Boekverslag : Herman Van Campenhout - Een Kei In De Rivier
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 709 woorden.

Ø Bespreek vanuit welk standpunt jouw verhaal of boek verteld is.

--------------------

In mijn boek is het de ikpersoon die het verhaal vertelt. Heleen is een meisje van 16 jaar die leukemie had. Ze beschrijft haar ziekte en omgeving vanaf het ogenblik dat ze ziek begon te worden tot ze genezen was.

Tijdens het lezen van dit verhaal beleefde ik al gebeurtenissen heel duidelijk door de ogen van de schrijver mee. Ik kon alleen weten wat zij dacht en voelde.

Dit zorgde ook een beetje voor de spanning, want wanneer zij geïsoleerd in haar kamertje in het ziekenhuis lag, dacht ze veel na over heel wat dingen, zo ook over haar vriend. Ze dacht dat hij met haar zus aanpapte, omdat hij alleen maar op bezoek kwam als zij er ook was en omdat Liesbeth, haar zus, er de laatste tijd heel wat vrolijker uit zag. Zo liet ze mij hetzelfde vermoeden als wat zij toen dacht.

Dit veroorzaakte verrassende wendingen in het verhaal. Er werd met mijn verwachtingen gespeeld en dit zorgde voor spanning.



Ø Er zijn enkele kenmerken die een verhaal of een boek boeiend maken. Welke ervan kwamen in het boek in het boek of het verhaal dat je las voor? Vertel erover met uitleg en voorbeelden.

--------------------------------

Het boek dat ik gelezen heb, begint met een signaal. Heleen had barstende hoofdpijn, keelpijn en koorts. Als de dokter gekomen was, kon hij niet uitmaken waar de hoge koorts vandaan kwam, dus besloot hij een bloedstaaltje te nemen waaruit bleek dat ze leukemie had.



Er worden voor haar een soort van hindernissen aangebracht, en zij moet die overwinnen. Zo bijvoorbeeld haar chemotherapie, die de eerste keer mislukte, maar zij probeerde er samen met haar familie er de moed in te houden en vol te houden tot ze genezen was.



Om de spanning er in te houden en de lezer nieuwsgierig te maken, wordt de informatie met mondjesmaat aangebracht.

In het begin had Heleen maar een virale infectie, maar naarmate je verder leest kom je te weten dat ze te veel witte bloedcellen had, dan nog later valt het verdict: leukemie. Doordat de artsen alle informatie doseerden voor Heleen, omdat ze niet in paniek zou geraken en omdat ze het meestal nog niet zeker wisten, werd het ook wel voor mij gedoseerd en dit maakte het spannend zodat ik het boek sneller ging uitlezen.



In het boek was er een moment waar er een verassende wending in kwam.

Dit was wanneer Heleen twijfels begon te krijgen over haar vriendje Ruben.

Ze dacht dat hij haar niet graag meer zag en dat hij verliefd was op een ander meisje, die hij wel mocht aanraken en die geen lelijke opgezwollen donskop had. Ze dacht ook dat hij nog alleen maar op bezoek kwam uit medelijden.

Wanneer Ruben langs kwam begon ze meteen op hem te schreeuwen en zei dat het uit was tussen hen, en ze stuurde hem brutaal weg. Maar toch keerde Ruben na die ruzie vol hoop terug om te zeggen dat hij haar wel graag zag en om het allemaal uit te praten.



Doordat Heleen ongeveer even oud is als ik en vooral in het begin in dezelfde situatie zat zoals naar school gaan, met vrienden optrekken, enz. kon ik mij goed identificeren met haar. En doordat ik op het moment dat ik het boek las, mij een beetje ziek voelde terwijl zij dat ook was, kon ik mij goed in het verhaal inleven. Dit is ook omdat ze haar leven en de pijn die ze heeft meegemaakt heel grondig uitlegde.



De vorm van het verhaal ging een beetje volgens het principe van de zoektocht en volgens het popeye-principe.

-Volgens het principe van de zoektocht: Heleen had een soort van opdracht ze moest haar ziekte overwinnen, ze mocht niet opgeven en moest volhouden. Ze ontdekte ook moeilijkheden: haar eerste chemotherapie was mislukt, ze verloor vaak de moed, en ook voor een tijdje Ruben. Toch streed ze verder tegen haar ziekte. Maar achteraf werd ze dan toch beloond, want Ruben vond een donor voor haar. Ze keerde terug naar haar gewone leefmilieu, terug naar haar oude leven, hoewel ze een beetje veranderd was door haar ziekte.

-Volgens het popeye-principe: onverwachts duikt er een oplossing die een ommekeer bracht in het verhaal. Hier was dat Ruben die een donor had gevonden voor Heleen.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen