U kijkt nu naar de cache versie van het boekverslag : Albert Camus - La Chute.
Deze versie komt van http://www.studentsonly.nl/uittreksels/bv.asp?BvID=276 en is laatst upgedate op Onbekend.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1878 woorden.

Bibliografie
Editie: Editions Gallimard, 1956
Aantal pagina’s: 153


Samenvatting
Résumé:

La Chute est une histoire d’un homme, 40 ans, qui s’appelle Jean-Baptiste Clamence. Il est un juge-pénitent par profession. Dans ce livre il dit son histoire de sa vie. Il serai advocat à Paris, mais il ne serai pas content avec la profession et avec sa vie, donc il émigrait aux Pays-bas. Et maintenant son champ d’action est un bar qui s’appelle Mexico-City.


Informatie over de schrijver:

1913 - Naissance, le 13 novembre, d'Albert Camus à Mondovi, près de Bône ( Algérie ).
1914 - Camus ne connaîtra pas son père : Lucien Camus, mobilisé et blessé à la bataille de la Marne, meurt à l'hôpital militaire de Saint-Brieuc. Albert Camus, élevé par sa mère - une femme de ménage analphabète - et par sa grand-mère, "apprend la misère" dans le quartier populaire de Belcourt, à Alger.
1923/1924 - A l'école communale, au CM2, un instituteur, Louis Germain ( auquel seront dédiés les Discours de Suède, prononcés à l'occasion de la remise du prix Nobel de littérature ), distingue l'enfant, s'intéresse à lui, l'aide, et convainc sa famille de présenter le jeune écolier au concours des bourses qui allait lui permettre d'aller au lycée. Reçu, Camus entre au lycée Bugeaud d'Alger en 1924.
1930 - Camus est en classe de philosophie. Premières atteintes de la tuberculose, maladie qui lui fait brutalement prendre conscience de l'injustice faite à l'homme ( la mort est le plus grand scandale de la création ) et qui aiguise son appétit de vivre dans le seul monde qui nous soit donné.
1932 - Premiers essais, premiers écrits publiés dans la revue Sud.
1931 - Rencontre du professeur et philosophe Jean Grenier.
1933 - Étude de philosophie à la faculté d'Alger.
1934 - Mariage en juin avec Simone Hié. Ils se sépareront l'année suivante.
1935/1937 - Adhésion au parti communiste.
1936/1939 - Au Théâtre du Travail, puis au Théâtre de l'Equipe, Camus joue ( et adapte ) de nombreuses pièces ( Le temps du mépris de Malraux, Les bas-fonds de Gorki, Le retour de l'enfant prodigue de Gide, Les frères Karamazov de Dostoïevski, dans l'adaptation de Copeau, etc. ).
1937 - Publication de L'envers et l'endroit, écrit de jeunesse qui témoigne de son enfance, et livre quelques clés essentielles de son univers. Élaboration du premier roman, La mort heureuse.
1938/1939 - Chroniques journalistiques "engagées" dans Alger Républicain.
1940 - Journaliste à Alger, Paris, Clermont-Ferrand et Lyon. Travaille aux "trois Absurdes" : L'étranger ( un roman ), Le mythe de Sisyphe ( un essai ) et Caligula ( une pièce de théâtre ). Le "cycle" est achevé le 21 février 1941. Remariage avec Francine Faure qui lui donnera deux enfants, Catherine et Jean.
1942 - Publication de L'étranger ( 15 juin ) et du Mythe de Sisyphe ( 16 octobre ).
1943 - Rencontre avec Sartre. Camus est journaliste à combat qui est diffusé clandestinement et devient lecteur chez Gallimard. Publication clandestine des premières Lettres à un ami allemand.
1945 - Première représentation de Caligula.
1947 - Publication de La peste ( 10 juin ), roman qui rencontre immédiatement un grand succès auprès du public.
1949 - Décembre : première représentation des Justes.
1951 - Publication de L'homme révolté essai qui suscitera de violentes polémiques et entraînera, en 1952 , la rupture de Camus avec la gauche communiste, avec Sartre et sa revue, Les temps modernes.
1953 - Camus revient au théâtre, passion qui dominera toutes les dernières années de sa vie . Il traduit et adapte Les esprits ( comédie de Pierre de Larivey ) , La dévotion à la croix ( de Pedro Caldero'n ) qu'il présente au festival d'Angers (juin ). En octobre, projetant de mettre en scène Les possédés, il travaille à l'adaptation du grand roman de Dostoïevski.
1954 - Printemps : publication de L'été.
__4,5,6 octobre : court voyage aux Pays-Bas, unique séjour de Camus dans ce pays qui sert de cadre à La chute. Camus demeura deux jours à Amsterdam ; à la Haye, il visita le célèbre musée Mauritshuis, où il admira plus particulièrement les Rembrandt.
__Premier novembre : le FLN ( le Front de libération nationale ) algérien passe à l'attaque ( meurtre de civils arabes et français). Début de la guerre d'Algérie qui fut pour Camus "un malheur personnel".
1955 - Mars : représentation d'Un cas intéressant ( adaptation d'une pièce de Dino Buzzati ).
__Avril 1955 : premier voyage de Camus en Grèce, lumineux berceau de la civilisation méditerranéenne, terre de "la pensée de midi" (conclusion de L'homme révolté ).
__Mai 1955-février 1956 : Camus écrit dans L'express des chroniques où il traite de la crise algérienne ( ces "papiers" seront réunis plus tard et publiés sous le titre d'Actuelles III ).
1956 - 22 janvier : Camus lance un appel pour une trêve civile en Algérie. Appel qui ne rencontre aucun écho. De part et d'autre, les positions se durcissent, les actes de terrorisme se multiplient, le conflit se généralise.
__Mai : publication de La chute.
__22 septembre : première représentation triomphale de Requiem pour une nonne, adaptation de l'œuvre de Faulkner.
1957 - L'exil et le royaume.
__Réflexions sur la guillotine (vibrant plaidoyer contre la violence "légale",contre la peine de mort).
__Représentation du Chevalier d'Olmedo ( adaptation de la pièce de Lope de Vega ) au festival d'Angers ( juin ).
__Décembre : Camus obtient le prix Nobel de littérature "pour l'ensemble d'une œuvre qui met en lumière, avec un sérieux pénétrant, les problèmes qui se posent de nos jours à la conscience des hommes"
1958 - Dépression. Parution de Discours de Suède et d'Actuelles III. Achète une maison à Lourmarin dans le Lubéron.
1959 - Représentation des Possédés. Camus entreprend de nombreuses démarches pour donner corps à un vieux rêve : fonder sa propre compagnie théâtrale.
Travaille sur un roman, Le premier homme, texte à caractère autobiographique inachevé, et posthume ( publication en 1994).
1960 - 4 janvier : mort d'Albert Camus dans un accident de voiture près de Sens.


Informatie over jezelf:

Ik heb dit boek gekozen omdat Camus volgens de meeste mensen een schrijver is waarvan je gedurende je schoolcarrière toch ooit eens een boek gelezen moet hebben. Dus ik dacht dat ze daarmee ook automatisch bedoelen dat het een goede schrijver is ,dus dat neem ik dan ook van hun aan. Zoals altijd hoop ik ook nu weer dat het een goed boek is en dat ik opnieuw weer niet te veel woorden moet opzoeken. Dat staat in al mijn vorige werkstukken ook al ,en daar lukt het steeds niet ,dus ik hoop dat ik nu wel meer geluk zal hebben.




Opdracht over de inhoud:

Ik heb gekozen voor opdracht a.

De hoofdpersoon is een man die Jean-Baptiste Clamence heet. Hij is van beroep een ‘Juge-pénitent’. Hij is ongeveer 40 jaar en vindt dat hij goed bedeelt is door de natuur en hij vindt dat hij een soort van natuurlijke charme heeft : ‘La nature m’a bien servi quant au physique, l’attitude noble me vient sans effort ’(blz.22). Deze man houdt ongelofelijk veel van zichzelf (een echte ‘egotripper’). Hij gaat er in het boek vanuit dat je een landgenoot bent, want hij spreekt je soms aan met : ‘Mon cher compatriote’. En ik vind hem persoonlijk een hypocriet want hij spreekt je altijd ‘lief’ aan, maar schijn bedriegt : ‘Cher monsieur’ of ‘Cher ’. Hij doet zich aardig voor maar hij minacht de mensen achter hun rug om. Hij vindt dat hij jarenlang in een schijnwereld heeft geleefd en nu hij is ontwaakt ziet hij het leven niet meer zo goed in. Hij was altijd bescheiden en behulpzaam : ‘J’adorais aider les aveugles à traverser les rues ’(blz.25). Hij werd ook beschouwd als een royale man : ‘J’ai beaucoup donné, en public et dans le privé ’(blz.26). Hij vindt dat hij de hoogste plaats in het leven bereikt heeft en dat hij boven iedereen staat : ‘je vivais impunément. Je n’étais concerné par aucun jugement, je ne me trouvais par sur la scène du tribunal, mais quelque part, dans les cintres, comme ces dieux que, temps en temps, on descend, au moyen d’une machine, pour transfigurer l’action et lui donner sons sens.’(blz.30). Het kan hem uiteindelijk allemaal niet meer zoveel schelen wat er met hem kan gebeuren. Bijvoorbeeld het schilderij dat hij in zijn bezit heeft. Hij laat het aan iedereen zien en het kan hem niets schelen ook al zou hij gearresteerd kunnen worden.

Ik was op één puntje wel nieuwsgierig. Jean-Baptiste praat tegen de lezer ,een cliënt van hem die ‘toevallig’ ook advocaat is. Ik denk niet dat het toevallig is dat de lezer zogezegd veel op Jean-Baptiste lijkt. Ik denk dat je het ook anders kunt opvatten nl. dat hij tegen zichzelf praat maar dan tegen een jongere versie van zichzelf, die nog in het eerste glorieuze stadium van zijn leven zit en dat hij zo wil laten zie dat hij zijn vroegere leven in de schijnwereld beter vond dan in de situatie waarin hij nu verkeerd. Toen wilde hij de blinden nog helpen, nu wil hij ze het liefste in het gezicht spugen.

Eigen oordeel:

Ik vond het boek een beetje een langdradige ‘Stream-of-conciousness’ van de hoofdpersoon, waarin de lezer de rol vertolkt van een cliënt van de ‘juge-pénitent’ waartegen Jean-Baptiste met een achterliggende filosofische gedachte zijn ‘ups’ en ‘downs’ van zijn volgens hem succesvolle leven vertelt. Nu zult u waarschijnlijk denken ‘Stream-of-conciousness’??? ‘Stream-of-conciousness’ is de gedachtestroom van een bepaalde persoon, in dit geval Jean-Baptiste. Sommige stukjes tekst zijn de gedachteflitsen van hem, en dan is het niet altijd gemakkelijk om te begrijpen wat hij wil zeggen. Het is mede zo moeilijk omdat er in zijn gedachten geen logische chronologische volgorde zit; “hij spring van de hak op de tak” zoals ze dat zeggen. De rest van de tijd vertelt hij tegen de lezer. Dat is ook iets dat is nog niet ben tegengekomen in een boek. Het irritante daarvan is dat hij bijvoorbeeld een vraag stelt en dan moet de lezer antwoord geven en op dat antwoord borduurt hij dan weer verder. Dat is leuk als je het antwoord op zijn vraag weet, anders (zoals bij mij dus) raak je de draad van het verhaal kwijt. Ook vind ik het jammer dat er niet echt een spannend verhaal in zit. Jean-Baptiste vertelt zijn levensverhaal, en dat vond ik maar een beetje langdradig. Wat mij nog was opgevallen is dat Jean-Baptiste altijd uit de hoogte tegen je spreekt, hij vindt dat hij boven alles en iedereen staat, dat wordt na een tijdje wel vervelend.

Creatieve opdracht

Ik heb gekozen voor opdracht a

Ik heb een tekening gemaakt van de val en ondergang van Jean-Baptiste van Parijs ( de Eiffeltoren) naar Amsterdam (de typische A’damse paaltjes).

Waardering voor het boek:

Ik geef het boek een 7,5 vanwege het hoge literaire gehalte. Het boek is geschreven in een soort van poëtische taal, met mooie uitdrukkingen van gevoelens en bijzonder uitgebreide beschrijvingen van fantasieën die ik erg mooi vond (niet allemaal), maar die niet echt makkelijk zijn. Ook had ik een beetje moeite met de filosofische aard van het boek. Daar ben ik niet echt een liefhebber van. Het inleidende gedeelte vond ik te lang. In het beginstuk gebeurd gewoon te weinig en dat is jammer. Wel vond ik dat het boek op een speciale wijze geschreven is nl. dat de hoofdpersoon echt tegen de lezer praat. De schrijfstijl van het boek is constant hetzelfde en het boek bevat weinig variatie, daardoor is het boek te langdradig voor iemand van mijn leeftijd (denk ik).
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen