Boekverslag : Uri Orlev - Het Eiland In De Vogelstraat
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 834 woorden.

Titel: Het eiland in de Vogelstraat

Auteur: Uri Orlev

Uitgeverij: De Fontein, de 23e druk



Genre: Oorlogsroman

Thema: Helemaal alleen lang onderduiken als een Jood in de WO II

Motieven: Joden, WO II, onderduiken en vriendschap



Titelverklaring: Alex voelt in zijn schuilplaats aan de Vogelstraat nummer 78, dat hij daar op een eiland zit omdat hij bijna met niemand contact heeft en zich alleen voelt.

Tijd en plaats: Tijd in de WO II vooral 1943-’44, plaats een stad in Polen.

Fictie of non-fictie: het verhaal is realistisch



Begin: het is een opening in de handeling



Einde: het is een gesloten einde omdat Alex een hele lange tijd op zijn vader wacht en op het einde komt de vader toch en dan hebben ze elkaar gevonden.



Karakters: Alex is een round character meneer Bolek is ook een round character

De vader van Alex is een flat character en Baruch en Henryk

En Stasja zijn ook flat characters



Vertelperspectief: het verhaal wordt in een personaal perspectief verteld



Tijd: het verhaal wordt chronologische manier verteld er zitten weleens

Flashbacks in het verhaal en verteltijd is ongeveer een groot jaar.



Beoordeling: Sommige stukken waren emotioneel en ook best vaak spannend. Ik vond het boek leuk om te lezen via dit boek zie je ook veel over de WO II.



Korte inhoud: Alex is jood en woont in Polen in een huis samen met zijn vader en zijn moeder in een getto in de WO II. Zijn moeder is al een paar dagen niet thuis gewist dus Alex maakt erge zorgen om haar maar hij denkt het ergste. Alex leert nou veel van zijn vader bv. wat hij in paniek moet doen en hoe hij met een pistool schiet of schoonmaakt. De vader van Alex werkt in een touwfabriek in de getto. Alex gaat vaak mee naar de fabriek. Maar op een dag komt er politie naar de touwfabriek de politie deelt de groep van werknemers op in 2 groepen Alex staat in de ene groep en zijn vader en Baruch in de andere. Baruch was een goede kennis van de familie van Alex. Net voor de groep van Baruch en de vader van Alex worden afgevoerd geeft Baruch een pistool met een rugzak met belangrijke spullen. En zegt dat Alex naar de kelder in het gebombardeerde huis aan de Vogelstraat nummer 76. En Baruch zegt dat Alex daar op zijn vader moest wachten. Alex gaat daar naar de kelder wat nu zijn schuilkamer is. Alex gaat al heel snel daarna naar eten zoeken.

En naar een bed en dekens. Alex vindt het een hele nare gedacht dat hij nu helemaal alleen was. Maar in zijn eigen huis had hij een witte muis die sneeuw heten. Er gingen zo enkele weken voorbij vol angst en iedere dag zocht hij vooral eten en dingen die hij kon gebruiken. En wachtte maar op zijn vader. Op een dag hoorde stemmen bij de ingang van zijn schuilplaats. Alleen het was zo’n kleine ingang dat ze er niet inkwamen. Vanaf dat moment besloot Alex ergens anders naar toe te gaan. Van het huis was er op de eerste verdieping een provisiekast blijven staan. Alex had een touwladder gemaakt die hij op kon rollen, zodat hij daar na toe kon hij ging zich nu in de provisiekast verschuilen. Alex nam ook veel spullen er mee naar toe. Op een dag hoorde Alex 2 mensen die bedreigd werden door een soldaat. En de soldaat schoot op een van de jongens en Alex schoot toen met zijn pistool op de soldaat. De soldaat was op slag dood. De gewonden jongen nam Alex mee naar zijn schuilplaats samen zijn vriend. De gewonden jongen heette Henryk en zijn vriend Freddy.

Henryk bleek zoveel pijn te hebben dat hij zo alleen maar zieker werd dus Alex ging een dokter halen. Alleen er was een dokter aan de andere kant van de gettomuur Freddy wist een geheime gang om daar te komen.

Zo kwam er een dokter bij Henryk die hem opereerden. Henryk moest nog wel bij Alex blijven. Alex kreeg nu ook geld van Henryk, Alex ging nu ook in de stad nu ook dingen kopen omdat hij wist waar nu de



doorgang was. Daar ontmoeten Alex Stasja hij had haar al wel eens meer gezien door zijn luchtrooster in zijn provisiekast. Ze werden vrienden van elkaar. Ze gingen nu ook seinen naar elkaar met allerlei tekens en gebaren. Op een dag werd de gettomuur afgebroken. Zo had Alex dus meer kans om gezien te worden omdat het nu veel drukker was. Als hij boven in zijn provisiekast zat hoorde hij altijd veel stemmen. Op een koude winterdag hoorde Alex een bekende stem die leek op zijn vader. Hij geloofde het eerst niet maar toen hij naar voren kwam zagen ze elkaar en waren enorm blij en huilden van blijdschap.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen