Boekverslag : Lulu Wang - Het Lelietheater
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1570 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1570 woorden.
Auteur : Lulu Wang
Titel : Het Lelietheater
Ondertitel : Een jeugd in China
Jaar en plaats eerste druk : 1997, Amsterdam
Uitgever : Uitgeverij Vassallucci
Aantal bladzijden : 495
Indeling : vier delen
Motto :
De zee
van droefenis strekt zich uit
tot in het oneindige
Maar
keer u om:
aan uw voeten
ligt de veilige kust
Het motto is : een boeddhistische spreuk.
Genre : Het is een roman, die gedeeltelijk autobiografisch is.
Motieven : -De grote klassenstrijd die er toen heerste
-Het strenge regime dat de Culturele Revolutie met zich mee bracht
Thema : De moeilijke jeugd van een meisje tijdens de Culturele Revolutie in China.
Hoofdpersonen : Lian Shui is de hoofdpersoon van het verhaal. Ze is niet erg groot voor haar
leeftijd, maar ze ziet er wel rijper en meer volwassen uit dan haar leeftijdsgenoten. In het begin van het boek is ze ongeveer 10 jaar oud. Lian gedraagt zich niet zoals verwacht wordt van een meisje van de eerste kaste, want ze gaat vooral om met Kim, een meisje uit de derde kaste.
Kim Zhang is de beste vriendin van Lian. Kim behoort tot de laagste kaste van het volk, daardoor is zij vaak het mikpunt van pesterijen. Kim heeft haar uiterlijk niet mee, door ondervoeding is zij erg mager en door het harde werken is haar huid droog en groenig. Toch laat Kim zich niet gemakkelijk uit het veld slaan en blijft ondanks alles positief denken.
Kannibaal is een van de leraren van Lian in het kamp. Kannibaal is niet zijn echte naam, maar een van zijn vele bijnamen, zijn echte naam is Changshan. Hij is een al wat oudere man en hij sterft aan het eind van het boek. Kannibaal is een vegetariër en hij gelooft in reïncarnatie. Hij geeft Lian geschiedenis en laat in zijn verhalen zijn afkeur voor Mao’s leer sterk merken.
De gebeurtenissen worden door alle personen in het boek beleefd. Het verhaal is personaal.
Het verhaal wordt niet chronologisch verteld. Het boek bestaat uit vier delen. Als het boek chronologisch verteld zou worden, dan zou de volgorde zijn: deel 2, deel 1, deel 3 en deel 4.
De vertelde tijd is ongeveer 4 jaar. ( van 1971 tot en met 1974)
Het verhaal speelt zich af in China. Dit merk je aan de namen van de personen uit het boek, de gerechten die worden beschreven, de plaatsnamen en het feit dat de Culturele Revolutie onder leiding van Mao daar heeft plaatsgevonden. Het verhaal speelt zich af tijdens de Culturele Revolutie.
Titelverklaring : Toen Lian in het strafkamp zat, had ze veel tijd over die ze alleen moest doorbrengen. Als Lian een les van een professor gevolgd had, dan ging ze naar een braakliggend terrein achter het kamp, door Lian genoemd: “Het Lelietheater”. Lian noemde het zo, omdat het een waterrijke omgeving was, met veel plassen met mooie waterlelies. In het Lelietheater dacht Lian aan haar pas gevolgde lessen, en bereidde zich voor op de komende lessen. Ook was het de plek waar ze haar theorieën over de Revolutie verzon. Om te oefenen voor haar lessen, vertelde ze al haar verhalen aan de kikkers en krekels in het Lelietheater. Het Lelietheater was voor Lian de plek waar ze helemaal zichzelf kon zijn, zonder dat ze afgeluisterd werd door verraders.
Ik vind de titel niet zo goed gekozen, omdat het lelietheater geen rol speelt in het hele boek. Alleen in het begin van het boek zit Lian in het strafkamp en gaat ze naar het Lelietheater. Na het eerste deel komt het Lelietheater niet meer in het boek voor.
Een betere titel zou zijn geweest: ‘Een kind in de Culturele Revolutie’. Het Lelietheater is wel een mooiere titel, maar mijn titel is algemener, het gaat meer over het hele boek.
*Ik vond het boek tamelijk moeilijk om te lezen. Dit kwam doordat het boek erg lang is en omdat er best wel veel moeilijke woorden in worden gebruikt. Aan het begin van ieder deel staat steeds een gedicht, ik begrijp de betekenis van die gedichtjes niet, dat is best wel lastig.
*Het boek was erg mooi en leerzaam om te lezen. Door het boek te lezen kom je meer te weten over andere culturen, gewoontes en achtergronden van landen, dat is allemaal erg leuk om te leren kennen. Het boek was ook zielig, schokkend en aangrijpend als er verteld werd over de omstandigheden waarin de derdekasters leefden. Ondanks de lengte van het boek was het nooit langdradig om te lezen, dit kwam doordat er steeds gewisseld werd van ruimte en personen.
*Als je het boek leest ga je snel met de hoofdpersonen mee leven. De geloofwaardigheid van dit boek is daarom erg hoog. Ik denk ook dat dit boek echt gebeurd is, waarschijnlijk heeft de schrijfster van het boek het zelf meegemaakt.
*De afloop van het verhaal is erg onvoorspelbaar. Ik verwachtte dat het uiteindelijk wel weer goed zou komen tussen de twee vriendinnen. Door de dood van Kim was dit onmogelijk geworden.
*Doordat het verhaal niet chronologisch verteld is, vond ik het in het begin erg verwarrend. Toen ik dat later door had, was het verhaal goed te begrijpen. De Chinese woorden zijn moeilijk te begrijpen, maar gelukkig staat achter in het boek een uitleg.
Ik zou dit boek alleen aan klasgenoten aanraden die erg van lezen houden, want het boek is erg dik. Het verhaal is mooi, maar het boek had wel iets dunner mogen zijn. Ik denk dat de meesten van mijn klas er niet voor kiezen om dit boek te lezen vanwege de lengte van het verhaal.
Samenvatting.
Deel I. l972.
Vanwege de huidziekte van Lian mag Lian naar het strafkamp van haar moeder. Haar moeder zit in het kamp vanwege het feit dat ze lerares op een universiteit was. Tijdens de Culturele Revolutie werden alles intellectuelen in China naar strafkampen gestuurd. In het kamp krijgt Lian les van de beroemdste professoren van China, zoals professor Qin en “Kannibaal”.
Haar lessen vertelt ze door aan de kikkers en krekels in het Lelietheater. Het eten in het kamp is erg slecht en de volwassenen moeten heel hard werken. Samen met professor Qin werkt ze in de molen, zodat ze wat meer te eten kan krijgen. Na een jaar worden Lian en haar moeder ontslagen uit het kamp en keren terug naar hun huis. Lian gaat weer naar haar oude school.
Deel II. 1971.
Op school leert Lian Kim kennen. Kim behoort tot de derde kaste en wordt daardoor heel erg gepest op school. Lian probeert toch vriendschap met haar te sluiten. In het begin wil Kim niets van haar weten, maar uiteindelijk worden ze vriendinnen. Lian probeert Kim meer voor school en sport te motiveren. Dan hoort Lian dat haar ouders naar een strafkamp moeten. Ze wordt dan eerst in het huis van haar opa en oma ondergebracht. Later komt ze in een opvangcentrum. Door de stress en het slechte eten krijgt ze last van Vitiligo.
Deel III. 1973.
Lian en haar moeder komen thuis uit het strafkamp. Ze moeten weer heel erg wennen aan de luxe die ze hebben. Kim en Lian gaan weer veel met elkaar om. Lian is zich bewust van de verschillen tussen de kastes. Zelfs als Kim wint bij de sportwedstrijden op school, brengt dat geen verandering in hoe ze behandeld wordt. Als Kannibaal overlijdt, voelt Kim zich erg schuldig, omdat ze hem zo weinig heeft opgezocht.
Deel IV. 1974.
Lian merkt, dat Kim erg aan het veranderen is. Ze ging vroeger altijd naar school, maar Kim heeft nu criminele baantjes gevonden. Ze wordt lid van een jeugdbende. Haar klasgenoten worden bang voor haar. Op school wordt een actie gehouden door de Huangshuai Beweging. De leraren mogen openlijk bespot en mishandeld worden door de leerlingen. Lian wil hier eigenlijk niet aan mee doen, maar het systeem dwingt haar. Als de rust teruggekeerd is op school gaat de hele school op kamp naar een eiland 150 km. van de kust. Op het eiland gebeuren er allerlei vreemde dingen: de stroom valt uit, de boot gaat stuk en de benzine is opeens op. Lian vermoedt dat Kim hier achter zit. Kim vertelt Lian dat ze het hele eiland wil opblazen. Lian besluit dit niet voor zich te houden en aan de directie te melden. Voordat Kim haar plan kan uitvoeren wordt ze zelf door de politie opgeblazen tot grote ontzetting van Lian.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen