De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 664 woorden.
Marion Bloem, Geen gewoon Indisch meisje
BOEKVERSLAG "Geen gewoon Indisch meisje" van Marion Bloem
1. Titelverklaring
Als Sonja/Zon jong is, vindt zij zichzelf een gewoon Indisch meisje. Maar zo gewoon
blijkt het niet te zijn om een mengtype van twee culturen en twee huidskleuren te zijn.
anderen zien haar vaak aan voor een Indonesisch of Ambonees meisje, maar niemand noemt
haar gewoon Hollands. In tegenstelling tot 'een gewoon Hollands meisje' is zij 'geen
gewoon Indisch meisje'.
2. Thema
Het hoofdthema is het probleem van de Indonesische identiteit. De hoofdpersoon is een
vrouw die tussen 2 culturen in zit en daar grote problemen mee heeft. Ze weet niet bij
welke cultuur ze bij hoort. Door die identiteitscrisis word ze schizofreen.
3. Tijd
Het boek is niet chronologisch verteld. De twee reizen die de hoofdpersoon maakt en ook
de jeugdervaringen worden met sprongen in de tijd en in fragmenten verteld.
4. Ruimte
De roman speelt zich op verschillende plaatsen in Nederland en in Indonesië af.
Uitvoerige beschrijvingen van locaties komen nauwelijks voor. het lijk erop alsof de
'uiterlijke' wereld minder belangrijk is dan de 'innerlijke' wereld.
5. Personages
De hoofdpersoon in dit boek is een vrouw die problemen heeft met haar identiteit en
daardoor schizofreen wordt. Ze splitst zichzelf op in de Indonesische Zon en de
vernederlandste Sonja. Doordat Sonja zich aan heeft gepast aan de Nederlandse samenleving
is zij erg succesvol geworden. Sonja heeft het gymnasium gedaan, daarna Nederlands
gestudeerd en uiteindelijk Nederlandse boeken geschreven. Zon vind het veel moeilijker om
zich aan te passen aan de Nederlandse samenleving. Ze is naar het gymnasium gegaan maar
heeft deze niet afgemaakt, doet daarna de HBS waar ze veel spijbelt en geen diploma haalt.
Zon is daarna naar de kunstacademie gegaan wat ze ook niet afmaakt. Ze gaat nog bij een
groep vrouwelijke kunstenaars maar dat loopt ook stuk, op het individualisme van Zon. De
scheidingslijn Indonesië-Nederland die je bij Zon-Sonja tegenkomt heeft Marion Bloem tot
in het extreme doorgetrokken in iedere persoon in het boek. Bijvoorbeeld bij de moeder
(Nederland) en vader (Indonesië) van Sonja/Zon.
6. Genre
Ik vind dat dit boek een psychologische romanis, omdat het over een vrouw gaat die een
meervoudig persoonlijkheidssyndroom (schizofrenie) heeft.
7. Verteller / perspectief
Het perspectief is wisselend. Bij het eerste stuk van het boek ligt het perspectief bij
de ik-figuur, bij het tweede stuk van het boek ligt het perspectief afwisselend bij Zon en
Sonja en bij het derde stuk van het boek ligt het perspectief alleen bij Sonja.
8. Samenvatting
Het verhaal gaat over een dertienjarige vrouw die kamt met het besef dat zij de
Indonesische, andere kant van haar achtergrond als cultuur ontkend heeft. De vrouw krijgt
problemen met haar afkomst, daardoor leeft zij alsof ze uit twee zusjes bestaat, Sonja en
Zon. Sonja is een verhollandste Indo die later het Gymnasium afmaakt, daarna Nederlands
studeert en (Nederlandse) boeken gaat schrijven. Zon hangt juist heel erg aan haar
Indonesische afkomst probeert het gymnasium te doen maar gaat van school af, probeert de
kunstacademie maar ook dat mislukt. Zon kan heel moeilijk vrienden maken in Nederland
terwijl Sonja dat heel goed afgaat. In veel gevallen zijn Sonja en Zon elkaars tegenpolen.
Je zou kunnen zeggen dat de vrouw een zo sterke identiteitscrisis beleeft en daardoor
schizofreen is geworden. De splitsing in twee personen drijft Marion Bloem wel heel erg
ver door, want de twee personen gaan op een gegeven moment een eigen leven leiden. Als
Sonja en Zon eigenlijk één persoon zijn kan dat dus niet.
De nadruk in dit verhaal ligt duidelijk op de gedachten en gevoelens, en dan vooral de
gevoelens van Zon. Zon probeert in tegenstelling tot Sonja de Indonesische cultuur in ere
te houden. De gebeurtenissen zijn ongeordend en het lijkt wel alsof Marion Bloem een
verhaal had geschreven en die verknipt heeft en zo maar weer aan elkaar heeft geplakt
zodat het boek expres moeilijk is gemaakt. Ik vind dit raar dat je zo maar iets moeilijk
maakt maar aan de andere kant laat het wel zien hoe ongeordend schizofrene mensen
gebeurtenissen in hun hoofd kunnen hebben zitten.
9. Eigen mening
Het is een goed boek, zeker omdat het zo moeilijk is opgebouwd. Dan heb je eerst zoiets
van "moeilijk!!!", maar als je het eenmaal snapt, zeg je: "Toch goed dat ik
doorgelezen heb".
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen