U kijkt nu naar de cache versie van het boekverslag : Ronald Giphart - Phileine Zegt Sorry.
Deze versie komt van http://www.studentsonly.nl/uittreksels/bv.asp?BvID=325 en is laatst upgedate op Onbekend.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2777 woorden.

Samenvatting
Samenvatting:

Op een dag vertelt Max aan Phileine dat hij naar Amerika vertrekt om daar mee te spelen in een toneelstuk. Eigenlijk is Phileine van plan pas later ook naar Amerika te vertrekken, maar in een opwelling besluit ze eerder te vertrekken.
In het vliegtuig ontmoet ze Fabian en Lena, zij zetten Phileine met een limousine af in New York, waarna Fabian haar zijn kaartje geeft en uitlegt hoe ze zijn huis kan vinden.
Als Phileine aankomt bij het flatgebouw waar Max verblijft, wordt ze begroet door Jules, Phileine heeft meteen een hekel aan Jules, waarvan ze eerst denkt dat hij een zij is, in de huiskamer van Max' woning treft ze Gulpje en Leonard aan, die ziek is. Met Gulpje wordt Phileine goede vriendinnen.
Vanwege de aankomst van Phileine in New York organiseert Max een feestje voor haar, waar ze Joanne ontmoet de tegenspeelster van Max, L.T. de vriend van Joanne en reserve-onbijtweerman van CBS, Ruth, ook een actrice uit het toneelstuk en Reginald de regisseur. Max doet nogal geheimzinnig over wat hij precies speelt in het toneelstuk dat Romeo 'n Julliet heet.
Als ze de avond van de première in de zaal zit, ziet ze dat hij in het toneelstuk, seks heeft met Joanne, waarna ze ruzie krijgt met Max, en L.T. met Joanne. Ze leggen het weer bij, maar L.T. en Phileine gaan toch samen varen en vrijen op die boot, waarna ze beloven het verder voor zich te houden.
De volgende dag stelt L.T. voor om samen met Gulpje naar de laatste voorstelling, om te controleren of het niet zo is dat nu ze weten dan Phileine en L.T. niet in de zaal zullen zitten, het toneelstuk niet nog heviger zal zijn. Als dat ook het geval blijkt te zijn ontsteekt Phileine in een woede, schopt in het openbaar een naakte Max, en beland op de voorpagina van elke krant in New York. Waardoor ze vervolgens weer in de show van David Letterman komt.
De volgende dag moeten ze naar een gala voor diegene die mee hebben gelopen in de Aids Walk en behoorden tot de tweeduizend die het meeste geld hebben opgehaald, en aangezien heel class 199six daartoe behoort, mogen zij er ook naar toe.
Op dat gala komt ze erachter dat Leonard aids heeft en dat ze eigenlijk helemaal niet zo aardig is,
het is ook op dit gala dat Max er alsnog achter komt dat ze is vreemdgegaan met L.T. maar doordat de emoties hoog oplopen tijdens 'I will survive', dat Gloria Gaynor persoonlijk komt zingen, is het snel weer goed. Daarna besluit ze een pleidooi voor een betere wereld te houden en haar excuus te maken voor haar gedrag de afgelopen dagen.


Verslag van mijn leeservaring:

Het onderwerp:

Is het onderwerp duidelijk? Vind je het onderwerp interessant? En was de uitwerking even interessant?

Ik denk dat het onderwerp inderdaad er wel duidelijk is, maar je kan natuurlijk ook zeggen dat het boek gaat over vriendschap (die tussen Gulpje en Phileine, maar ook die tussen Kim, Lala en Phileine). Ik vind het onderwerp wel interessant,maar ik hou eigenlijk meer van intriges en die komen in het verhaal niet voor. Qua uitwerking vind ik dat de gevoelens van de mensen wel wat echter hadden mogen zijn, in de zin dat ik soms de emoties wel erg plat en simpel vind, ze zijn boos, blij of ongeïnteresseerd. Maar misschien is het ook wel gewoon zo, dat ik in haar situatie anders had gedacht en gehandeld had en me anders gevoeld zou hebben, wat eigenlijk lang geen gek idee is.

Ligt het onderwerp binnen jouw belevingswereld?

Nee, verre van, ik denk niet dat er iemand van mij verwacht dat ik omringd wordt door mensen die met iedereen naar bed gaan en er een gewoonte van maken vreemd te gaan.

Heeft het onderwerp je aan het denken gezet? Had je over dit onderwerp al eens eerder nagedacht?
Ben je door het lezen van mening veranderd?

Nee, het onderwerp heeft mij niet aan het denken gezet, ik heb wel nagedacht over het laatste hoofdstuk van het boek, omdat ik het grotendeels wel eens ben met haar betoog voor een betere wereld. En ik dat eigenlijk wel een heel mooi gedeelte vond van het boek. Over vreemdgaan had ik eigenlijk nog nooit nagedacht, ik denk dat je ook niet zomaar even kan zeggen wie goed zit en wie fout, ik denk dat dat heel erg afhangt van de situatie.

Vind je het onderwerp oppervlakkig of diepgaand benaderd?

Volgens mij word het onderwerp niet diepgaand besproken, Phileine is boos op Max en daarna is Max nog even boos op Phileine, maar wat ze nu precies voelen en denken blijft onbekend. Er is niet een scene waar ze gaan zitten en er eens diep over nadenken.
Ik denk overigens niet dat het de bedoeling van de schrijver was om het onderwerp diep te benaderen, volgens mij gaat het hem meer over de humor in het boek.

De gebeurtenissen (intrige, plot)

Heeft het verhaal een strakke, heldere verhaallijn?

De verhaallijn is helder maar dat komt ook omdat het niet een gigantisch ingewikkeld plot is met honderden haken en ogen. Ergens lijkt het er wel op dat de schrijver aan het begin van het boek heeft gedacht, Phileine gaat naar New York, krijgt ruzie met haar vriend vanwege een toneelstuk, gaat vreemd met L.T., schopt haar vriend, die op dat moment naakt is en komt op de nationale tv in de show van David Letterman, daarna komt ze erachter dat Leonard Aids heeft en pleit vervolgens voor een betere wereld, waarna ze haar excuses maakt aan alle mensen die ze ooit verkeerd heeft bejegend.

Vind je de gebeurtenissen spannend, boeiend, herkenbaar, dramatisch, humoristisch, zwaarwichtig of geloofwaardig?

Een ding is zeker de gebeurtenissen zijn niet geloofwaardig, de kans dat dit allemaal gebeurt is volgens mij heel klein. Hoewel het niet zo is dat terwijl je het zit te lezen dat niet storend is.
Verder zijn de gebeurtenissen humoristisch, niet de gebeurtenissen, maar wel het commentaar van Phileine of hoe ze reageert op een bepaalde situatie. Alleen het laatste hoofdstuk is serieuzer, ik moet ook toegeven dat de eerste keer dat ik het las ik ontroerd was.

Is het einde bevredigend of juist niet?

Het einde is zeer bevredigend, Phileine komt tot nieuwe inzichten en leert van haar fouten. Het einde is volgens mij precies goed.

Vind je de gebeurtenissen logisch uit elkaar voortkomen of juist niet?

Ja, ik vind dat de opeenvolging van gebeurtenissen zeer logisch is, behalve dan het stukje hoe ze in de Late Night show van David Letterman terechtkomt. Het is wel enigszins vreemd dat de pers pas zo laat komt opdagen, en dat L.T. iemand kent bij de Late Show, het kan natuurlijk wel, maar ik was toch verbaasd toen dat gebeurde.

De bouw (compositie, structuur, samenhang)

Komt het verhaal langzaam op gang, of zit er meteen vaart in?

De eerste pagina's zijn een erg goede binnenkomst, maar daarna verliest het verhaal zijn spanning en vaart. Pas aan het einde komt het verhaal weer op gang, mede omdat er dan het meest gebeurt.

Hangt alles samen of zie je overbodige of van de hoofdlijn losstaande stukken?

Als je alle van de hoofdlijn losstaande stukken zou verwijderen, dan bleef er niet meer veel over van het boek. Aan de andere kant gebeuren er in het echt natuurlijk ook zat dingen die losstaan van wat je eigenlijk aan het doen bent, als je op een dag een tekening hebt gemaakt, doet het er niet toe dat je die dag drie keer naar de wc bent geweest. Daar komt bij dat iets wat in het ene verhaal er niet toe doet in een ander verhaal van het grootste belang zijn. In GTST doet het er niet toe dat Julian naar school gaat, maar in Fort Alpha ging het daar juist om. En er is meer, in sommige verhalen kom je zonder overbodige delen nergens, bijvoorbeeld komedies zoals Mr Bean, ik bedoel heeft het iets te maken met de hoofdlijn te maken van de film Bean dat hij zijn handen gaat wassen of van zijn stoel valt?
Dit is gewoon een boek dat het moet hebben van die van de hoofdlijn losstaande stukken.

Lopen er verschillende verhaallijnen door elkaar? Is dat lastig?

Min of meer wel, maar daar kom je pas aan het einde van het boek achter. Door de verhaallijn van Phileine zit namelijk die van Leonard, maar je komt er pas aan het einde achter dat hij Aids heeft.
En daarom is het dus ook niet zo dat het verhaal moeilijk te volgen wordt.

Zitten er veel terugblikken of herinneringen in het verhaal?

Ja, een heleboel, vooral aan Lala en Kim, maar Phileine is dan ook in het buitenland en dan denk je nou eenmaal vaker aan thuis en vroeger. Met de herinneringen worden de situaties volgens mij ook vergeleken en krijg je ook een beter beeld van Phileine haar opvoeding, haar achtergrond en haar persoonlijkheid.
De personages:

Gingen de personages voor je leven? Zijn ze herkenbaar?

Nee, Phileine komt op mij toch niet over als een echt iemand, ik kan op de een of andere manier toch niet echt in haar geloven. Volgens mij denkt Phileine te veel na om zo ongevoelig te zijn. De andere personages vind ik wel herkenbaarder, maar dat komt ook omdat ze stereotypes zijn en je minder over ze te weten komt.

Vind je dat de personages zich gedragen zoals het hoort?

Nee, ik vind dat Phileine wel erg onbeleefd, bot en ongevoelig is, en ook Gulpje is niet een van de aardigsten. De anderen zijn over het algemeen wel aardig, maar Phileine wil dat niet inzien, ze heeft afentoe ook wel gelijk, maar volgens bedoeld Jules het zeker niet slecht en baseert Phileine haar uitspraken over hem puur op zijn uiterlijk.

Welke beslissingen/uitspraken van de personages vind je onbegrijpelijk/onaanvaardbaar?

Het stukje op bladzijde tachtig, waar Phileine reageert op de opmerking van de moeder van Ruth vind ik echt te ver gaan:
„Ik hou ervan als keurige mevrouwen zeggen, 'O mijn God, het is pervers'. Dan denk ik namelijk: perversiteit is een zaak van topografie mevrouw, want u maakt mij niet wijs dat u op andere plaatsen en tijden niet minstens zo pervers was, dat u niet minstens zo heeft genoten van de pik die uw in brand staande mevrouwenkut kwam blussen, dat u niet minstens zulke gore taal heeft gefluisterd in het oor van meneer, hopend dat uw orgasme nog heftiger zou zijn, dat u niet minstens heeft gefantaseerd over onderwerping, verkrachting, groepen grootgeschapen havenarbeiders, vrouwen, macht, onmacht, de mogelijkheid om als hoer de baan op te gaan, dat u niet minstens een keer het idee heeft gehad dat u uzelf kwijtraakte en dingen deed die u misschien niet gedaan zou hebben als u niet zo verdoofd van geilheid was geweest, dat maakt u mij dus allemaal niet wijs.“
Er was trouwens wel meer wat ik niet vond kunnen, hier is haar antwoord op de vraag of ze eigenlijk wel van mensen houdt:
„Wat leuk dat je dat je die vraag stelt, wandelende braakemmer, ik hou namelijk helemaal niet van mensen. Sterker nog, wat mij betreft mag iedereen nu op dit moment kanker krijgen. Nog beter: aids, want sommige gevallen van kanker zijn helaas te genezen. En dat oplopen van aids moet natuurlijk wel op een hele gore manier gebeuren, niet door wat al te onbesuisde vrijages, maar door brute verkrachtingen, gemene gevechten met junks en pijnlijke bloedtransfusies na een ernstig auto-ongeluk of een mislukte bevalling.'
Dat wens je je medemens toch niet toe? Ik snap niet hoe iemand ooit zoiets zou kunnen zeggen, of zelfs denken.

Van welke personages kom je het meest te weten?

Van de meeste personages kom je nauwelijks iets te weten, behalve over Gulpje die soms wat verteld over haar belevenissen. Maar je komt zonder enige twijfel het meest te weten over Phileine, omdat zij al haar gedachten met je deelt en veel verteld over haar verleden.

Het taalgebruik (stijl)

Had je moeite om de taal te begrijpen? Hoe komt dat?

Soms had ik wel moeite met sommige woorden, waarschijnlijk omdat m'n woordenschat te klein is.
Maar gelukkig betekende dat niet dat ik het boek niet meer snapte, omdat later verdere uitleg volgde.
Welke eigenaardigheden in taal en stijl zijn je opgevallen? Leverden die problemen op?

Een van de eerste dingen die mij onmiddellijk opviel was het spellen van godverdomme als gdvrdmm, eerlijk gezegd heb ik me daar wel aan gestoord, omdat je je toch vijf seconden afvraagt wat er nu eigenlijk staat. Je went er wel iets aan en realiseert je eerder wat er staat, maar het onderbreekt je toch en het haalt je uit het verhaal.
Verder was er nog de opmerking 'honderden kleinzielige en pathetische gedachten schoten in snel tempo door mijn hoofd', dat werd een aantal keer herhaald, maar ik had het na een keer ook al gezien, en op een gegeven moment begon dat ook te irriteren.
Als laatste was er nog het aangeven van uitroepen, dat ging namelijk zo: Don't! Push! Me! Cause! I'm close! To! The! Edge!, het vervelende daarvan was dat je je na Don't! al dacht dat dat het einde van de uitroep was, en daarna alweer in verwarring wordt gebracht. Je gaat het daarbij ook anders uitspreken, je hakt het min of meer in stukjes, en volgens mij roep je de dingen toch meestal in een adem.

Vind je de verhouding tussen beschrijving tussen beschrijving, dialoog en weergave van gedachten en gevoelens plezierig, of juist niet?

Ja, ik vind die verhouding juist wel goed, hoewel er op sommige momenten misschien iets meer gezegd had moeten worden. Ik heb niet het idee dat ik iets heb gemist, dat mijn beeld niet compleet is.

Vind je de manier van vertellen te wijdlopig, te uitgesponnen, te hoogdravend, of juist niet?

Volgens mij werden sommige dingen inderdaad wel iets te veel uitgesponnen, door sommige stukken leek echt niet door te komen.
Daarnaast heb ik het idee dat de schrijver wil shockeren, en daar hou ik dus echt helemaal niet van, ik vind zoiets stoms, waar is dat nou voor nodig? Is het soms de bedoeling dat ik me erger aan het boek? Want daar las ik het toch echt niet voor.

De Analyse

De thema's van het boek zijn vreemdgaan en vriendschap.
Motieven zijn denk ik dat als Phileine tegen iemand zegt dat ze uit Nederland, ze meteen beginnen over Amsterdam en verder is het zo dat Phileine om de zoveel pagina's zin heeft in seks.
De personages:
Phileine denkt veel na over de wereld om haar heen, en is over de jaren zeer cynisch geworden, maar begint steeds meer te twijfelen of haar vriendinnen wel echte vriendinnen zijn. Volgens eigen zeggen en dat van haar moeder is ze heel knap.
Gulpje lijkt veel op Phileine, hoewel ze niet altijd zo direct is als haar, maar eigenlijk is ze net zo'n bitch als Phileine en er trots op. Het enige echte verschil tussen hun is dat Gulpje aan het eind nog net zo is als aan het begin.
Max is de vriend van Phileine en wil graag acteur worden, verder is er weinig bekend over Max, behalve dat hij Phileine heeft ontmaagd in de wc.
Jules woont ook in de flat waar Max verblijft, hij is vrij dik en draagt een bril. Hij is de buddy van Leonard.
Leonard lijdt aan aids. Volgens Phileine moet hij vroeger heel knap geweest moet zijn, maar door zijn ziekte er nu al afgeleefd uitziet.
De moeder van Ruth heeft een grote onderkin en is dus gezet. Ze is niet erg blij met de voorstelling waar haar dochter in meespeelt en vind het allemaal pervers en porno.
Joanne is de tegenspeelster en zowel Gulpje als Phileine hebben vanaf het begin een hekel aan haar.
L.T. is de vriend van Joanne en reserve-onbijtweerman bij CBS, hij is zeer ambitieus en wil graag af van de huidige onbijtweerman, als deze echter overlijdt is hij toch niet zo opgetogen als toen hij hoorde dat de hij in het ziekenhuis lag en nog leefde.
Fabian is getrouwd met Lena, maar overduidelijk niet erg trouw, hij probeert vanaf het begin Phileine te versieren en maakt een afspraak met haar dat als ze ooit allebei tegelijk geen partner hebben, ze met elkaar zullen gaan.
De tijd waarin het zich afspeelt is in elk geval de jaren '90. Het verhaal speelt zich af in een aantal dagen, ongeveer 10 dagen denk ik. Afgezien van de flashbacks natuurlijk die zich waarschijnlijk tussen de tien en twintig jaar geleden afspelen.
Perspectief: het hele verhaal is beschreven vanuit het oogpunt van Phileine.
Ruimte: het verhaal speelt zich voor een klein deel af in Nederland en in het vliegtuig. De rest speelt zich echter af in New York. Met name het Joseph Papp Public Theatre, de flat van Max, een stuk of drie verschillende cafés, het huis van Fabian, de hotelkamer van Phileine in het Waldorf Astoria Hotel, en in een grote zaal waar het aids gala wordt gehouden.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen