|
U kijkt nu naar de cache versie van het boekverslag : Jos Vandeloo - De Engelse Les.
Deze versie komt van http://www.scholieren.com/boekverslagen/2209 en is laatst upgedate op 28/07/1999. De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1515 woorden. |
Titel De Engelse les Auteur Jos Vandeloo Uitgever Manteau Eerste druk 1980 Gelezen druk Vierde druk Titelverklaring Het gaat over de Engelse les, die speelt een hele grote rol in het verhaal. Iets over de schrijver Josephus Albertus Vandeloo werd op 5 september 1925 geboren in Zonhoven, in het hart van de Belgisch-Limburgse mijnstreek. Zijn vader Julius Ferdinand (1898-1972) was rijwielhandelaar, mijnwerker, mijnopzichter en hoofdmijnopzichter. Zijn moeder Maria Catharina Bielen (1905-1972) was winkelierster. Het gezin had naast Jos nog drie kinderen: Albert(1928), Andre(1930) en Denis(1941). Jos Vandeloo volgde de lagere school in de gemeenteschool van zijn dorp en de middelbare school aan het Sint-Jozefscollege te Hasselt. Zijn legerdienst vervulde hij als infanterist in Antwerpen 1947-1948. Van 1948 tot 1950 volgde hij een technische opleiding tot scheikundige in de mijnindustrie in Charleroi, Luiken, Duitsland. Tot en met 1953 was hij voor een Belgische holdingsmaatschappij werkzaam in diverse Europese mijnbekkens waar hij voornameljk steenkoolanalyse verrichtte. Ondertussen was hij op 21 december 1949 gehuwd met Lisette Meyers. Ze woonde eerst in Zonhoven en later in Hasselt. In 1949 trad Vandeloo in dienst bij Manteau in Brussel als adjunct-directeur. In 1955 kreeg hij de leiding van de boek- en importhandel op het hek van de Keizerstraat en de Minderbroedersrui in Antwerpen. Jos Vandeloo volgde in die tijd lessen aan de Antwerpse Koninklijke Academie en het Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten (1955-1958). In datzelfde instituut heeft hij in het begin van de jaren 70 een tijdlang literatuur gedoceerd. Na op diverse adressen in het Antwerpse te hebben gewoond, vestigde het gezin zich in 1964 in de Boechoutelei nr 59 te Mortsel. In datzelfde jaar was zoon Dirk geboren. Op 1 maart 1996 werd Vandeloo hoofd promotie in publiciteit van de Standaard Uitgeverij te Antwerpen. In 1970 werd hij verkoopsdirecteur, nadien uitgever, hoofd algemene uitgaven en strips en directeur public relations. Sinds 1983 leeft hij fulltime van en voor het schrijverschap. Vandeloo was een freelance journalist (vanaf einde 1945) jarenlang medewerker aan talrijke kranten (Het Belang van Limburg, het Nieuws van de dag, NRC, Het laatste Nieuws en in het weekblad DE ZEEP). Vanaf 1984 is hij correspondent voor Belgie van Boekblad in Amsterdam. Jos Vandeloo werd bij zijn 60st verjaardag uitvoerig gehuldigd door de uitgeverij Manteau in het AMVC te Antwerpen. Opbouw Het boek heeft 213 pagina’s en 17 hoofdstukken. De hoofdstukken worden gewoon genummerd met een twee en drie. Samenvatting Het verhaal gaat over een jongen Phillippe Hachman die niet meer graag naar school wilde gaan. Toen verplichte zijn vader hem om bijles te gaan volgen en hij zocht een leraar voor hem. Phillipe dacht dat hij bij een oude heks terecht zou komen. Maar toen hij voor de eerste keer er heen ging viel ze toch wel mee. Het was geen oude tante. Integendeel hij vond dat ze er wel mocht zijn, ook al zou ze zijn moeder kunnen zijn. Hij begon graag naar zijn avondles Engels te gaan hoewel hij haar dat niet liet merken. Hij plaagde haar vaak. Door het plagen heen begon hij gevoelens voor haar te krijgen en zij voor hem en zo begon een vriendschappelijke relatie. Toen Philippe hoorde dat Helene ziek was kocht hij twee flessen rode bourgogne wijn voor haar. Alles begon toen Helene onverwacht en in paniek Philippe belde en vroeg of hij kon komen om haar poes Does te zoeken in de dichtbegroeide tuin. Niet zonder moeite vond Phiippe de poes, Helene was zo opgewonden dat zij haar armen om Philippe heen sloeg en hem begon te zoenen. Toen moest Philippe van Helene in bad omdat hij door ald eregen en modder er niet uitzag. Zo begon de liefdesrelatie en ze bleven zo de hele winter elkaar trouw. Op een avond haalde ze uit de kast een vierkant koffertje. In het koffertje zat een orgeltje om kanaries te leren zingen. Het was een kostbaar familiestuk dat ze aan hem gaf. Maar Philippe wilde het niet aannemen en besloot om het bij Helene te houden. Op een avond toen Philippe kwam was Helene bezig haar haren te föhnen in de badkamer. Op zijn tenen sloop hij naar de deur van de badkamer. Het was duidelijk dat ze hem niet had gehoord. Hij greep haar in de lenden en omdat ze schrok maakte ze een gekke sprong en gleed uit en viel met een plons in het water. Wanhopig wilde hij haar eruit trekken, maar hij bedacht zich op het laatste moment en trok de stekker uit het stopcontact. Hij zat op zijn knieën naast haar toen in slaap viel. De volgende dag werd hij wakker en hij liep in paniek weg. Na een tijdje kwam hij terug omdat hij niet geloofde dat Helene dood was. Hij nam zijn spullen mee die hij gekregen had van haar en daardoor werd hij beschuldigd van moord en roof door de onderzoeksrechter. Twee dagen later zat Philippe al met zijn koffer in de trein, op weg naar het Zuiden, op vlucht voor de heimelijke dreiging die na alle pijnlijke gebeurtenissen boven zijn hoofd hing. Tijd Het verhaal speelt zich in 1978-1979 af. De tijd is niet precies op te maken uit het verhaal maar het duurt zeker een paar maanden waar de winter in zit. Er zitten veel tijdsprongen in daarom is het extra moeilijk te beoordelen. (Bladzijde 39: 'Twee dagen later', bladzijde 181: 'De hele winter bleven ze elkaar trouw.', bladzijde 189: 'Het voorjaar zat al in de lucht.', bladzijde 211: 'Twee dagen later zat.....') Het verhaal is chronologisch geschreven. Er zitten geen flash-backs in. Ruimte Er worden verschillende ruimtes beschreven. Het huis van Helene: De hal: “Hij stond nu in de hal van wat eens een oud en sjiek heren- huis was geweest. voor hem lag de bruineiken maar slecht onderhouden trap naar de boven- verdieping. Er stond een ouderwetse sofa met ingezakte zitting, die onheilspellend kreunde toen hij plaats nam. (bladzijde18-19) Het trappehuis had zijn beste dagen gehad. Tegen het plafond aan zaten bruine vochtvlekken. (bladzijde 21) Beneden: Hij stond op en deed een paar stappen naar een openstaande dubbele zijdeur, die toegang verleende tot een tweede, veel bredere gang. Midden inde ruimte stond een knalgele eend geparkeerd. Een lelijke deuk in het linkerspatbord, Aan de straatkant was er een zware deur, eensoort poort, die als inrit voor de geïmproviseerde garage fungeerde. Buiten de onopvallende kleine auto was er werkelijk niet veel te zien in deze hoge, holle ruimte, ja, een paar oude olievlekken van de auto op de plavuizen, dat was alles. Wel kon je helemaal achteraan iets waarnemen van een totaal verwilderde tuin. Een Eden vol riet en varens, afgezoomd door een brokkelige muur, die iets weg had van een stoer overblijfsel van een Romeinse vesting. Al jarenlang had stellig geen mens meer een voet gezet in dit oerwoud. Alles was overwoekerd door brandnetels, takken en bloemrijk onkruid, een overdadige jungleachtige flora, zo maar midden inde stad. (bladzijde 22-23) De woonkamer: Hij wist niet waar hij moest kijken om de kriskras door elkaar staande vreemde, mooie of amusante voorwerpen en dingen in zich op te nemen. Er is geen ruimte die eigenlijk het belangrijkste is. Tenminste die wordt niet op die manier beschreven. Het zijn gewoon gedachtes van Phillipe. Thema De schrijver probeert duidelijk te maken dat leeftijd geen verschil maakt in de liefde. Personen Philippe Hackmann: Is 19 jaar oud, jongen Helene Duparq: Ze is in de 40, vrouw Vader: Leeftijd onbekend, man De relatie tussen Helene is eerst gewoon de engelse lerares maar in de loop van het verhaal krijgt hij een relatie met haar. De relatie tussen Philippe en Vader is gewoon een vader en zoon relatie. Vader en Helene hebben eigenlijk niet zo veel met elkaar te maken alleen dat vader Helene betaalt voor de lessen aan zijn zoon. Philippe Hackman: Philippe is een romantische jongen die moeilijk met zijn gevoelens overweg kan. Op bladsijde 195 en 196 heeft hij een gedicht geschreven voor Helene. Hij kan ook een erg dwarse jongen zijn. Hij kan het niet zo goed met zijn vader vinden ( bladzijde 86 en 87) Hij verdedigt ook graag de mensen waarop zijn vader juist kritiek op heeft. Helene Duparq: Helene wil zich niet laten kennen tegenover vreemden. Is daardoor wat terughoudend maar als ze iemand eenmaal beter heeft leren kennen kan en durft ze zich wel te geven. Vader: De vader van Philippe is een dominante man. Hij commandeert de moeder van Philippe rond en iedereen moet doen wat hij zegt. Uit het verhaal kun je denk ik opmaken dat het een oudere man is. |
|
Andere boeken van deze auteur: |
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen |