Boekverslag : Dirk Bracke - Als De Olifanten Vechten
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 901 woorden.

Dirk Bracke :Als de olifanten vechten



Dit realistisch en pakkend verhaal over kindsoldaten begint in Oeganda.

Isaac was vijftien als hij door Kony’s rebellen uit zijn geboortedorpje meegenomen werd.

Hij is niet de enige in de streek die familie moet verlaten om een sterk leger te vormen om Oeganda omver te werpen zodat Kony dan president kon worden. Er heerst een ijzeren terreur in het kamp. Wie moe wordt of zich enigszins probeert te verzetten tijdens eindeloze marsen wordt koelbloedig afgemaakt. Wie probeert te ontsnappen, moet door zijn vriendjes worden gedood met stokken of messen om vluchtgrage soldaatjes af te schrikken.

In de groep vond Isaac een goede vriend, Richard. Hij was vrijwillig in het leger gestapt om geen honger meer te hoeven lijden in het vluchtelingenkamp en ook zo in een hogere rang te geraken door te doen wat ze hem commanderen.

Scar was de leider van de groep, struis gebouwd en de fiere bezitter van een opzichtig litteken op zijn wang. Hij was verantwoordelijk voor de plunder en gijzeltochten en commandeerde de kinderen. Hij vertelde ze dat ze onsterfelijk zouden worden als ze geloofden in hun leider Kony. Als ze zich insmeerde met zogezegde heilige olie dan zouden de kogels op hun lichaam afketsen. Wanneer ze aanvielen moesten ze een lied zingen en in hun handen klappen, dat zou hen ook beschermen. De betrouwbaarsten onder de kinderen kregen een AK-47geweer, anderen een groot mes of gewoon niets.

Op een van de vele gijzeltochten overvallen ze op een dag een meisjesschool. Isaac ontmoet een meisje uit die groep, Monica. Ze werden hechte vrienden maar ze letten wel goed op dat ze niet betrapt werden. Als een jongen met een meisje omging, stonden daar heel zware straffen tegenover.

Op de terugweg van het internaat naar het kamp maakten ze een ommetje via een voor Isaac heel bekend dorpje. Toen zijn broertje en zusje met opgetogen ogen hun grote broer zagen aanmarcheren, zonk Isaac haast door zijn benen van schaamte. En toen Scar het lieve tweetal aanwees als duivelse tovenaars, stortte zijn wereld nog dieper in elkaar. ‘Dood hen’, de woorden weergalmden in zijn hoofd en met Scar’s loop tegen zijn hoofd gedrukt en dichtgeknepen ogen zocht het vizier het tedere lichaampje van z’n zusje op, en daarna dat van zijn broertje. Hun geesten zouden nog vaak in zijn nachtmerries verschijnen.

Scar koos Monica als derde vrouw en bezorgde haar een dochtertje dat officieel Violet heette. Maar als Monica alleen met Isaac was, kozen ze stiekem voor Angel. Voor Scar betekende het kind echter minder dan zijn kippen, een jongen had een veel beter soldaat kunnen worden. Monica moest vaak op het land werken om de voedselvoorraad van Scar en Colin -- de luitenant in het kamp -- te bevoorraden. Aan water en eten was vaak een tekort, de kindsoldaten moesten vaak zelf voor hun eten zorgen. Zo waren bladeren, schors en modder een dagelijkse kost.

Op een dag ging Colin met Isaac en Richard een defensiepost aanvallen van het Oegandese regeringsleger. Ze moesten terugkeren met de penissen van die soldaten als bewijs. Toen ze met die triomfen naar Colin gingen -- die had die tijd op veilige afstand op hen gewacht -- en hij deze afnam om met de veren te gaan lopen, schoot Richard in Colin's knieën en ze lieten hem daar achter.

Het hele kamp werd samengeroepen om ten strijde te trekken. Ditmaal moest ook Monica tot ieders verbazing met Angel op haar rug gebonden meevechten. Scar liet hen als vogels voor de kat over het slagveld huppelen. Met als enige verklaring dat als ze echt geloofden dat ze beschermd werden door Tipu Maleng, de Heilige Geest, dat ze onsterfelijk zouden zijn en dat de balsem die ze op hun huid hadden gesmeerd de kogels zou terugkaatsen. Isaac vond de hand van Monica en samen voelden ze zich veilig. Ze wilden zich verstoppen tot de schoten ophielden. Onder een struik vonden ze een scheur in de rotsen en daar kropen ze dan tussen, maar de wil naar vrijheid liet hen niet toe terug te keren nadat ze een laatste schot door de lucht hoorden suizen. Scar was echter niet mals als het over‘ vluchtertjes’ ging en liet Richard samen met een paar andere soldaten naar hen zoeken. De voetstappen weergalmden in de rots bij het passeren van de soldaatjes. Maar wanneer Isaac opgelucht en zacht stootje op Monica’s arm waagde, werd de baby met een groot geschrei wakker. Nu konden zelfs de slechtste soldaten hen ontdekken en kort daarop volgde dan ook een geweersloop die zich tussen de rotsspleet naar binnen wurmde.’Eruit’ krijste het soldaatje, maar nu was er geen ontkomen meer aan. Ze schuifelden naar buiten en tot de grootste verbazing van de kindsoldaatjes gebaarde Richard dat ze naar de vijand moesten vluchten en keerde terug naar het kamp. Hij werd echter niet zo hartelijk onthaald en Scar liet Richard’s lippen die hadden gelogen over het lot van Isaac en Monica afsnijden en hemzelf opeten. Monica herkende een jongentje in het opvangcentrum. Het was een van de soldaatjes die hen had willen meenemen naar het kamp. Hij vertelde haar over Richard’s lot. Vastbesloten om dit niet aan Isaac te vertellen ging ze naast hem zitten wreef over het knobbeltje dat het einde van zijn been aan zijn knie aangaf en vroeg zich af of de moordmachine die Scar van hem had gemaakt ooit uit Isaac's lichaam zou verdreven worden.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen