De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1370 woorden.
Het woud van de pygmeeën.
1. Boekbeschrijving : -De auteur van het boek is Isabel Allende
-De titel van het boek :‘Het woud van de pygmeeën’
-Plaats van de uitgave: Amsterdam Spuistraat 283
-Uitgeverij: Uitgeverij Wereldbibliotheek bv
-Reeks: ‘Het woud van de pygmeeën’ is het laatste deel van een avonturentrilogie
-Jaar van uitgave: 2004
-Druk:
-Aantal drukken: 1
-gewijzigde druk: er is geen gewijzigde druk
2. De keuze:
-Ik heb dit boek in de bibliotheek gekozen omdat ik op zoek was naar een roman, een roman die actie en avontuur bevat.
Toen ik naar een bibliografie van Isabel Allende keek zag ik dat er heel wat boeken waren geschreven door haar die aan mijn verwachtingen voldoen. Ik nam uiteindelijk het laatste deel van de Jaguar- en Adelaartrilogie (‘Het woud van de pygmeeën’).
Ik nam het laatste boek van de trilogie omdat dat boek me het meest interesseerde; het speelt zich voornamelijk af in Afrika.
(Vorig jaar heb ik ‘Als de olifanten vechten’ van Dirk Bracke gelezen, wat me ook erg boeide en het speelde zich ook af in Afrika.)
Toen ik wat informatie opzocht wist ik ook dat de drie boeken allemaal aparte verhalen waren. Dus moest ik de eerste twee boeken niet noodzakelijk lezen om dit boek te begrijpen.
3. De auteur:
-Isabel Allende is een schrijfster die al vele dingen heeft meegemaakt in haar leven. Ik zet de hoofdzaken even op een rij.
-Wanneer werd je geboren? Ik werd in 1942 uit Chileense ouders geboren in de Peruaanse hoofdstad Lima.
-Waar heb je gewerkt? Ik werkte in Chili onder meer voor een radicaal vrouwenblad; ik publiceerde talrijke artikelen, kinderboeken en toneelstukken, en verzorgde verscheidene televisieprogramma’s.
-Maar dit bleef niet duren, wel? Neen, na de militaire staatsgreep in ’73, waarbij mijn nonkel (president Salvador Allende) de dood vond, vestigde ik me met mijn gezin in Venezuela. Momenteel werk ik als schrijfster en journaliste in San Francisco.
-Waar begon je succes als schrijfster? Mijn succes als schrijfster begon met de roman ‘Het huis met de geesten’
-Dit succes was niet te wijten aan hedendaagse omstandigheden, wel? Neen, in ’81 kreeg ik te horen dat mijn grootvader op sterven lag. Ik begon mijn grootvader een brief te schrijven die uiteindelijk in een manuscript voor een roman ontaardde (‘Het huis met de geesten’) De publicatie was een succes en het boek werd later ook verfilmd.
Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Isabel_Allende
4. Het verhaal:
Alexander, Nadia en Kate trekken naar Afrika om een reportage te maken over een safari, maar al snel raken ze verzeild in een avontuur waar Kosongo, een machtige koning mensen en pygmeeën onderdrukt en ze als slaven gebruikt. Gelukkig weten de vrienden hen te helpen uit deze onmenselijke omstandigheden. Alex en Nadia ontsnappen uit het kamp en vinden Nana- Assante, de oude koningin van Ngoubé terug in het oerwoud. Zij is bereid the helpen de kwaadaardige koning Kosongo, commandant Mbembelé en tovenaar Sombe te verjagen. De vrienden spannen samen met de onderdrukte slaven en pygmeeën en weten hen te overtuigen om mee te strijden voor hun onafhankelijkheid. Uiteindelijk weten ze de kwaadaardige Kosongo van de troon te stoten( letterlijk en figuurlijk) en blijkt óók dat Kosongo, Mbembelé en Sombe éénzelfde man zijn. De koningin komt terug aan de troon en het volk leeft terug in vrede met elkaar samen.
5. De vertelstof: -Het verhaal speelt zich af in de hedendaagse tijd. Dit is
gemakkelijk te achterhalen in de tekst. Enkele voorbeelden uit
tekstfragementen; ‘Hoe bent u hier gekomen?’ vroeg Michael
‘Met behulp van een paar vrachtwagenchauffeurs’
‘… en degenen die hadden weten te ontsnappen aan kogels en messen, werden het slachtoffer van honger en ziekte’
Wat wél merkbaar is in dit verhaal, is dat Afrika een arm land blijft en waar oorlog en onderdrukking dagelijkse kost zijn.
Ik denk maar aan de Rwandese genocide van 1994, waarbij 800 000 tot 1 000 000 afrikanen(“tutsi’s” en “hutsi’s” ) sneuvelden. Of het Darfourconflict.
Een tekstfragment waaruit duidelijk wordt dat men het volk onderdrukt: Kosongo was overtuigd van zijn eigen goddelijkheid. Zijn macht was hem al in geen jaren door iemand betwist, leven en dood van zijn onderdanen waren afhankelijk van zijn grillen. Hij vond het volkomen aannemelijk dat een groep journalisten de halve wereld afreisde om hem te interviewen, het enige vreemde was dat het niet al veel eerder was gebeurd. Hij besloot hen een passende ontvangst te bereiden. Kate vroeg zich af waar al dat goud vandaan kwam, want dit dorp was een van de armste die ze ooit had gezien. Wat zou de koning verder nog bezitten? En wat was de relatie tussen Kosongo en commandant Mbembelé? Waren die twee wellicht van plan er op den duur vandoor te gaan en op een aantrekkelijker plek van hun rijkdom te gaan genieten dan in dat labyrint van moerassen en oerwoud? Intussen leefden de mensen van Ngoubé onder ellendige omstandigheden, zonder contact met de buitenwereld, zonder elektriciteit, schoon water, onderwijs of medicijnen.
6. Vertelperspectief: We hebben te maken met een auctorieel vertelperspectief.
- Perspectief van de alwetende verteller
- De verteller kent de gedachten en de gevoelens van de personages
Fragmenten: Pater Fernando had hem zo goed mogelijk verzorgd en diende hem de antibiotica toe die Angie in haar eerstehulpkist had meegenomen. ‘Gelukkig dat jullie terug zijn, jongens. We moeten maken dat we hier wegkomen, voordat Kosongo me dwingt met hem te trouwen,’ vertelde Angie
Omdat ze daar de energie niet voor had, beperkte ze zich ertoe hem bij een oor te pakken en daar stevig aan te trekken, terwijl ze hem hartgrondig uitschold. ‘Waar hebben jullie gezeten, vreselijke kinderen?’ schreeuwde ze
Ze gingen vechten voor hun leven, en om hun kinderen te redden, zeiden ze ‘Het lijkt me een heel dapper besluit, maar weinig praktisch. Dat wordt een slachting, want de soldaten hebben geweren’ zei Nadia
7. Beschrijving personage: -naam: Kate Cold
-beroep: schrijfster (momenteel voor het tijdschrift ‘International Geographic’)
-kleinkinderen: Alexander
-uiterlijk: Ze is een vrouw van 60à 70 jaar oud. Ze is grootmoeder, ze ziet er niet anders uit dan andere mensen van haar leeftijd.
-innerlijk: ze is een beetje excentriek, dapper, eigen willetje
Tekstfragment: …maar na veel schreeuwen en herhalen wist de hoofdredacteur van het tijdschrift International Geographic de schrijfster duidelijk te maken wat haar volgende opdracht was. Ze moest onmiddellijk doorrijzen naar Afrika.’Dan zal ik mijn kleinzoon en zijn vriendinnetje Nadia moeten meenemen, die heb ik hier bij me,’ legde ze uit. ‘Het tijdschrift betaalt hun onkosten niet, Kate!’ antwoordde de hoofdredacteur van een astronomische afstand. ‘Dan ga ik niet!’ schreeuwde ze terug. En zo kwam het dat zij een paar dagen later mét de kinderen in Afrika aankwam,…
8. Mooiste passage van het boek: p152- 153
Hij merkte de vormen van Nadia’s lichaam op, de elegantie van haar gebaren, de geconcentreerde uitdrukking op haar gezicht. Haar koloriet vond hij prachtig: het donkerblonde haar, haar goudbruine huid, haar hazelnootbruine ogen; om haar portret te schilderen zou hij genoeg hebben aan een plet met louter geel en bruin. Verder intrigeerde het hem dat ze zo heel anders was dan hij, met haar stilzwijgende aandacht, de manier waarop ze in harmonie met de natuur leefde. Achter de schijnbare fragiliteit van haar lichaam ging een karakter van staal schuil. Ze was altijd al gesloten geweest maar nu vond hij haar mysterieus. Hij vond het heerlijk om bij haar in de buurt te zijn, haar zo nu en dan aan te rake, maar met haar communiceren viel hem makkelijker van een afstand; als ze in elkaars nabijheid waren, raakte hij in de war, wist hij niet meer wat hij moest zeggen en had hij de neiging om al zijn woorden op een goudschaaltje te wegen, soms was het net of zijn handen heel zwaar werden, zijn voeten enorm, en zijn manier van doen te bazig. Zoals ze daar zaten in de duisternis, op dat oude pygmeeënkerkhof, met al die graven om hen heen, ervoer Alexander de nabijheid van zijn vriendin met een haast pijnlijke intensiteit. Hij hield meer van haar dan van wie dan ook ter wereld, meer nog dan van zijn ouders en al zijn vrienden bij elkaar, hij was bang haar te verliezen.
Ik vind dit de mooiste passage uit het boek vanwege de woordkeuze die de auteur gebruikt om verscheidene dingen uit te drukken. (elegantie, harmonie, stilzwijgende aandacht, pijnlijke intensiteit, …)
Er zijn volgens mij meerdere mensen die zichzelf kunnen terugvinden in deze passage (ik onder andere). Vele mensen zijn al wel eens verliefd geweest, maar durven niet de eerste stap nemen.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen