|
U kijkt nu naar de cache versie van het boekverslag : Anton Koolhaas - Vanwege Een Tere Huid.
Deze versie komt van http://www.scholieren.com/boekverslagen/1584 en is laatst upgedate op 04/11/1999. De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 711 woorden. |
176 pagina's Uitgeverij G.A. van Oorschot Amsterdam 1973 Samenvatting 'Vanwege een tere huid' is het verhaal van een eerste liefde, de jeugdliefde van Jokke en Takkie, en tevens van de twee Hoedna's Lussel en Twenna. Jokke komt iedere dag als hij van school naar huis fietst langs het huis van Takkie, waar zij iedere dag voor het raam van haar kamer staat. Jokke geniet van de onbezorgde verliefdheid. Maar op een dag staat Takkie Jokke op te wachten met haar fiets. Dit werkelijke contact beangstigd Jokke, de illusie wordt weggevaagd door werkelijkheid. Jokke en Takkie gaan een paar keer samen iets doen. Een keer gaan ze roeien. Het roeien is een reeks van onhandige situaties tussen die 2. Maar dat doet er niet toe, ze zijn verliefd. Dan gaat Takkie op vakantie met haar ouders, naar het ouderlijk huis van Annepiet, Takkie's moeker. Ze vraagt of Jokke meegaat maar hij gaat zelf op vakantie vlakbij Takkie, en belooft langs te komen met een kano. Jokke is een onervaren roeien, en slaat om. Hierbij verliest hij de rijksdaalders waar hij broodjes van wilde gaan eten met Takkie. Hij gaat duiken en probeert ze terug te vinden, en vermoordt zichzelf hierdoor bijna. Half buiten bewustzijn geraakt hij op de kant en loopt richting het huis waar Takkie is. Door dit verhaal heen loopt het varhaal van de Hoedna's Lussel en Twenna. De vader van Annepiet had ze ooit voor zijn dochtertje gekocht, maar ze niet gegeven. Hij was bang voor het tere huidje van Annepiet. Hij heeft de Hoedna's losgelaten in een verlaten natuurgebiedje langs het huis. De Hoedna's leven daar al een lange tijd met z'n tweeën en hebben een herinnering aan fel licht aan het einde van een gang maar kunnen zich niet meer herinneren wat dit betekent. Als Jokke richting het huis van Takkies grootouders loopt komt hij door het gebied van de Hoedna's. Deze herinneren zich geen mensen en zien Jokke aan voor een Pelikaan. Lussel bespringt Jokke en graaft hem helemaal leeg met zijn scherpe nagels. Dit verhaal heeft een auctoriale vertelswijze. De verteller is geen acteur, wel alwetend. Dit zorgt ervoor dat je het verhaal vanuit ieder figuur kunt bekijken, zelfs uit het oogpunt van de Hoedna's. Het grote voordeel hiervan is dat het einde van het verhaal zo wat gerelativeerd wordt. Het is natuurlijk vreselijk als een klein zielig jongetje opengereten wordt door zo'n stom beest. Maar omdat je het verhaal ook meemaakt vanuit de Hoedna's, kun je er begrip voor opbrengen dat zo'n beestje dat doet. Ik vind het goed dat deze vertelswijze is gebruikt voor dit verhaal, vooral dus vanwege het effect op het einde. Jammer was dat het effect bij mij niet zo goed eruit kwam. Ik ben de laatste tijd veel geconfronteerd met de kwetsbaarheid en de vergankelijkheid van mensen. En ik ben wel heel diervriendelijk, toch trok ik me hier het lot van dat jongetje zo sterk aan dat ik geen begrip kon opbrengen voor de Hoedna's. Nu ik er achteraf over nadenk zie ik in hoe het had moeten gaan en word ik er dus alsnog enthousiast over. Zowel het vehaal van de Hoedna's als het verhaal van de liefde tussen Jokke en Takkie verloopt chronologisch. Af en to zitten er 'flashbacks' in het verhaal, stukjes verleden die nodig zijn om het verhaal te kunnen begrijpen. Dit is wel logisch, chronologisch is gewoon de simpelste manier van vertellen en zonder die terugblikken zou het verhaal minder inhoud hebben, die zorgen z.h.w. voor een soort 'toegevoegde waarde', waar ik wel blij mee ben. Ik denk dat ik het boek anders vrij boring had gevonden, jeugdliefde spreekt me nog wel aan maar over dieren lees ik niet graag. Ik ben in het dagelijks leven ook helemaal nit met dieren bezig. Ze zijn wel leuk en ik eet ze niet maar dieren hebben zo'n regelmatig en saai leven, daar wil ik niet eens over na denken. De vertelde tijd is een paar maanden in de zo Een belangrijke ruimte in het verhaal is het raam van Takkie. Dat is niet zomaar een raam, dat is een omlijsting van haar prachtige verschijning. |
|
Andere boeken van deze auteur: |
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen |