U kijkt nu naar de cache versie van het boekverslag : Thea Beckman - Wij Zijn Wegwerpkinderen.
Deze versie komt van http://scholieren.samenvattingen.com/documenten/show/8462152/ en is laatst upgedate op 21/05/2002.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1719 woorden.


A. Auteur & Titel


· Auteur : Thea Beckman


· Titel: Wij zijn wegwerpkinderen


· Titelverklaring:




Yvonne hoorde toen ze in het weeshuis “De Toevlucht” woonde, een vrouw zeggen dat alle kinderen in het weeshuis wegwerpkinderen zijn. Als de kinderen later horen dat ze geen wezen zijn, maar dat hun moeder ze afgestaan heeft, voelen ze zich alsof ze weggegooid zijn. Zevoelen zich nu echt wegswerpkinderen




Ondertitel: -






B Verwachtingsvragen




· Toen ik de titel van het boek las, dacht ik dat het verhaal zou gaan over wegwerpkinderen. Zwerfkinderen en weeskinderen.


Ik heb het boek gekozen, omdat het mij een heel leuk en ontroerend boek leek. Ook weet ik dat Thea Beckman mooie boeken schrijft.






C Korte inhoud




Het verhaal gaat over het leven van Benito, Marcus en Yvonne. Yvonne is de zus van de twee jongetjes Benito en Marcus. Ze hebben al in verschillende weeshuizen gewoond. Vanaf kinds af aan denken ze dat hun ouders dood zijn. Hoe hun ouders om het leven zijn gebracht, is voor hun een raadsel. Als in de vakantie de drie kinderen bij hun oma gaan logeren, vertelt oma over haar zoon Arno, de vader van Yvonne,Benito en Marcus. Ook vertelt ze een beetje over Karen, hun moeder. En het blijkt dat hun ouders nog leven. Ze vertelt dat hun vader bijna zes jaar in de gevangenis gezeten heeft, omdat hij wat ergs gedaan heeft. Wat wil oma niet zeggen, maar de familie heeft hem zo goed als doodverklaard. Karen was 16 toen ze met Arno trouwde. Ze kreeg al snel drie kinderen. Op 19-jarige leeftijd heeft ze haar kinderen afgestaan aan een weeshuis. Ze kon de zorg voor drie kleine kinderen niet meer aan. Karen is nooit uit eigen initiatief haar kinderen komen opzoeken. De kinderen zijn erg geschokt door dit verhaal.




Later in het verhaal worden Yvonne, Marcus, Benito samen met twee andere weeskinderen, overgeplaatst in een pleeggezin ( moeder vader en zoontje). Na een tijdje begint de nieuwsgierigheid van de kinderen naar hun echte moeder. Daarom sturen ze een brief naar haar. Ze krijgen een brief terug, waarin staat dat ze zal komen. Het bezoek valt erg tegen. Er volgen nog een paar bezoeken. Maar die zijn ook geen groot succes. Karen doet heel afstandelijk en toont geen interesse in haar kinderen. Een tijdje later wordt Yvonne’s pleegmoeder ziek. De kinderen moeten terug naar het weeshuis waar ze vandaan komen, omdat hun pleeg moeder te zwak is om nog voor ze te zorgen.


Weer later in het verhaal krijgenYvonne, Benito en Marcus weer nieuwe pleegouders.


Karen komt hier ook nog een keer op bezoek. Jammergenoeg is dit ook geen succes. Yvonne wordt razend op haar moeder. Ze wil weten waarom haar moeder zo koel doet. Haar moeder antwoordt hierop: \" jij hebt jouw leven en ik de mijne.\" Na dit vertrekt ze. Haar drie kinderen zijn het zat, ze hoeven hun moder nooit meer te zien.




Als Yvonne een keer op bezoek is bij tante Alie in Amsterdam, komt ze achter het adres van haar vader. Met een smoes gaat ze naar hem toe, hij woont in Rotterdam. Ze belt aan en wordt redelijk hartelijk ontvangen als haar vader van de verbazing is bekomen. Hij woont samen met Ans en heeft een kind. Hij vertelt wat er in het verleden is gebeurd, hij had aan een roofoverval meegedaan en per ongeluk een agent doodgereden tijdens de vlucht. Daar had hij zes jaar voor gekregen, maar wegens goed gedrag was hij na vier en een half jaar vrijgelaten. Hij had spijt van het gebeuren. De maatschappij is echter hard en hij kreeg moeilijk werk en leefde op een bestaansminimum. Regelmatig werd hij gecontroleerd door de politie. Hij kon wel illegaal werk krijgen maar deed dat op aanraden van Ans niet. Het klikt tussen Yvonne en haar vader, ze hebben gevoelens voor elkaar. De volgende dag gaat ze naar huis, met de belofte dat hij de kinderen op komt zoeken. Yvonne is blij.






D Personen




· Hoofdpersonen


Yvonne Willigenburg. (Ook zijn haar broertjes Marcus en Benito Willigenburg bij bijna alle gebeurtenissen aanwezig.)




· Een geschreven portret van Yvonne Willigenburg


Yvonne Christine van Willigenburg: in het begin van het boek is ze 11 jaar oud, ze is op 18 april jarig. In de 4e klas van de lagere school is ze blijven zitten. Yvonne is de oudste van de 3 kinderen Willigenburg. Ze heeft 2 jongere broertjes: Benito en Marcus. Yvonne is erg eigenwijs en nieuwsgierig. Alles moet op haar manier gaan en ze wil altijd alles weten. Ook is ze erg volwassen; ze moest altijd op haar broertjes letten. Dit maakte haar ook zelfverzekerd. Over haar uitelijk wordt niet gesproken in het boek.


· Relatie tussen de hoofdpersonen:




Yvonne is de zus van Marcus en Benito. Yvonne is erg bezorgd om haar broertjes. Ze gaat veel met ze om en ze lachen veel met zijn drieen.


Citaat: Tenslotte een foto van mij, Benito en Marcus bij slotgracht in Buren. Wat een hummels waren wij toen nog! Ik hield Marcus bij de hand, ik was zeker bang dat hij in het water zou vallen. Benito hield een stok onder de arm, en Marcus drukte een speelgoebeertje tegen zijn borst.




· Ik zou met Yvonne bevriend willen zijn, omdat ze een goede vriendin nodig heeft. Ook is het een meisje waar je best wel op kan bouwen.




· Ik zou niet bevriend willen zijn met Karen, omdat ze heel vals en koel is. Ze doet niks met haar leven. Ook heeft ze haar kinderen gedumpt. Ik zou nooit met zou iemand om willen gaan.







E Taalgebruik




· Ik vind het taalgebruik niet opvallend. Alles wordt in de ik- vorm verteld. Yvonne is de ik-persoon. Er komen ook flashbacks in voor, dit maakt het verleden van Yvonne steeds duidelijker. Maar de tijd loopt opzich chronologisch.







F Waardering






· Ik vond dit boek erg mooi en ontroerend. Je komt beetje bij beetje te weten hoe het verleden van Yvonne in elkaar zit. Ook is het verhaal erg realistisch. Ik houd ervan boeken te lezen die echt gebeurd kunnen zijn. Ik houd ook van probleem boeken. Hoe worden de problemen opgelost is altijd een raadsel. En als het raadsel is opgelsost, wordt je helemaal ontroerd of juist heel boos, omdat je wilde dat het verhaal anders moest eindigen.




· Het beste van het verhaal vond ik dat aan het eind Yvonne haar vader ontmoet en dat heel het verleden van Yvonne eindelijk opgelost is.




· Het minst goede van het verhaal vond ik het begin. De eerste twee hoofdstukken vind ik heel saai. Je snapt nog niet veel van het verhaal. Dit zorgt ervoor dat je de neiging hebt om niet verder te lezen. Gelukkig heb ik wel verder gelezen. Want hoe dieper je in het verhaal kwam, hoe ontroerender.




· Mijn eindoordeel:




Ik vond het een erg goed verhaal. Het leven van Yvonne is vol problemen. En er worden steeds meer problemen opgelost. Ook is het verhaal heel realistisch. Hier houd ik van. Ik zou het boek zeker aan iemand aanraden.







G Extra: over de schrijver Thea Beckman





Interview met Thea Beckman


Thea Beckman werd op 23 juli 1923 in Rotterdam geboren. Ze was enig kind. Ze wilde het liefst schrijfster of ontdekkingsreizigster worden, maar er werd van haar verwacht dat ze mee zou helpen in het huishouden. Haar vader was werkeloos en er was geen geld. Bovendien vonden haar ouders studeren voor een meisje maar onzin. Het werd dus de ULO (zoiets als de MAVO), met daarna een opleiding voor naaister.


Toen ze van dat naaiwerk niets terecht bracht, is ze kantoorwerk gaan doen. In 1945 trouwde ze, verhuisde naar Utrecht en werd, zoals dat toen hoorde, huisvrouw.


Pas toen haar drie kinderen groot waren, kon haar droom in vervulling gaan. Ze ging psychologie studeren.


Ook in geschiedenis heeft ze veel interesse, vooral het leven van het gewone volk in de Middeleeuwen boeit haar. Aan haar boeken is dat duidelijk te merken.




In 1947 is ze begonnen met schrijven, eerst korte verhalen voor jeugdtijdschriften, onder meer voor Kris Kras en later voor Taptoe. Ook schreef ze wekelijks een artikel in het Utrechts Nieuwsblad. Haar eerste boek verscheen in 1957: 'De ongelooflijke avonturen van Tim en Holderdebolder'. Maar veel succes had ze daarmee, en met nog twee latere boeken, niet.


Pas in 1971 werd ze bekend, toen haar boek 'Met Korilu de griemel rond' (nu heet dat 'Zwerftocht met Korilu') werd bekroond met een Zilveren Griffel.




In die periode schreef Thea Beckman fantasie-verhalen. Het lezen van een Amerikaans boek over de kinderkruistocht en tijdreizen, maakte dat zij op zoek ging naar de achtergrond van die kruistocht. Dat leverde in 1973 'Kruistocht in spijkerbroek' op. Het boek was een enorm succes, werd bekroond met een Gouden Griffel en werd in 1976 uitgeroepen tot het beste Europese historische jeugdboek. In 1994 beleefde het z'n 50ste druk!


Daarna is Thea Beckman zich vooral op historische verhalen gaan toeleggen. Die verhalen, bijna elk jaar verschijnt er één, worden veel gelezen en door de Nederlandse kinderjury's uitgekozen. Ook ontving ze nog een keer een Zilveren Griffel, in 1980, voor 'Stad in de storm'.


Voor die historische verhalen verricht zij duidelijk veel onderzoek, want er is altijd heel veel informatie in verwerkt. Ook het reizen (naast piano-spelen, één van Thea Beckmans liefhebberijen) neemt in veel verhalen een belangrijke plaats in.


Een enkele maal wordt de schrijfster gegrepen door een ander onderwerp, zoals in 'Wegwerpkinderen' waar zij schrijft over kinderen in een tehuis, of in 'Wonderkinderen', dat de problemen behandelt van kinderen die juist heel erg goed kunnen leren. De drie boeken over het toekomstland Thule beschrijven een maatschappij waarin vrouwen het voor het zeggen hebben.




Als Thea Beckman schrijft doet ze dat altijd met muziek aan. De muziek brengt haar in de juiste sfeer. Ze schrijft dan vellen vol. Pas later gaat ze strepen en herschrijven, 'puin ruimen' noemt ze dat.


Haar boeken werden in veertien verschillende talen vertaald en ze worden regelmatig herdrukt. Veel van haar boeken eindigden hoog bij de toekenning van de Prijs van de Nederlandse Kinderjury: drie maal werd ze bekroond. Getipt werden in 1988 'Het helse paradijs'; in 1990 'Het gulden vlies van Thule'; in 1991 'Het geheim van Rotterdam' (in de categorie 10-12 jaar); in 1993 'De stomme van Kampen'; in 1995 'De verloren schat'; in 1995 'De doge-ring van Venetië'.


Wil je meer weten over Thea Beckman, dan kun je het boekje 'Lezen over Thea Beckman' geschreven door Kees Visser (NBLC, 1993) of 'Over ... Thea Beckman' door Ruud Kraaijeveld (Van Walraven, 1995) eens bekijken.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen