Boekverslag : Thea Beckman - Wij Zijn Wegwerpkinderen
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 557 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 557 woorden.
Het boek gaat over 3 weeskinderen:Yvonne,Marcus en Benito,die al hun hele leven van het ene naar het andere weeshuis gesleept worden.
Ze hebben al heel de tijd gedacht dat ze weeskinderen waren tot ze op een dag toevallig te horen krijgen dat hun ouders nog leven,en een gewoon leven lijden,ook al wonen ze dan niet meer tezamen.
Momenteel zitten Yvonne,Marcus en Benito in een soort pleeggezin op de Bolkerhoeve.
Ze vragen dan ook aan hun pleegouders dat ze hun moeder mogen zien.
Na een aantal gesprekken komen hun pleegouders tot het besluit dat ze hun moeder mogen ontmoeten en maken onmiddellijk een schriftelijke afspraak.
Een poosje later kwam de moeder op bezoek,maar ze kwam niet alleen ze bracht ook nog een klein kindje mee,dat was hun halfbroertje Ronald.
Dit bezoek liep niet zo vlot,omdat zij met Ronald niet zo goed overweg konden daar hij zeer verwend was.
Met de moeder ging het evenmin want zij was zeer bescheiden en gaf geen indruk van intresse voor haar kinderen.
Yvonne,Marcus en Benito dachten dat het kwam doordat het de eerst keer was dat zij elkaar ontmoetten maar na een aantal keren bleef het nog altijd hetzelfde.
Ze gaven de moed op en aanvaarden dat hun moeder liever haar gewoon leven met Ronald wilde verder zetten.
Een hele poos daarna ging Yvonne voor een paar dagen bij tante Alie logeren in Amsterdam.
Ze begonnen een gezellige babbel en het onderwerp vader kwam te voorschijn.
Yvonne luisterde heel aandachtig en hoopte dat ze nu eindelijk te weten ging komen waar haar vader woonde. Haar wens kwam uit.
Toen het verblijf bij tante Alie om was had zij met haar pleegouders op een plaats afgesproken.
Maar die dag wenste zij naar haar vader te gaan.
Omdat zij wist dat zij geen toestemming zou krijgen van haar pleegmoeder,verzon zij een smoes:de hand van Tante Alie was verbrand en zij zou moeten helpen met het huishouden.
Nu kon zij zonder gevaar haar vader opzoeken.
Zij nam de trein naar Rotterdam.
Daar aangekomen nam Yvonne alle moed bij elkaar en belde aan bij zijn huis. Er deed een vrouw open.
Yvonne vertelde aan de vrouw,die Ans heette,dat ze de dochter was van de heer Willenburg. De vrouw was zeer geschokt en liet Yvonne binnenkomen.
Ook hier was nog een kindje aanwezig:Guido.
De vader van Yvonne was zeer geschokt toen hij zijn dochter daar zo zag staan.
Yvonne werd onmiddellijk uitgenodigd mee te eten.
Yvonne en haar vader begonnen een gzellige babbel over Marcus en Benito maar ook over Yvonne zelf.
Yvonne voelde zich veel beter bij haar vader dan bij haar moeder. Na een hele tijd van veel gebabbel ging Yvonne door.
Ze nodigde haar vader en de rest van de bende uit om eens langs te komen bij haar thuis.
De vader zette Yvonne af bij het station en gaf haar wat geld om het ticket voor de trein te kopen.
Tevreden keerde Yvonne terug naar huis maar één ding had ze niet verwacht, haar pleegmoeder had intussen tijd nog eens naar tante Alie gebeld om te horen hoe het met haar hand gesteld was en toen Yvonne thuis kwam had ze dan ook onmiddellijk gevraagd naar waar Yvonne geweest was.
Yvonne bichtte alles eerlijk op en het enige wat haar pleegmoeder deed was haar hand op Yvonne haar knie leggen,vol begrip.
EIGEN MENING:
Ik vond het een zeer goed boek,zeer intressant.
Er zaten ook zeer veel gevoelens in gemengd en is dan ook de ware realiteit van wat een weeskind mee maakt.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen