie weer terug is is Mosa nergens te bekennen.Lamarat
vertrekt in de taxi van de alleswetende taxichauffeur Chalid naar het
stadje waar Mosa nog wel eens in het bijzijn van prostituees te vinden
was. Lamarat vindt Mosa dronken bij een bordeel. Hij neemt hem weer mee
terug en ’s avonds als het huwelijksbezoek allang weer vertrokken
is en de ouders en grootouders van Lamarat in de tuin zitten te mokken
komen ze aan. Rebecca kan nog steeds niet geloven dat Mosa haar op haar
eigen huwelijk heeft laten zitten. Ze sleurt hem mee naar de zee en gooit
hem erin. Dan verwondt ze hem op een vervelende plaats, ze snijdt namelijk
een belangrijk deel van zijn penis af. De familieleden die op het lawaai
zijn afgekomen besluiten hier nooit met anderen over te praten uit angst
voor de schande die ze dat zal opleveren. Mosa wordt nooit meer de oude
en later sterft hij een ongelukkige dood als Lamarat en zijn familie allang
weer terug naar Nederland zijn.



Mening:



Ik heb erg moeten lachen om dit boek. Het zit vol met komische beschrijvingen
of grappen naar de lezer toe. Een voorbeeld van zo’n grap richting
de lezer is bijvoorbeeld als “Lamarat”(ik vermoed dat er veel
autobiografische elementen in dit boek voorkomen) het heeft over het liedje
dat hij met zijn klas moest zingen als ze op schoolreisje waren. Voordat
hij de tekst van het liedje citeert schrijft hij: “Doet u even mee?”
Alsof hij verwacht dat de lezer luid zingend verder zal lezen.



Het boek kent ook tragische kanten. Mosa is eigenlijk een heel tragisch
figuur. Hij zoekt zijn liefde bij prosituees terwijl hij een keer tegen
Chalid de taxichauffeur vertelde dat hij eigenlijk niets voor meisjes
voelt. Hij voelt echter wel wat voor Rebecca die hem totaal verrast met
haar westerse gewoonten en uitgerekend haar laat hij dan in de steek op
hun huwelijksdag. Het feit dat Rebecca, een meisje dat geboren en getogen
is in Nederland, wordt uitgehuwelijkt is ook al zo’n tragische gebeurtenis.



Door middel van flashbacks en wisselende ik-figuren krijg je als lezer
een goed beeld van de Marokkaanse cultuur en het feit dat de schrijver
al deze gebeurtenissen met een zwart soort droge humor en veel liefde
brengt zorgt er ook nog eens voor dat “Bruiloft aan zee” geen
dramatisch liefdesverhaal is geworden maar een prachtig, modern, tragikomisch
portret over een botsing van culturen.



Opdracht.



Ik heb gekozen voor opdracht 3, namelijk:



Maak een boekverslag naar aanleiding van onderstaande zeven vragen:










1. 
Wat gebeurt er in het boek?












Voor de gebeurtenissen verwijs ik naar mijn samenvatting.












2. Waar gaat het boek in wezen over?












Het onderwerp is een mengsel van een andere cultuur, de botsing tussen
deze cultuur en de Nederlandse cultuur, de botsing tussen generaties en
opgroeien in het algemeen.











3. 
Is dat een goed onderwerp voor het boek?












Ja, en zeker in dit geval omdat Abdelkader Benali zelf uit Marokko komt
en op vierjarige leeftijd naar Nederland is gegaan. Hij weet dus waar
hij het over heeft. Hij beschrijft zijn landgenoten dan ook met veel liefde
en. De hoofdpersoon Lamarat verbaast zich over de dingen die om hem heen
gebeuren en beschrijft zijn verwondering met veel zelfspot in lange volzinnen
die mij een beetje aan Harry Mulisch deden denken. Door deze vertelstijl
komt het onderwerp extra goed naar buiten.











4. 
Wat voor gevoelens worden er in het boek beschreven?












Het belangrijkste gevoel dat uit het verhaal naar voren komt is verwondering.
Verwondering van Lamarat over zijn ouders, andere mensen maar vooral over
zijn cultuur. Benali beschrijft bijvoorbeeld erg komisch hoe chaotisch
het eraan toe gaat bij de grens naar Marokko. Verkopers lopen af en aan
terwijl de wachtenden niet eens geïrriteerd raken over de lange rij
voor de grens.



5. Wat vind je van de stijl en het taalgebruik?
Ik moest wel even wennen aan de schrijfstijl van Benali. In het begin vond
ik het vervelend dat elke zin zo lang en vrij gecompliceerd was. Na een
tijdje begon ik er echter lol in te krijgen en vond ik het erg plezierig.
Iets wat ik bijvoorbeeld erg goed vond is de monoloog van Rebecca aan
het eind van het boek. Ze barst opeens los en lucht haar hart tegen Lamarat
over alle dingen die haar dwars zitten. Deze monoloog bestaat uit ongeveer
anderhalve bladzijde tekst zonder een enkel leesteken. Door het ontbreken
van alle leestekens zie je gemakkelijk Lamarats zus voor je die na heel
lang gezwegen te hebben nu alles er in een keer uit wil gooien en niet
meer kan stoppen met haar verhaal.










Het taalgebruik is het taalgebruik van iemand die het leuk vindt om met taal
te spelen en zinnen zo lang mogelijjk te rekken. Dit is in het begin even
wennen maar ik ging het net als Benali’s schrijfstijl steeds meer
waarderen.



6. Zou het moeilijk zijn geweest dit boek te schrijven?
Uitgever Vasalucci stuurde de eerste vijf versies van dit boek terug ter
verbetering. Ik denk echter dat deze verbeteringen eerder de constructie
dan de taal betroffen. Het boek heeft een goede structuur met veel tijdssprongen
en flashbacks maar misschien was het verhaal in de eerste instantie wel
chronologisch. Het moeilijke aan het schrijven van dit boek zal dus de
constructie geweest zijn. Op de stijl zal de uitgever niet veel aan te
merken hebben gehad. Die is overal hetzelfde en getuigt van iemand die
er lol in heeft om te schrijven en zin heeft om een verhaal te vertellen.











7. 
Vind je het een goed boek?












Ja, ik vind het een erg goed boek. Voor een uitgebreide verhandeling verwijs
ik u door naar mijn mening een paar bladzijden terug.





Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen