Boekverslag : Tessa De Loo - Het Rookoffer
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1918 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1918 woorden.
Auteur
Tessa de Loo
Titel
Het Rookoffer
Verschenen in
1987
Aantal blz.
92
Genre
Novelle
Leg uit waarom je dit werk hebt gekozen
Ik heb dit werk gekozen, omdat ik er al veel over had gehoord van vrienden. Ze vertelden mij waar het ongeveer over ging, en dat sprak me wel aan, omdat er pas geleden exact zoiets in het nieuws is geweest. Nog een reden dat ik dit boek gekozen heb, is dat je het makkelijk uit leest.
Beschrijf in het kort je eerste persoonlijke reactie, nadat je het werk net gelezen hebt
Ik vind dit werk:
niet een beetje erg spannend x meeslepend x ontroerend x grappig x realistisch x fantasierijk x interessant x origineel x goed te begrijpen x
Dit werk heeft mij wel aan het denken gezet.
Ik heb niets aan dit werk gehad.
Dit werk spreekt me wel aan, omdat er laatst ook al zoiets in het nieuws is geweest (alleen iets erger) en ook omdat het over een jongen gaat die ongeveer van mijn leeftijd is. Daardoor kan ik het me allemaal iets beter inbeelden.
Ik vond het een erg apart boek, omdat het totaal niet-chronologisch geschreven is. De eerste twee hoofdstukken was dat even wennen, maar daarna dacht ik er niet meer bij na. Het verhaal was erg realistisch en ook goed te begrijpen, omdat het, zoals ik al zei, gaat over een jongen van mijn leeftijd. De stukken waarin Guido stukken van Chéri speelt, vind ik erg grappig, omdat ik dat helemaal niet verwacht van een jongen van 18.
Korte samenvatting van de inhoud
Barbara is lerares Frans. In haar klas zit Guido, die te perfect en te mooi is om waar te zijn. Ze mag hem daarom eerst niet, maar dan raken ze aan de praat over het boek 'Chéri'. Het gaat over een jongeman, die een verhouding heeft met een oudere vrouw. Hij verlaat haar voor een leeftijdsgenote, maar kan zijn ex niet vergeten en wordt doodongelukkig.
Zo worden ze toch nog vrienden. Hij leent boeken van haar, ze bespreken ze en hij speelt stukjes na. Op Kerstavond gaan ze dobbelen, drinken wijn en wie een spelletje dobbelen verliest moet iets uittrekken. Ze belanden in bed en zo begint een verhouding, waar niemand ooit achter mag komen. Als Guido wordt geschorst wegens roken in de school, gaat hij overdag bij Barbara thuis zitten, zodat zijn ouders er niet achter komen. Na drie dagen mag hij weer naar school, maar hij wordt later weer geschorst. Dit keer laat de school niets van zich horen en hij is daardoor erg chagrijnig.
Barbara moet op een avond naar een schoolfeest en Beverman, leraar aardrijkskunde, probeert haar te versieren. Door leerlingen wordt ze samen met hem in een doolhof geduwd. Ze is bang dat hij haar iets zal aandoen als de gang doodloopt, maar hij is daar helemaal niet, omdat hij de uitgang allang heeft gevonden. Hij stelt Barbara voor, als hij haar 's avonds heeft thuisgebracht, om de volgende dag een fietstocht te maken en geeft haar niet de kans om 'nee' te zeggen. De volgende ochtend belt hij aan, maar ze doet niet open.
Ze haalt Guido over om de schorsing aan zijn ouders op te biechten. Er komt een lerarenvergadering waarin ze moeten stemmen of Guido weer op school mag komen. De leraren beslissen met één stem voor dat hij toch weer terug mag komen. De winnende stem komt van Barbara, terwijl zij altijd actie heeft gevoerd tegen roken in de school. Tijdens de vergadering is het haar wel duidelijk geworden dat Beverman Guido op haar balkon heeft zien staan toen hij haar op kwam halen voor de fietstocht.
Nu Guido zijn eindexamen mag doen, moet Barbara hem zijn mondeling afnemen en brengt ze het onderwerp op Chéri. Ze wil hem waarschuwen dat hij ongelukkig wordt als hij haar verlaat, omdat Chéri ook ongelukkig werd.
Beverman, die voor de schorsing van Guido was, heeft er de pest in dat hij de stemming heeft verloren en vertelt op de volgende vergadering dat Barbara en Guido een relatie hebben. Nu dat is uitgekomen laat iedereen haar links liggen en komt Guido ook niet meer bij haar thuis. Ze krijgt brieven vol klachten en beschuldigingen van boze ouders en vieze foto's met jongemannen erop.
Guido komt op een avond bij haar langs om te vertellen dat hij niet meer zal komen, omdat hij moet leren voor zijn eindexamen. Op school negeert hij haar. Barbara wordt natuurlijk ontslagen.
Een paar maanden later komt Guido langs om nog wat boeken terug te brengen. Hij voert een toneelstukje op uit Chéri, waar Chéri zijn oudere minnares verlaat. Guido blijft die nacht wel slapen, maar sluipt 's ochtends weg als hij denkt dat Barbara nog slaapt.
Tijd en ruimte
Het begin is in medias res en de vertelde tijd omvat ongeveer één schooljaar.
Het verhaal speelt zich af in een stadje onder de grote rivieren, dicht bij de grens, maar dat is niet echt belangrijk. De belangrijkste plaats is denk ik het huis van Barbara, want daar ontmoeten zij elkaar altijd en voert Guido zijn toneelstukjes op.
De wijze van vertellen
Het boek wordt geheel beschreven vanuit Barbara (ik-verteller).
Spanning
Ik denk dat er aan het eind van ieder hoofdstuk wel van spanning sprake is, want iedere keer word je geconfronteerd met iets uit het verleden, en je weet dat je daar in het volgende hoofdstuk meer duidelijkheid over kunt krijgen.
Thema en motieven
Het thema is de liefde tussen lerares en leerling (= een onmogelijke liefde).
De motieven zijn hun passie voor het boek Chéri, liefde en taboes.
Personages
Barbara Rozemeyer is een 36-jarige lerares Frans en nog maagd in de liefde, omdat haar huwelijk niets voorstelde, totdat ze Guido leert kennen. Ze houdt heel erg veel van hem, maar ze weet dat ze hem na zijn eindexamen zal verliezen.
Guido Maenhout is een jongen van 18 jaar die bij Barbara in de eindexamenklas zit. Hij is veel slimmer, knapper en brutaler dan de rest van zijn klasgenoten en daarom laten ze hem links liggen. Verder is hij een geboren toneelspeler.
Beverman is leraar aardrijkskunde en hij heeft een oogje op Barbara. Als hij erachter komt dat ze een relatie heeft met Guido, wordt hij zo jaloers, dat hij haar en Guido kapot wil maken.
Titelverklaring
Je kunt de titel op twee manieren verklaren:
- de titel wil zeggen dat de liefde tussen Guido en Barbara uit komt door Guido's rookgedrag, namelijk als Beverman Guido op het balkon van Barbara een sigaret ziet roken, omdat ze niet wil dat hij dat binnen doet.
- de titel heeft te maken met het feit dat Guido geschorst wordt, omdat hij rookte in de school. Tijdens de stemming op de lerarenvergadering stemt Barbara in het voordeel van Guido, terwijl ze eigenlijk fel tegen roken is. Ze offert haar principes op voor haar geliefde.
Informatie over de auteur
Tessa de Loo is een pseudoniem van Johanna Martina (Tineke) Duyvené de Wit. Zij is op 15 oktober 1946 geboren in Bussum. In 1983 kreeg zij met haar prozadebuut 'De meisjes van de suikerwerkfabriek' veel succes en ontving zij de Anton Wachterprijs. In 1986 schreef zij 'Meander', waar alleen het lezerspubliek opgetogen over is. Ook over 'Het Rookoffer' (1987), 'Isabelle' (1989) en 'De tweeling (1994) zijn de kritieken niet goed, maar het publiek is lovend. Ze krijgt in 1994 voor 'De tweeling' de Publieksprijs voor het Nederlandse Boek.
In welke mate is de tekst autobiografisch?
Volgens mij is in de tekst weinig tot niets terug te vinden over de opvattingen of het leven van de auteur.
Bestaat er een relatie tussen de tekst en een stroming of richting in de literatuurgeschiedenis?
Voor zover ik weet niet.
Bestaat er een relatie tussen de tekst en belangrijke historische/maatschappelijke feiten en ontwikkelingen?
Een beetje, want dit soort 'sexschandalen' komen de laatste tijd wel vaker aan het licht.
Persoonlijke beoordeling: Het onderwerp
Ik vond het een erg interessant onderwerp, omdat het over iemand van mijn leeftijd gaat en ook omdat het een onderwerp is waar je niet vaak over leest in een boek. Wat ik jammer vind, is dat alleen beschreven wordt wat Barbara voelt en denkt, ik zou ook wel willen weten hoe Guido zich voelde.
De gebeurtenissen
In dit boek speelden de gebeurtenissen en de gevoelens en gedachten van personen een belangrijke rol. De gebeurtenissen vond ik wel geloofwaardig, want de liefde tussen leraar en leerling zal heus wel eens in het echt voorkomen. Er vonden geen schokkende gebeurtenissen plaats, wel vond Barbara het incident met het doolhof niet echt prettig; voor haar was dit wellicht schokkend. Ze was vooral bang voor mannen zoals Beverman:
'Voor Guido keerde zich nu alles ten goede. Op een dag zou hij haar verlaten. Beverman niet. Waar ze ook ging, altijd zou een Beverman haar weten te vinden.'
Door bepaalde dingen die Guido zei, ging Barbara erg twijfelen aan hun relatie: was het voor hem maar een dolletje?
'Op een avond lag hij vermoeid naast haar, beroofd van zijn vitaliteit. Ze spraken over 'La Nausée' van Sartre, dat hij kort daarvoor gelezen had. Hij had veel herkend, zei hij, het gevoel van walging en zinloosheid week haast nooit van zijn zijde. Barbara was verontwaardigd. Dit was een belediging van haar en het leven zelf! Deze bekentenis moest voortkomen uit jeugdige dweepzucht, uit zijn neiging tot romantiek met een nihilistisch tintje. 'Het bestaan is niet zinloos,' zei ze fel, 'de liefde is de rechtvaardiging ervan.' Guido haalde zijn schouders op. 'We worden geboren om te sterven,' zei hij mat, 'meer is er niet. Daarom spelen we het leven. We spelen het alsof we erin geloven.' Barbara zweeg. Wat betekende zij dan voor hem?'
De personen
Barbara, de hoofdpersoon, kwam voor mij levensecht over. Ik kon me goed in haar inleven, omdat haar gevoelens zo goed weergegeven werden. Ik herkende geen eigenschappen van haar in mezelf. Guido zou elke doorsnee jongen bij mij op school kunnen zijn. Barbara had de eigenschap heel erg onzeker te doen en was bang voor Beverman. Dat vond ik niet zo positief.
De opbouw
Ik vond het verhaal goed opgebouwd: de niet-chronologische volgorde vond ik erg apart en je kon het vlot lezen. De afloop (dus eigenlijk het begin van het boek) vond ik wel een beetje voorspelbaar, want ik had nooit gedacht dat Guido bij Barbara zou blijven. Ik vond dat in de eerste alinea's van het boek heel mooi werd beschreven hoe Barbara zich voelde nadat Guido was weggegaan.
' 'En wat doen we met haar?' vroeg de beul. Hij wees op de prinses die handenwringend naar het zacht heen en weer bungelende lichaam van haar minnaar keek. Samen met de galg tekende het zich zwart af tegen de hemel. 'Haar straf,' sprak de koning, 'zal zwaarder zijn: wij laten haar in leven.'
Voor de prinses was er tenminste nog een gepast toevluchtsoord, het klooster, en haar uitverkorene was, door zijn dood, solidair met het grote sterven in haar dat een aanvang nam. Voor Barbara Rozemeyer was er geen plek om vergetelheid te zoeken: haar geliefde was in de ochtendschemering als een dief weggeslopen.'
Het taalgebruik
Ik vond het taalgebruik makkelijk. Er werden geen moeilijke woorden gebruikt. De gebeurtenissen werden op een heldere manier beschreven, zodat ik een goede voorstelling kon maken. Er kwamen redelijk wat dialogen in voor, die op een natuurlijke manier werden weergegeven. De fragmenten waarin Guido stukken uit 'Chéri' opvoerde, zou ik willen onthouden, omdat ze erg beeldend waren.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen