Boekverslag : Pieter Van Raven - De Jongen En De Schrijver
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 546 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 546 woorden.
Titel
De jongen en de schrijver
Leesverslag
Jerry moet voor de schoolkrant een interview trachten te versieren met Paul Bernard, de beste nog levende schrijver. Hij had laatst nog de Nobelprijs voor literatuur geweigerd, en geen kat die wist waarom…
Wie aandachtig de colofon had gelezen en had opgemerkt dat dit boek een vertaling was van "The great man's secret", wist onmiddellijk dat er met die Paul Bernard iets niet pluis was. Dat is ook later in het verhaal te merken, hij heeft om mysterieuze redenen zijn benen verloren en sindsdien ontvangt hij normaal gezien niemand meer in zijn huis, en met een eenvoudige jongen als Jerry was dat helemaal anders. Hij komt er geregeld op bezoek en langzamerhand groeit er een band tussen Jerry en Paul (van de schrijver mocht hij "Paul" zeggen, al heeft Jerry het daar moeilijk mee…) en merkt Lorna, Pauls dochter, duidelijk beterschap: Hij raakt beetje bij beetje uit de impasse waarin hij was beland, hij begint opnieuw te schrijven en hij voelt zich gewoon gelukkiger.
Jammer genoeg heeft dat ook zo zijn negatieve kanten: Jerry raakt zo bevriend met Paul dat hij de geheimen die Paul hem heeft prijsgegeven niet kan vermelden in het interview. Eigenlijk wil Jerry al helemaal geen interview meer maken, ook al zou dat een primeur zijn. En dat is dan weer tegen de zin van Wilson, de leraar van wie hij de opdracht heeft gekregen.
Uiteindelijk stort Paul zijn hart uit bij Jerry en zegt hij dat zijn vader geschoten heeft op zijn benen en dat dat de reden was waarom hij levenslang had gekregen van zijn rolstoel. Of zijn vader het expres had gedaan blijft in het midden…
Het verhaal eindigt met een betrekkelijk positieve noot: de wonden bij Paul Bernard en Lorna zijn min of meer geheeld en de ouders van Jerry die gescheiden waren, komen opnieuw samen.
Eigen mening
Het verhaal op zich is helemaal niet slecht. Het verveelt niet, maar globaal bekeken gebeurt er te weinig om er een boek over te maken. Ik denk ten andere dat Pieter van Raven het zichzelf niet gemakkelijk heeft gemaakt door een boek te schrijven over een schrijver. Het verhaal zelf is goed gevonden, maar kon beter uitgewerkt worden : dramatischer, maar dan misschien wel minder realistisch… Algemeen bekeken is het een typisch boek dat lijdt aan het grijze muis-syndroom : het springt niet uit de band als extreem goed of slecht, dus zeker geen 'die moèt je gelezen hebben'…
Recensie
De recensie van Herman de Graef vind ik persoonlijk nogal vergezocht. Uit ieder detail ziet hij een nieuwe relatie of gedachte. Misschien zijn die er wel, maar ik denk dat de auteur dit niet echt als 'belangrijk' bestempelde. Toch zijn er veel gelijkenissen tussen mijn mening en die van de recensie. Bijvoorbeeld toen de recensent schreef dat jongeren niet echt wakker liggen van de fietstochten van Jerry, of van Paul Bernard die aan zijn terras wat zit te keuvelen met Lorna.
Maar een 'oersaai' boek was het absoluut niet: er gebeurde wel degelijk iets. Hoewel het boek redelijk lijvig is, heeft het geen moment verveeld en dit terwijl echt spannende passages niet of nauwelijks te vinden waren.
Besluit : Helemaal geen slecht boek, maar er zit te weinig variatie in om het tot een bestseller te brengen.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen