Titel: De Hel



Auteur: Boudewijn Büch



Uitgeverij: Atlas



Aantal bladzijden: 121



1. Genre:



Novelle



2. Thema:



Antisemitisme: Het gedrag van de leraren komt voort uit hun antisemitische gevoelens ten opzichte van joden. Die gevoelens worden regelmatig vertoont tegen Winkler, die zelf joods is.



3. Personages:



Winkler Brockhaus



Winkler is een jongen van een jaar of dertien. Hij gaat naar het gymnasium en krijgt les van sadistische leraren met antisemitische ideeën. Zijn persoonlijkheid wordt niet grondig beschreven, maar we krijgen toch een duidelijk beeld van hem. Hij wordt een held als hij zorgt voor het ontslag van de twee leraren, maar hij doet omkeren door het incident met de traangasgranaat. Zijn doorzettingsvermogen blijkt uit het besluit om naar Frankrijk te gaan en zijn vader in te schakelen bij een conflict op school. Ook gaat hij, na kort gewerkt te hebben als meteropnemer, weer studeren.

Laroux Brockhaus



Laroux is de broer van Winkler en heeft twee jaar eerder op hetzelfde gymnasium les gehad.



Moeder en vader Brockhaus



De ouders van Winkler zijn gescheiden.



“Zijn vader was door de rechter uit de ouderlijke macht ontzet en de voogdijraad vond het beter dat de vader zijn zoons niet zou zien.”



Overige personages



De overige personages in het verhaal zijn de leraren.



4. Plaats:



De gebeurtenissen spelen zich af op het gymnasium. De juiste plaats word niet vermeld.



5. Milieu:



Ik denk dat het hier om een studentenleven gaat, en verder het arbeidersleven.



6. Tijdperk:



De hel speelt zich af in de jaren zestig. De gebeurtenissen worden chronologisch verteld, waarbij ze worden afgewisseld met flash-forwards en flash-backs. De vertelde tijd is ongeveer 25 jaar.



7. Verklaring van de titel:



Laroux Brockhaus, de broer van hoofdfiguur Winkler, beschrijft het gymnasium als ‘de hel’.



8. Twee relevante fragmenten + motivatie:



Fragment 1 pag. 29:



“De pannen stonden op tafel toen het gepest begon. Laroux zei: ‘Je ziet al behoorlijk bleek. In die paar dagen hebben ze al een wrak van je gemaakt.’



‘Hou op, dondersteen. Zo erg is het toch allemaal niet, hè Winkler?’ zei moeder.



‘Het is nog veel erger dan ik dacht. Laroux is zo aardig geweest om mij niet het allervreselijkste te vertellen.’



Laroux lachte op satanische wijze.



‘Er zijn toch ook wel leuke lesuren? Tekenen of gymnastiek?’



‘Gymnastiek! Je bent in een concentratiekamp beter af!’ Laroux kreeg van moeder een klap om zijn oren, maar hij ging stug verder: ‘En die tekenles! Je mag alleen maar lijntjes trekken met een zwart potlood en dan moet je van zwart naar lichtgrijs uitvloeien. Je mag niet één poppetje tekenen. Die tekenaar is gek. Wreedstaart, heet-ie. De naam zegt het al.’



‘Heb je al gym of tekenles gehad?’ vroeg moeder op geruststellende toon.



‘Nee, nog niet,’ antwoordde Winkler die de rillingen over zijn rug voelde lopen.



‘Ik zie hem trillen. Nu al! Dat zal nog wel erger worden,’ schaterde Laroux.”



Motivatie:



In dit fragment lees je duidelijk hoe Laroux hem al van het begin wil bang maken nog voor hij die lessen heeft gehad.



Fragment 2 pag. 95:



“Via avondopleidingen maakte hij zijn gymnasium af en daarna ging hij Nederlands studeren. Gedreven door een reusachtige ambitie en het voornemen om rijk te worden, voltooide hij zijn studie eerder dan de meeste van zijn voormalige klasgenoten. Van die klasgenoten zag hij in de loop van zijn verdere leven niemand meer, behalve Peter en Alexis die zijn hartsvrienden bleven.



Toen Winkler Brockhaus veertig jaar oud was, kon hij zich verheugen in succes. Hij was op enkele gebieden een gezaghebbende man en hoefde zich iets te ontzeggen.



Winkler Brockhaus dacht, bijna vijfentwintig jaar nadat hij van het gymnasium was gestuurd, nog minstens één keer per week: die schooiers van leraren hebben toch maar mooi ongelijk gekregen, ik bén iemand geworden!



Motivatie:



Hier lees je dat hij het toch in het leven heeft gemaakt, terwijl de leraren beweerde dat hij dat nooit zou doen. En ondanks dat hij uit een arm gezin kwam en dan moest gaan werken omdat hij van school werd gestuurd, toch nog dat doorzettingsvermogen had om door te gaan, om verder te studeren.



9. Appreciatie:



Ik vond dit boek amusant, en omdat ik traag lees, was dit perfect omdat dit boek heel vlot leest. Bijna geen moeilijke woorden en duidelijke zinnen.



Het verhaal is goed, en omdat ik niet goed weet of het nu echt zo was vroeger maakte me het nieuwsgierig. Maar ben dan toch tot de conclusie gekomen dat het toch wel een beetje overdreven was. De houdingen van de leerkrachten zouden in het hedendaagse leven helemaal overbodig zijn. Ze krijgen straf zonder grondige redenen. Een leuk boek om te lezen.