Boekverslag : Thea Beckman - Wij Zijn Wegwerpkinderen
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2033 woorden.

Thea Beckman – Wij zijn wegwerpkinderen



Van Lemniscaat – Rotterdam(1980)



Titelverklaring:

De kinderen die in dit boek de hoofdrol spelen zijn kinderen die niet bij hun vader en moeder wonen en daarom het gevoel hebben dat zij wegwerpkinderen zijn.



De auteur:

Thea Beckman is geboren op 23 – 7 – 1923 in Roterdam. Zij was enig kind en een meisje. Haar ouders vonden dat zij veel moest doen in het huishouden. Haar vader werkte als kantoorbediende bij de “Holland Amerika Lijn” en werd werkloos in de crisisjaren. Thea studeerde niet want daar was geen geld voor. Maar ook omdat haar ouders het niet nodig vonden voor een meisje. Thea wilde als kind graag schrijfster of ontdekkingsreiziger worden. Voordat ze schrijfster werd, werkte ze enige tijd op een kantoor. Thea ging in 1945 trouwen en kreeg 3 kinderen. Ze begon in 1947 te schrijven voor jeugdtijdschriften en kranten. In 1957 kwam haar eerste boek uit. Maar ze kon pas echt tijd besteden aan haar boeken toen haar kinderen groot waren. Sinds 1970 is bijna elk jaar een boek van haar uitgekomen. Ze kreeg ook tijd om te studeren. Eerst volgde ze in de avonduren een atheneum opleiding. In 1981 studeerde ze in Utrecht af in sociale psychologie. Ook heeft ze nog veel gereisd. Thea heeft 1 gouden en 2 zilveren griffels en een ruyterprijs gewonnen en haar boeken zijn vaak genomineerd en bekroond door de kinderjury.



Literaire stroming:

Realisme



Genre :

Avonturenverhaal



Samenvatting:



H.1. Het monument:

Yvonne heeft 2 broertjes Benito en Marcus. In dit hoofdstuk vertelt Yvonne dat ze weer naar een nieuw tehuis moet. Ze werd naar De Toevlucht (internaat) gebracht door jufrouw Caro (begeleidster). Yvonne ging voor het gebouw staan. Het was versierd met beelden en andere tierelantijnen. Ze dacht bij zichzelf dat zit wel een monument zou zijn. Toen ze eenmaal naar binnen gingen kwam er een mijnheer naar hun toe en die stelde zich voor als de binnenvader. Er kwam ook nog een vrouw bij staan. De binnenvader zij “dit is jullie nieuwe begeleidster”. Yvonne dacht bij zichzelf dat ze lelijk was en ze haatte lelijke mensen. Later werden de kamers bezocht. Yvonne sliep samen met een nog een ander meisje. Jufrouw Caro moest weer naar huis. Yvonne vond het niet eerlijk dat ze niet bij haar mocht blijven, maar het kon echt niet. Toen gingen ze wat drinken en ging de binnenvader wat vertellen over de kinderen en het huis waar ze nu woonde. De volgende dag moest Yvonne naar school. Ze had gelijk al een vriendinnetje, ze heette Jeanne. De leeraren vonden dat kinderen die van De Toevlucht kwamen, erg dom waren. Dat had Yvonne al snel door.



H.2. Schokkende onthullingen:

Yvonne had paasvakantie en ging bij haar oma slapen, Benito, haar broertje, ging ook mee. Yvonne wou al lang iets over haar ouders weten. De hele familie vertelde altijd dat ze bij een ongeluk waren omgekomen. Op een avond zaten we wat te drinken in een kamer. Toen begon ze dingen te vragen over haar ouders. Haar oma vertelde voor haar gevoel niet te waarheid. Maar na lang gevraag en gedoe kwam het schokkende nieuws er uiteindelijk uit. Haar oma vertelde dat haar beide ouders nog leefden en ergens in Nederland woonden. Yvonne vroeg door. Haar Oma vertelde dat haar vader in de gevangenis zat toen haar jongste broertje net geboren was en dat haar moeder niet voor hen kon zorgen. Toen had haar oma de kinderbescherming gebeld en werden ze gelijk uit huis geplaatst en zodoende zijn jullie in de toevlucht gekomen.



H.3. maar alles went:

Yvonne was erg geschrokken dat haar oma had verteld dat haar ouders nog leefde. Ze dacht de laatste tijd ook heel erg na over wat er allemaal gebeurd was en wat er nog allemaal kon gaan gebeuren. Maar haar oma zei altijd “altijd went wel”.



H.4. rampnacht:

In dit hoofdstuk wordt verteld dat Yvonne met haar Broertje naar een gezinshuis mag met een moeder, een vader en een zoontje. Ze vinden het allemaal erg leuk en spannend. De rest van de groep is eigenlijk een beetje jaloers op hun, voorral Piet. Die avond wordt Yvonne opeens wakker van een vreemde lucht en veel lawaai. Ze rende naar beneden om te kijken wat er aan de hand was. De Toevlucht stond in brand en iedereen moest naar buiten. de kinderen werden geteld en er miste er een. Het was Piet, hij was nog in het huis dachten ze. De binnenvader ging naar binnen om te kijken of hij te vinden was. Maar hij was er niet. Alle kinderen mochten van de buurvrouw naar haar huis. Dat werd gedaan. Ze gingen wat drinken en probeerde nog wat te slapen.



H.5. Piet:

Piet was weer terug en was gevonden aan de kant van de weg. Er werd niet veel over verteld, alleen dat hij aan de kant dan de weg lag. Alle kinderen moesten vandaag helpen met het huis schoon maken. Er werd onderling over Piet gepraat. De binnenvader kwam naar hun toe en vertelde wat er gebeurd was. Hij vertelde dat Piet het vuur had aangestoken en toen was weggerend. Hij was boos omdat hij ook naar een gezinshuis wou.



H.6. de verloren moeder:

Yvonne mocht eindelijk naar het gezinshuis. Het waren leuke mensen die voor hen zorgden. Ze heette oom rinus, tante Marie en hun zoontje Freddie. Toen ze er al een paar maanden zaten vroegen Yvonne en haar broertje of ze een brief naar hun moeder mochten schrijven. En of ze een keer langs mocht komen. Na een tijdje reageerde hun moeder en ze wou wel een keertje langs komen. Na een paar maanden kwam ze dan echt. Ze waren heel erg zenuwachtig. De bel ging en ze rende allemaal naar de voordeur. Daar stond ze dan. Ze hand een kind bij zich. Dat was hun half broertje. Yvonne hoopte dat ze aardig en lief zou zijn. Dat was niet zo, ze was een trut vond ze maar wel haar moeder.



H.7. het album:

Yvonne wou toch dat haar moeder nog eens kwam. Ze zou met de kerst komen. Yvonne en haar broertje zouden dan allemaal kadootjes voor haar maken omdat ze bijna wel zeker wisten dat zij dat ook voor hun zou doen. Ze was er weer. Yvonne ging haar kadootjes geven en daarna haar broertje. Maar zij had geen kadootjes voor hen en erg vond ze dat ook niet. De tijd dat zij er was, was er een gespannen sfeer. Er kwam bijna zelfs ruzie. Dus hun moeder ging snel weer weg. Maar voor dat ze weg ging gaf ze wat aan yvonne. Ze rende snel naar boven om het te bekijken. Het was haar geboorteboek, waarin haar ouders hadden geschreven hoe snel ze groeide en hoeveel ze woog.



Op haar geboorte hartje stond:



Met grote blijdschap geven Arno en Karin Willigenburg

Kennis van de geboorte van een dochter

Ze heet:

Yvonne Cristine



Ze was er erg blij mee want er stond met grote blijdschap. En dat gaf toch aan dat ze van haar hielden. Ze hoopte dat er ook foto’s van haar vader in stonden. Dat wist ze niet zeker, want ze had hem nog nooit gezien.



H. 8 niets blijft het zelfde

haar oma was jarig en ze gingen er natuurlijk naartoe. Ze nam haar geboorte boek mee. Op een gegeven moment zaten ze met zijn allen toen Yvonne opeens zij, het is dit mijn vader? Voor de familie bestond hij niet meer, hij was dood voor hen. Iedereen was stil en keken haar verbaasd aan. Na een paar seconden pratte ze gewoon weer door, alsof niemand wat had gezegd. Ze gingen maar weer naar huis want er was geen leuke sfeer meer. Toen ze thuis waren hoorde ze dat een andere jonger die ook bij hen in het gezinshuis zat, wegging. Ze vond het heel erg want ze kon goed met hem opschieten. Ze zal hem zeker gaan missen. opeens werd tante Marie heel erg ziek. Ze kon niet meer voor hen zorgen. En ze gingen weer terug naar de toevlucht. Ze dachten dat het wel weer goed zou komen maar toen de binnenvader zij van niet, waren ze erg boos. Er zouden nieuwe pleegouders komen en ze zouden er over 2 weken heen gaan.



H. 9 de rebelse meiden

2 weken later zaten ze alweer bij hun nieuwe ouders. Yvonne vond ze wel aardig en haar broertje ook. Een ander meisje die er ook woonde had een hekel aan ze en ze luisterde niet naar ze. Ze kwam vaak niet thuis of veel te laat. Ze ging dan ook snel weer weg. Toen kwam Yvonne haar moeder langs en het liep heel erg uit de hand. Er werd ruzie gemaakt maar Yvonne vond het niet erg, het was haar verdiende loon.



H. 10. de vader:

Yvonne ging een weekendje bij haar tante slapen. Op zondag vroeg ze aan haar tante wie en waar haar vader was. Eerst wou ze het niet vertellen maar later heeft ze toch alles verteld. Haar tante zou haar naar het station brengen en ze zou met de trein naar haar vader gaan. Ze belde haar pleegmoeder en vertelde dat haar tante zich in de vinger had gesneden. Ze vroeg of ze wat langer mocht blijven om haar tante te helpen. Dat was goed. Ze ging naar het station. Ze kocht een kaartje voor Rotterdam, waar haar vader woonde. Eenmaal het huis gevonden, had ze na lang aarzelen toch aangebeld. Er deed een vrouw open en die riep “er is hier iemand die beweerd jouw dochter te zijn”. Haar vader kwam aangelopen. Hij geloofd het eerst helemaal niet. Het was echt waar en ze liepen met z’n 3en naar de keukentafel. Yvonne vertelde wat ze allemaal had meegemaakt en haar vader vertelde waarom hij in de gevangenis had gezeten.

Ze mocht blijven slapen en hij zou haar terug reis betalen. Toen ze de volgende dag naar het station liepen beloofd hij haar een keer op te komen zoeken.



Tijd en tijdsvolgorde:

Het verhaal speelt zich af op het moment dat het boek geschreven is, maar zou ook nu kunnen spelen. Het is een verhaal wat van het verleden naar het heden speelt en heeft een paar kleine terugblikken.





Plaats en ruimte:

Het verhaal speelt zich af op de plekken waar de kinderen wonen. Dat is in verschillende steden/dorpen in Nederland.



Karakterbeschrijving en –ontwikkeling/onderlinge relaties:

Yvonne en haar broertjes zijn kinderen die niet meer bij hun ouders mogen wonen. Ze zijn daardoor veel verhuisd en voelen zich wegwerpkinderen. Met name Yvonne is erg op zoek naar haar roots.



Er spelen verschillende begeleiders en pleegouders in dit boek. Deze mensen hebben niet zo’n belangrijke rol in het boek.



Moeder en vader worden in de loop van het boek gevonden en na jaren weer gezien. Moeder weet niet goed om te gaan met de situatie. Er si ook te veel gebeurd om dingen nog goed te maken. Aan het eind van het boek zoekt Yvonne vader op. Yvonne vindt het belangrijk haar vader vaker te zien.



Oma en tante spelen een belangrijke rol in dit boek omdat deze mensen voor Yvonne en schakel zijn naar het vinden van haar biologische ouders.



Geloofwaardigheid van het verhaal:

Ik vind het een heel geloofwaardig verhaal. Wij hebben zelf ook pleegkinderen en ik weet hoe belangrijk het is dat de kinderen met de echte ouders goed kontakt hebben. Ik vind het alleen wat ongeloofwaardig dat de kinderen ruzie maken met moeder, omdat ze b.v. geen kadootje krijgen. Ik merk juist dat kinderen heel lang accepteren wat ouders doen en zeker naar pleegouders en pleeg broers of zussen niet zullen laten merken hoe boos ze eigenlijk zijn. Je valt je ouders niet af.



Thematiek:

Kinderen die door omstandigheden niet meer bij hun ouders mogen wonen. Van internaat kinderen pleegkinderen worden en wat dat voor hen betekent.



Taalgebruik:

Begrijpelijke taal die ook voor de pleegkinderen zelf niet eng is en goed te begrijpen.



Vertelsituatie:

Via het leven van Yvonne en de stappen die zij onderneemt, leer je over het leven van een pleegkind.



Perspectief:

Door Yvonne haar stappen , die zij onderneemt, weet ze beter waar ze aan toe is en kan ze misschien iets meer dingen gaan accepteren die in haar leven gebeurd zijn.



Verhaalopbouw:

Het zijn 10 hoofdstukken met een titelnaam.



Eigen mening:

Ik vond het een leuk boek omdat wij zelf ook een gezinshuis zijn en ik daarom heel veel dingen herken. Het is ook altijd goed om je weer even in te leven in een pleegkind.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen