U kijkt nu naar de cache versie van het boekverslag : Anoniem, - Het Roelandslied.
Deze versie komt van http://www.collegenet.nl/studiemateriaal/verslagen.php?verslag_id=3072 en is laatst upgedate op Onbekend.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 747 woorden.

DEEL I: VERHAALANALYSE


Titel en schrijver
De titel van het gedicht is Het Roelandslied. Aangezien de schrijver onbekend is, heb ik hier geen informatie over.

Genre
Het verhaal is een ridderroman. Roeland zelf is de meest heldhaftige ridder in dit verhaal. Het verhaal behoort tot de Karelepiek.

Plaats
Het verhaal speelt zich af op slagveld bij Roncevale. Roeland bevindt zich in de achterhoede van het leger van Karel de Grote. Ze bevinden zich in gevecht en er vindt een grote slachting plaats.

Personen
De hoofdpersoon is Roeland, een vazal van Karel de Grote. Hij is een echte dappere ridder, die doorvecht tot hij dood erbij neervalt. Verder komen er de vazal Olivier en de bisschop Tulpijn in voor. Deze twee mannen hebben net als Roeland alles over voor hun koning.

Tijd
Het verhaal speelt in de Middeleeuwen in de tijd van Karel de Grote, dus rond het jaar 800.

Thema
Het thema is goed ridderschap. Motieven hierbij zijn: trouw tot in de dood, hooghartigheid, heldhaftigheid, de koning voor alles en geloven in God.

Titelverklaring
De titel slaat op de hoofdpersoon van dit verhaal. Hoe Roeland sterft wordt in dit verhaal verteld.

Samenvatting
Roeland is met een wacht op het slagveld bij Roncevale achtergebleven. Een overmacht van Saracenen (de mohammedanen in Spanje) overvalt hem. Roeland weigert uit hooghartigheid op de hoornen Olifant te blazen, die Karel terug zal laten komen. Als hij het uiteindelijk toch doet is het te laat. Een voor een vallen de vazallen van Karel, maar ze behouden het slagveld.

bron: Op Niveau Literair

DEEL II: PERSOONLIJKE TEKSTBELEVING

Wat het meest opvalt aan het taalgebruik is, naast dat het zeer moeilijk te lezen is, dat het voor mensen die strijden op leven en dood wel erg gedragen en vergezochte taal is. Ze bevinden zich in uiterste nood en er wordt maar gepraat over hoe goed de stervende bisschop zich tijdens zijn leven heeft gedragen, hoe hij zich heeft ingezet voor het land en voor de koning, maar denken aan hoe ze de verliezen aan hun zijde kunnen beperken doen ze niet. Wat mij betreft denken ze helemaal niet na, terwijl je dit van echte krijgsheren, ridders toch wel zou mogen verwachten. Maar deze ridders zijn alleen maar dapper en hebben weinig hersens. Het is maar gelukkig voor de mensen die sterven, dat ze het slagveld behouden, want anders was al hun dapperheid en bloed voor niets geweest. De hooghartigheid die voortkomt uit het feit dat Roeland een ridder is, belet hem slagvaardig op te treden. Ik weet niet hoe daar toen tegenop gekeken werd, maar ik zou dit vanuit mijn hedendaagser standpunt toch wel willen omschrijven als zeer onhandig.
De krijgsheer wordt in dit verhaal tot een soort heilige verheven: ze vinden het geen van allen erg om te sterven, want ze zijn vrijwel zeker van het feit dat ze naar de Hemel gaan. Eigenlijk is het vreemd dat ze hier vanuit gaan, omdat naastenliefde in het Christendom een belangrijk punt is, en een dergelijk bloedbad aanrichten getuigd niet bepaald van veel naastenliefde. Ook de heilige taak van het bekeren van heidenen, wat de Saracenen waren, bereik je niet door ze af te slachten. Al met al is het maar de vraag of Roeland en zijn metgezellen wel zo'n goed Christen waren.
Volgens mij is dit verhaal in sommige opzichten overdreven. Het doen voorkomen dat iemand, waarvan de slaap gescheurd is en daardoor zijn hersenen uit zijn oren komen, nog tegen de Saracenen kan vechten, lijkt me niet aannemelijk. Dit lijkt me meer iets voor een "superman". Ik vraag me trouwens ook af wat er van dit ridderschap in de praktijk terecht kwam. Het lijkt met haast niet in de menselijke natuur liggen om zo toegewijd
voor je koning te sterven, mensen zijn toch vaak meer op eigen gewin uit. Maar misschien was in die tijd geestelijk gewin belangrijker dan materieel gewin, wat nu zeker niet meer zo is. Ze hoopte zo in een goed blaadje te komen bij God en omdat de koning vrijwel gelijk stond aan God, hadden ze eigenlijk twee reden, die veel op elkaar leken, om zo goed mogelijk te sterven.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen