Boekverslag : Hugo Raes - De Verwoesting Van Hyperion
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2517 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2517 woorden.
De verwoesting van Hyperion door Hugo Raes
Het verhaal draait rond de laatste beschaving van de mensen.
Deze beschaving is gesticht door een kleine groep mensen die de verwoesting van de Aarde overleefden. Zij hebben zich in de loop van de tijd ontwikkeld tot een hoogtechnologische en vredelievende beschaving. Ze leven in een stad, Hyperion genaamd. De Hyperianen zijn door hun technologie, die hen toelaat te verjongen, onsterfelijk geworden.
De Hyperianen hebben haast geen geslachtsorganen meer omdat voortplanting overbodig is geworden.
Maar de verwoesting van de Aarde heeft nog andere gevolgen gehad. Bijna alle diersoorten zijn uitgestorven met uitzondering van de ratten en de haaien. De ratten zijn in aantal toegenomen bij gebrek aan natuurlijke vijanden en de grote hoeveelheden voedsel aanwezig op de planeet.
Door mutatie en/of evolutie kunnen sommige ratten zich generatie na generatie ontwikkelen tot mensachtigen. Zo ontstaan de Rensen, intelligente ratten die samen met slechts semi-ontwikkelde soortgenoten een stad rond het vredevolle Hyperion bouwen. Hun stad Rensadia wordt bestuurd door de Rensen die dezelfde hoge graad van technologie en vrede willen bereiken als de Hyperianen. Zij vormen samen de organisatie genaamd “Hogerop”. Rensadia levert arbeiders aan de Hyperianen en ontwikkelt zich op een razendsnel tempo. De Hyperianen hebben niet alleen meerdere ruimteschepen, die het universum verkennen, maar ook een uitgebreide zeevloot met duikboten en zeebasissen.
In de gebieden buiten Hyperion en Rensadia zwerven wilde ratten rond. In de zee vechten de misvormde en gemuteerde haaien een verwoede oorlog met de zeeratten, onder de ogen van pacifistische, Hyperiaanse duikboten. De meest ontwikkelde Rensen hebben allemaal een specifieke eigenschap die hen boven hun soortgenoten stelt.
Zo is er Dichter, een Rens die bezeten is van kunst, literatuur en poëzie. Deze Rens kijkt op naar de Hyperiaanse geleerde Tmektra Godda, die hij dan ook aanbidt vanwege haar werk op het vlak van literatuur en andere kunsten.
Maar hoewel Rensadia snel evolueert en steeds meer semi-ratmensen leren spreken en op twee benen kunnen lopen, ontstaan er problemen. De ratten die zich vestigen in Rensadia willen zich niet altijd aanpassen. Er zijn zelfs Rensen die willen terugkeren naar een primitiever bestaan. Deze groep wordt geleid door Roerling, een barbaarse rat die qua ontwikkeling slechts iets verder staat dan de meeste van zijn volgelingen. Roerlings groep krijgt steeds meer invloed en aanhangers. De problemen nemen steeds meer toe en de situatie wordt onhoudbaar wanneer blijkt dat Roerling aanstuurt op oorlog. Buiten de twee steden verzamelen de wilde ratten zich en zij vallen zelfs inwoners van Rensadia aan. Met de toestemming van Hyperion richt Rensadia een eenheid op die de burgers tracht te beschermen. Deze groep wordt geleidt door Vechter, een Rens van kolossale afmetingen, wiens kracht enkel door zijn moed en vechtlust wordt overtroffen. Vechter en zijn gezellen kunnen de orde in de stad voor een tijdje herstellen en enkele invallen van de wilde ratten moedig tegenhouden. De groep is echter veel te klein om het tij te doen keren en wanneer Roerling drie Hyperianen gijzelt, barst de hel pas echt los. Het vredevolle Hyperion is niet bereid de wapens op te nemen en daardoor hun vredevolle natuur de rug toe te keren. Het stadsbestuur besluit dus een defensieschild op te roepen rond hun mooie stad om zo deze tegen invallen te beschermen. Ondertussen wordt het gebouw van de organisatie “Hogerop” omgevormd tot een laatste vesting voor de Rensen die weigeren te buigen voor Roerling.
Rensen planten zich zeer snel voort en in een korte tijdspanne daagt er al een nieuwe en beter ontwikkelde generatie Rensen op. Zij hebben wapens zoals zwaarden, bogen en katapulten ontwikkelt. Samen met de wat oudere Rensen zijn ze klaar om tot het bittere einde te vechten. Roerling begint zijn aanval en wordt eventjes tegengehouden door de Rensen van Hogerop.
Uiteindelijk moeten de Rensen het onderspit delven. Hogerop wordt verslagen en de enkele overlevenden worden gevangengenomen. Libida, een Rens die werkte in Hyperion bij de geleerden Mandux en Godda, wil haar geheime geliefde en minnaar, Mandux, op de hoogte brengen van de huidige situatie. Wanneer ze echter het defensieschild opent om de stad binnen te gaan, wordt ze gevolgd door Roerlings volgelingen. Bij Mandux aangekomen, bemerkt zij haar fout. De ratten stormen binnen en duwen Mandux en zijn Rens-maitresse door het raam. Hierna wordt Hyperion overrompeld en leeggeplunderd.
De zeeratten vernietigen de zeebasissen en duikboten van Hyperion. Zij richten een gigantisch bloedbad op zee aan. De Hyperianen worden grotendeels uitgeroeid en Roerling wordt de heerser van de Ratten en de Rensen. De hogere klasse bestaande uit Roerlings raadsmannen en trouwste aanhangers worden zeer snel decadent, terwijl de armere ratten verhongeren door de verwoesting van de kunstmatige akkers van Hyperion. Roerling richt ook een brutale lijfwacht op die de Weermacht wordt genoemd.
Dichter, die vóór de strijd reeds was gevangengenomen, blijft leven in ruil voor het schrijven van gedichten over Roerlings glorie.
Dichter tracht de boeken van de bibliotheek “Boekland” te redden en wil proberen zoveel mogelijk kennis te bewaren. Maar wanneer de Hyperiaanse Godda, op wie hij in het geheim verliefd is, wordt aangerand en gedood, besluit de Rens aan zijn leven ook een eind te maken. Vechter, die één van de eerste was die zijn leven op het spel zette om de Rensen te beschermen, heeft kant gekozen voor de verwoesters van Hyperion en is nu het hoofd van de Opperwacht. Onbewust wordt hij, net als vele andere ratten, besmet door een dodelijke pest.
Nadat alle Rensen door deze pest zijn gestorven en de in de stad achtergebleven Hyperianen zijn gedood, activeren de in een bunker verscholen Hyperianen het Vuurgordijn. Dit machtige wapen vernietigt al het leven op Aarde, dus ook de onbeschaafde en wilde ratten. De ruimteschepen, die het Universum verkennen, worden noodgedwongen teruggeroepen. De Hyperianen beginnen met de bouw van een nieuwe stad, terwijl de plantengroei terugkeert op het aardoppervlak. De Hyperianen scheppen vervolgens een vliegend brein dat de Aarde rondzwerft om de kleinste signalen te observeren, te ontleden en door te zenden naar het herrezen Hyperion. Hyperion wil immers de taak volbrengen die de mens hem gaf bij zijn schepping, namelijk het veilig stellen van vrede en vrijheid.
Plaatsbespreking:
Aangezien het verhaal zich afspeelt in een zeer verre toekomst komen er geen bestaande plaatsnamen in voor. In feite zijn er slechts twee locaties die met naam genoemd worden:
- Hyperion: een door mensenhanden gebouwd, hoogtechnologisch paradijs;
- Rensadia : een stad gebouwd door de Rensen en hun minder ontwikkelde soortgenoten, een stad die dezelfde doelen heeft als het verlichte Hyperion, maar deze nog niet heeft kunnen bereiken;
Deze twee plaatsen staan nauw in verband met elkaar en beide locaties hebben een eigen sfeer en cultuur die elkaar wederzijds beïnvloeden. Rensadia is echter de plaats die het meest naar voren komt omdat het merendeel van de hoofdfiguren behoort tot de Rensen. Opmerkelijk aan dit boek is dat er heel weinig aandacht werd besteed aan plaatsbeschrijvingen.
Tijdsbespreking:
In dit boek vindt men nergens een tijdsaanduiding terug. Maar aangezien de Aarde ondertussen werd verwoest en de Hyperianen de onsterfelijkheid hebben bereikt, bewijst dat het verhaal zich afspeelt in een verre toekomst. Terugblikken en vooruitwijzingen komen in dit boek niet voor. Dit stel ik best op prijs, want wanneer zij te veelvuldig aanwezig zijn en slecht worden geïntegreerd in het verhaal, zoals ik in sommige boeken vaststel, dan schept dat een onaangename sfeer voor de lezer en doet het afbreuk aan de spanning van het verhaal. Terugblikken en vooruitwijzingen mag men met mate gebruiken, indien het noodzakelijk is ter verklaring van een bepaalde gebeurtenis. Het boek heeft een goede verteltijd met zijn 318 bladzijden.
De periode, die het boek beschrijft, wordt niet vermeld, hoewel ik vermoed dat deze enkele maanden beslaat. Het boek past de OTT op een vloeiende en juiste wijze toe.
De personages:
Dit boek heeft een opmerkelijke hoeveelheid interessante en goed uitgewerkte karakters. Elk figuur heeft zo zijn eigen visie op de situatie en elk personage draagt bij tot de ontwikkeling van het verhaal. Haast elke figuur heeft een tegenspeler waarmee hij nauw samenhangt.
Dichter (en Godda): deze intelligente figuur behoort tot de Rensen en wil dolgraag hetzelfde niveau van ontwikkeling als de Hyperianen bereiken. Hij brengt veel tijd door met het lezen van geschriften en het bekijken van geschiedkundige hologrammen in de Hyperiaanse bibliotheek, Boekland. Hij behoort door deze nooit aflatende inzet tot de meeste beschaafde figuren van Rensadia. Hij beheerst het Hyperiaans grotendeels en heeft een grote bewondering en geheime liefde voor de Hyperiaanse geleerde Godda. Ook zij heeft een grote voorliefde voor de dichtkunst en literatuur. Ze levert vele bijdragen voor Boekland en zoekt de allereerste taal, de Oertaal. De Hyperiaanse lijkt onder de indruk van de verzen die Dichter schrijft, wat de ratman aanspoort om zich nog meer in te zetten. Nadat Roerling de macht overneemt, verandert de kunstenaar van kant en maakt verzen en werken ter ere van Roerling. Zo stijgt zijn prestige en kan hij die aanwenden om zijn geliefde boeken te redden. Deze figuur is een eenzaat met een uitstraling van sereniteit. Maar diep in deze beschaafde rat worstelt zijn geest met vele problemen en angsten zoals: “zal ik ooit de gelijke kunnen worden van de Hyperianen?”, “Verraad ik mijn weldoeners niet door Roerlings tirannie te accepteren?”. Maar wanneer de dappere Godda, die altijd alles rationeel bekijkt ook sterft, verliest Dichter de moed en is hij het beu om alles te zien verdwijnen. Hij pleegt zelfmoord om te ontsnappen aan wat hij zuivere waanzin vindt.
Mandux en Libida: Mandux is een beroemd Hyperiaans geleerde die net een verjongingskuur achter de rug heeft. Hij is getrouwd met een andere geleerde en tevens kunstenares. Maar wanneer de jonge en levenslustig Rens, Libida, wordt aangeworven als dienstmeisje ontstaat er tussen beiden een sterke liefde. De Hyperiaan is eeuwenoud en net als zijn volk zeer berekend, terwijl zijn geliefde zonder na te denken, doet wat ze wil. Beide karakters veranderen niet in de loop van het verhaal en ze sterven samen wanneer de ratten de stad verwoesten en het koppeltje hopeloos in de val zit.
Denker: deze Rens is de meest bedachtzame van de Rensen en tevens lid van Hogerop. Deze figuur is haast non-stop over meerdere dingen aan het denken. Zijn hoge intelligentiegraad laat hem toe de stad het best te organiseren en eersteklas ideeën voor de verdere ontwikkeling van de stad op tafel te leggen.
Na de verwoesting van Hyperion en de uitroeiing van zijn familie stuit hij op een dode rat besmet met de pest. Denker die eens zeer vredelievend was, maar door alle gebeurtenissen verbitterd achterblijft, wil wraak en tracht door middel van de met de pest besmette vruchten de slechte Roerling te doden. Maar de kapitein van de wacht, de verrader Vechter, onderschept het voedsel. Denker, zelf besmet met de dodelijke ziekte, vertrekt met de voldoening dat tenminste Vechter en enkele anderen ook zijn gruwelijk lot zullen delen.
Vechter: deze figuur behoort ook tot de meest ontwikkelden van zijn soort. Maar net als de Rens, genaamd Loper, heeft hij zich toegelegd op fysieke ontwikkeling.
Hij beheerst de Hyperiaanse taal en kan goed opschieten met de andere hoofdfiguren, die hij in het verhaal meermaals ter hulp schiet. Hij is de grootste en sterkste van alle Rensen. In het boek wordt zelfs vermeld dat één van zijn beste vrienden het personage “Reus” is. Vechter is de eerste die geweld gebruikt wanneer de primitieve ratten, beginnen aan te vallen. Hij beschikt over een goede dosis moed en is de aangewezen man om de beschermingseenheid van Rensadia aan te voeren. Vechter kan een tijd lang succes boeken, maar zijn militie is veel te klein om overal in de stad de orde te bewaren. De sterke kolos wordt spijtig genoeg na de verwoesting van de organisatie Hogerop gecorrumpeerd door de slechte Roerling, die hem aanstelt als leider van de wacht. Hij wordt uiteindelijk besmet door de pest en is er waarschijnlijk aan gestorven.
Roerling: hij behoort tot de belangrijkste personages. Omdat hij geen volwaardige Rens is en vanwege zijn primitieve en gewelddadige aard voelt hij zich inferieur en is hij haatdragend. Aangezien hij kan spreken en op twee benen kan lopen, heeft hij zich kunnen omhoogwerken tot leider van de primitieve ratten. Hij wil dat men terugkeert naar de oude levenswijzen van de ratten. Eerst wil hij enkel op een passieve manier zijn gedachtegang verkondigen, maar boekt hiermee slechts gedeeltelijk succes. Hij wordt steeds haatdragender tegenover de vredelievende Hyperianen en de hoogontwikkelde elite van de Rensen, wanneer hij merkt dat primitievere ratten door sommige Rensen worden bespot, als ze zich niet aanpassen. Zijn instinct heeft de neiging om het over te nemen van zijn gezond verstand. Hij heeft ook een grote eigendunk, want hij laat Dichter verzen schrijven over zijn
“grote overwinningen”. Hij wordt, naarmate het verhaal vordert, meer en meer belust op macht en steeds meedogenlozer. Roerling blijkt ook een groot manipulator te zijn, want hij kan vele Rensen aan zijn kant krijgen.
Zodra hij de macht in handen heeft wordt hij decadent en denkt enkel aan zichzelf, zijn zoon en zijn meest trouwe aanhangers. Maar zijn rijk stort in elkaar door zijn eigen argeloosheid en het geheime wapen van de laatste Hyperianen, dat ervoor zorgt dat Roerling en zijn volgelingen aan hun einde komen.
Er zijn nog enkele andere belangrijke figuren die een iets kleinere rol spelen, zoals de Rensen Ziener en Hoorder en de Hyperiaanse geleerde Kappa.
Over het boek:
Op de achterkant van het boek staat dat De verwoesting van Hyperion gelezen kan worden als een sprookje, een parabel, een satire of een speelse Sciencefictionroman. Ik moet dit eerlijk toegeven. Men kan het boek op vele manieren lezen met een totaal verschillend effect. De schrijver geeft duidelijk kritiek op onze manier van leven. De mens laat geen vrede toe en vernietigt paradijzen. De mooiste beschavingen gaan steeds ten onder omwille van meerdere redenen. Hiermee worden Hyperion en Rensadia ook geconfronteerd. Een beschaving gaat meestal verloren wanneer het een vals gevoel van veiligheid heeft en wanneer men zo passief is dat men niet de wil heeft om te vechten voor het verdere voortbestaan. Maar, men toont ook aan dat wijsheid, vredelievendheid, rede en beschaafdheid nooit op kunnen tornen tegen brute kracht, woede, onredelijkheid en de drang naar geweld en oorlog. Ook wil de schrijver vertellen dat zelfs de besten naar het kwaad kunnen worden geleid en zelfs de slimsten bedot en bedrogen kunnen worden. De auteur heeft goed werk geleverd door deze en nog enkele andere boodschappen in het boek te verwerken zonder dat het verhaal wordt verstoord. Het boek is zeer fantasierijk en behoort tot de beste werken op het vlak van Sciencefiction en Fantasie zoals Drakenlans, Tolkien’s In de ban van de ring en het boek het Transgalactisch Liftershandboek.
Ik kan zonder aarzelen zeggen dat de schrijver fantastisch werk heeft verricht en dit boek behoort zeker en vast tot één van de beste werken die ik in dit genre reeds gelezen heb. De Nederlandse schrijvers brengen naar mijn mening meestal ondermaatse werken in dit genre op de markt. Tot nu toe heb ik het vooral moeten stellen met boeken van Engelse auteurs.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen