Boekverslag : Thea Beckman - Kruistocht In Spijkerbroek
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1778 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1778 woorden.
Boekbespreking: kruistocht in spijkerbroek, van: Thea Beckman
Titel
Kruistocht in spijkerbroek
Auteur
Thea Beckman
Het verhaal
Samenvatting
Dolf woont in Amstelveen. Zijn vader kent twee professoren. Dolf gaat bij hun op bezoek, ze zijn bezig met een tijdmachine. Dolf wil graag zelf wel terug in de tijd. Dolf weet de professoren over te halen. Na een aantal voorbereidingen zal hij naar Frankrijk in de Middeleeuwen gaan. Maar door een foutje in de tijdmachine komt hij in Duitsland van de Middeleeuwen.
Ze hebben afgesproken om over een paar uur terug te zijn op de zelfde plaats als hij aankwam, daarom markeert Dolf de steen waarop hij staat bij aankomst met zwart en geel krijt. Dolf gaat op weg naar het stadje in de verte. Na een paar honderd meter ziet hij drie mannen vechten. Het zijn twee mannen op paarden die een derde man op een ezel aanvallen. De man met de ezel heeft een grote knuppel waarmee hij zich aardig goed verdedigen kan. Toch besluit Dolf de man met de ezel te helpen. Samen verslaan ze de twee struikrovers. Samen lopen ze naar een andere plaats in het bos. De man met de ezel zegt dat hij Leonardo heet. Dolf stelt zich voor als Rudolf van Amstelveen. Ze kunnen elkaar niet gemakkelijk verstaan want Leonardo spreekt een oude taal die lijkt op oud Nederlands en op Duits. Dolf leert Leonardo de Arabische wiskunde. Na een tijdje praten, ziet Dolf op zijn horloge dat hij terug moet gaan. Maar als hij terugloopt, ziet hij op de weg waar hij een paar uur geleden was aangekomen alleen maar kinderen. Kinderen zover als hij kan kijken. Hij zoekt naar de plaats waar hij aangekomen is.
Opeens ziet hij een jongen staan op de plaats die hij gemarkeerd heeft. Hij probeert de jongen weg te krijgen maar hij wil niet weg. Plotseling is de jongen verdwenen. Dolf begrijpt dat het te laat is. Toch wachtte hij nog een tijd op de gemarkeerde plaats. Er gebeurt niks. Nadat hij een beetje verwerkt heeft dat hij misschien nooit meer terug zou kunnen naar zijn eigen tijd, gaat hij Leonardo zoeken. Als hij Leonardo gevonden heeft, besluiten ze samen met de kruistocht mee te gaan naar Spiers. Dolf en Leonardo zien hoe erg het is, kinderen met bloedkorsten op hun blote voeten en kinderen die van uitputting langs de kant van de weg sterven. Ze vragen aan kinderen waarom ze deze tocht ondernemen. De kinderen zeggen dat ze onderweg zijn om Jeruzalem te veroveren in opdracht van God. Ook zeggen ze dat Nicolaas uitverkoren is om de kruistocht te leiden. Als ze 's avonds bij Spiers aankomen doen de bewoners van Spiers de poort niet open. Het kinderleger moet dus buiten in het open veld overnachten. 's Nachts breekt er een hevig onweer los en een deel van de stad Spiers verbrandt. De inwoners zijn er van overtuigd dat het een straf van God is omdat ze het heilige kinderleger niet hebben binnen gelaten en komen de volgende ochtend met voedsel naar de plaats waar het kinderleger overnacht. Na een goede maaltijd gaat de gigantische groep kinderen op weg.
Dolf en Leonardo lopen in de achterhoede om uitgeputte kinderen op te pikken. Dolf vraagt verder over de heilige zending. De kinderen vertellen dat een van de monniken genaamd Anselmus die Nicolaas begeleiden op zijn tocht zegt dat de zee zal wijken net zoals hij dat deed voor Mozes. Dolf vindt dat de hele kruistocht niet goed geregeld is, daarom gaat hij naar de leiding. Hij zegt dat het beter kan en vertelt dat als je het in groepen verdeelt het veel beter gaat. Vooral Dom Anselmus is het niet eens met zijn plan maar omdat de andere monnik, genaamd Johannes, hem om weet te praten, mag Dolf zijn plan uitvoeren. Nadat hij de kinderen in groepen heeft verdeeld gaat het veel beter. Er sterven veel minder kinderen, er is meer voedsel en minder ruzie. Als ze aankomen in Rottweil worden ze niet echt gastvrij ontvangen. Er is niet veel voedsel meer. Dolf bedenkt dat hij nog Nederlands geldt heeft. Hiermee weet hij in de stad genoeg broden te kopen voor het hele kinderleger. Ook worden een paar kinderen ziek. Ze blijken te lijden aan Scharlaken Dood (Pest). Hierdoor moet het leger een tijd hier blijven. Dolf weet door goede maatregelen te nemen de Scharlaken Dood uit te bannen. Dom Anselmus wil om over de Alpen te komen een gevaarlijke route nemen, maar Dolf weet hem ervan te overtuigen dat ze beter een iets langere, maar veel minder gevaarlijke route kunnen nemen. Eerst steken ze het Karwendel gebergte over. Hierbij sterven veel kinderen.
Als ze het Karwendel zijn gepasseerd komen ze in een gebied van een roofridder. Er worden tientallen kinderen weggeroofd. Maar met een slimme list weten Dolf en een paar andere kinderen de geroofde kinderen te bevrijden. Daarna vervolgen ze hun weg en na een aantal dagen komen de Alpen in zicht. Ook de Alpen eisen weer veel slachtoffers. Na de Alpen denken veel kinderen dat ze bij de zee zouden komen, maar tot hun grote teleurstelling komen ze op een grote kale vlakte. Tijdens de reis over die vlakte blijven veel kinderen in plaatsen waar het kinderleger langskomt. Ook Leonardo neemt afscheidt omdat hij naar zijn ouders in Pisa gaat. Met nog maar een groep van ongeveer 1500 kinderen bereiken ze de zee. De avond dat ze daar overnachten, vertelt Dom Johannes dat de hele kruistocht een leugen is en als de zee niet zal wijken voor Nicolaas er schepen komen die de kinderen naar Afrika brengen om ze daar te verkopen als slaven. Die ochtend zal Nicolaas de zee laten wijken. Dat lukt natuurlijk niet. De kinderen worden zo boos dat ze Nicolaas willen doden. Dolf weet de kinderen tegen te houden om mee te gaan op de boten die zogenaamd naar Jeruzalem gaan.
Ook Leonardo duikt weer op, hij is de kruistocht achterna gekomen. Samen met Dolf probeert hij de kinderen te kalmeren. Een aantal kinderen wil toch nog door naar Jeruzalem. Dolf en Leonardo besluiten om samen met hen die verder willen verder te gaan naar Bari, een plaats in de punt van Italië. Daar aangekomen kunnen de kinderen met schepen naar Venetië, om daar de winter door te brengen en daarna weer verder te trekken. Dolf vindt in Bari een bericht uit de toekomst. Hij kan de volgende dag terug. Die dag is hij op tijd op de goede plaats.
Maar er komt een stoet met mensen aan die dreigen hem aan de kant te duwen maar net op tijd wordt hij teruggehaald naar zijn eigen eeuw.
Hoofdpersonen
Dolf (Rudolf van Amstelveen) is erg avontuurlijk, want hij gaat terug in de tijd. Ook is hij een leidend type. Dit blijkt onder andere uit dat hij de leiding voor een deel op zich neemt en dat de meeste kinderen naar hem luisteren. Verantwoordelijk is hij ook. Als hij met de kruistocht meegaat, voelt hij zich gedwongen om de kinderen veilig naar Jeruzalem te brengen. Ik kon perfect met Dolf meevoelen in het boek, ik vond hem om het zo maar te zeggen een sympathieke kerel.
Leonardo is een middeleeuwse student. Hij is snel van begrip. Dat blijkt bijvoorbeeld uit hoe snel hij de voor hem nieuwe manier van rekenen begrijpt. Ook hij is verantwoordelijk. Hij komt zelfs terug van zijn ouders om te helpen bij het leiden van de kruistocht.
Beoordeling
ik vond het een prachtig boek waar dat men de betoverende schrijfkunst van Thea beckman alweer eens kan bewonderen. Het verhaal is prachtig, spannend, ontroerend… Als je het boek aan het lezen bent dan kun je bijna niet meer stoppen met lezen en is het net of je er bij bent. Het boek las als een trein, dat je ervan verschoot dat het boek al uit was, net als al haar andere boeken trouwens. En spannend was het op bepaalde plaatsen zeker wel.
Ik vind het prachtig hoe de schrijfster deze 2 hoofdpersonen uit twee totaal verschillende eeuwen bij elkaar laat komen, en zo de denkwijze uit onze tijd en die van de middeleeuwen met elkaar vergelijkt en mengt en elkaar laat invullen. Zo als het leidersschap van Dolf, en de welwetendheid van Leonardo, dat is gewoon prachtig gedaan.
Buiten het feit dat hij naar de middeleeuwen gaat (wat redelijk heel ongeloofwaardig klinkt) vind ik het best een geloofwaardig verhaal. Ik vind het einde eigenlijk een beetje te kort maar eigenlijk is er niets mis mee, ik zou er niets aan doen… Een happy end is het zeker.
Ik vind dat dit boek terecht een gouden griffel heeft gekregen zoals al de andere boeken van haar ook zouden moeten krijgen.
Mooiste passage
Hij kon het nog altijd niet geloven. Zo’n ongelooflijke nederlaag was iets nieuws voor hem. De scharlaken dood was hij de baas geworden. De hongernood in de Alpen had hij op een afstand weten te houden. Hij had de geroofde kinderen uit de burcht van Scharnitz gehaald. De aanval van de boeren op de Povlakte hadden ze weten af te slaan. Weliswaar waren er bij elke onderneming slachtoffers gevallen, maar toch had Dolf al die gebeurtenissen ervaren als overwinningen op een meedogenloze wereld. Dit keer had hij verloren. Het kind van wie hij het meest hield, had hij niet kunnen redden.
Dit deel heeft mij het meeste aangegrepen, het gaat over Carolus, Dolfs beste vriendje in de kruistocht dat gestorven is aan een blinde darm ontsteking. Na al deze overwinningen dat Dolf had behaald verliest hij nu zijn beste vriend, zoiets kan je gewoon niet onbewogen laten.
Waar en wanneer speelt het zich af
Het verhaal eindigt en begint in de 20ste eeuw, in Nederland (Amstelveen). Maar speelt zich af in 1212. En omdat hij deelneemt aan een kruistocht, speelt het verhaal zich af van Spiers in Duitsland, tot in Brindisi in Italië.
Schrijfster
Thea Beckman is geboren op 23 juli 1923 in Rotterdam. Ze was enig kind. Ze mocht niet studeren van haar vader. Ze wilde graag schrijfster of ontdekkingsreizigster worden. Ze trouwde op haar eenentwintigste en kreeg drie kinderen. Toen haar kinderen groot waren volgde ze een middelbare schoolopleiding en ging daarna psychologie studeren in Utrecht. Met schrijven begon ze in 1947. Eerst verhalen in jeugdtijdschriften en journalistieke stukjes in kranten daarna begon ze met boeken schrijven. Voor een aantal heeft ze prijzen ontvangen. Voor Met Korilu de griemel rond en voor Stad in de storm kreeg ze een zilveren griffel en voor Kruistocht in spijkerbroek zelfs een gouden griffel. Zelf zegt ze dat ze twee belangrijke redenen heeft om Jeugdliteratuur te schrijven namelijk dat ze dol is op kinderen en dat ze boeken schrijft die ze vroeger als kind zelf had willen lezen…
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen