Boekverslag : Yvonne Keuls - Het Verrotte Leven Van Floortje Bloem
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1511 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1511 woorden.
Auteur
Yvonne Keuls
Illustrationiste
Claudia Keuls
Uitgeverij
Wolters-Noordhof, Groningen
De druk die ik reeds gelezen heb was van het jaar 1996 (de jonge lijsters)
Over de auteur
Het werk van Yvonne Keuls is enorm populair onder jongeren. Van haar boeken verschijnen bijzonder grote oplagen en ze worden uit de bibliotheken gestolen. Wat heeft deze schrijfster wat anderen missen? Yvonne Bamberg (haar echte naam) werd in 1931 geboren in Nederlands-Indië. Ze was de jongste van vier kinderen van een Nederlandse vader en een Javaanse moeder. Toen Yvonne 6 jaar was, verhuisde het gezin Bamberg naar den Haag. Ze paste zich snel aan haar nieuwe omgeving aan. Pas op latere leef- tijd realiseerde ze zich hoe belangrijk haar vroegste jeugdjaren voor haar zijn geweest. Op de middelbare school speelde ze enthousiast toneel. De rector van haar school adviseerde haar ouders zelfs haar naar een toneelschool te laten gaan. Yvonnes moeder had een ander idee: haar Dochters moesten onderwijz- eres worden en haar zoons soldaat. Zo kwam Yvonne in 1952 voor een klas van 53 kinderen te staan. Ze werkte vol overgave aan het maken van lesmateriaal, omdat er een tekort aan was. En toen ze merkte dat de kinderen weinig leuks in haar bestaan hadden, haalde ze een piano in de klas en studeerde ze kinderoperettes met hen in, die ze zelf schreef. In 1954 Trouwde Yvonne met Rod Keuls. Omdat er toen geen getrouwde vrouwen voor de klas mochten staan, werd ze ontslagen. Yvonne en Rod kregen drie Dochters. Toen de kinderen nog klein waren, begon ze met het schrijven van korte schetsen, gedichten, toneelstukken een hoorspelen. Pas in 1965 lukte het haar om werk gepubliceerd te krijgen, maar vanaf dat moment ging het snel met de vooruitgang van de hedendaagse schrijfster Yvonne Keuls.
De Samenvatting van het boek
Floortje Bloem is, de hoofdpersoon van dit boek, is een niet bepaald gemakkelijk type en dat wordt alleen maar versterkt door haar onprettig leven. Ze had vanaf haar geboorte af, tot haar derde levensjaar in een internaat gewoond, daarna ging ze tot haar achtste bij een soort “pleeggezin” wonen waar het eigenlijk toch best goed ging. Maar toen stierf de man des Huizes en kon de vrouw uit eenzaamheid de kinderen, en dus ook Floortje niet meer aan, Floortje kon dus weer maar een internaat…..
Daarna ging Floortje nog bij een ander pleeggezin wonen maar door haar gedrag van haar, hield dat pleeggezin haar nog geen half jaar uit. Na drie jaar in verscheidene tehuizen te hebben gezeten, bleek er een nieuw pleeggezin Floortje wel te willen ontvangen. Zij mocht komen logeren van 24 december tot kerstmis af was gelopen (de kerstvacantie dus). In dit pleeggezin gedroeg Floortje zich heel goed want, het gezin behandelde haar ook met respect en liefde, Floortje mocht nu steeds vaker bij dat gezin terugkomen. In de krokusvakantie, met pasen, en met Pinksteren, ze was er altijd welkom en ze vond het heel leuk om daar te komen. “De Peperzakken”, zo heetten ze, belden wel wat af naar dat tehuis waar Floortje normaler wijze haar dag doorbracht want de familie vond dat Floortje daar niet goed werd verzorgd (altijd had ze een “druipneus” en liep er een zoom uit haar rok). De familie Peperzak wilde haar wel in huis nemen, maar dat kon niet omdat er een schaarse ruimte was, omdat ze al 6 kinderen hebben. Op een dag toen Floortje ook bij de familie Peperzak was, waren de vader en de moeder 25 jaar getrouwd en ze hielen vervolgens ook een feest, maar toen ze een gezins- foto wilden maken mocht Floortje er niet op staan, hierdoor werd ze zwaar beledigd omdat zij dacht dat dit haar gezin was (haar échte gezin), Toen rende ze snel naar boven en ging in een hoekje zitten. Toen De familie Peperzak haar begon te missen, ging Gerrit even kijken om haar te troosten, hij troostte haar ook wel alleen, hij deed het ook sexistisch, dit was de laatste keer dat ze bij dit gezin kwam…….. Toen ze een op een normale dag met een psychologe op het internaat aan het praten was, belde de moeder op (de biologische). Na veel gesprekken en met veel moeite mocht Floortje dan toch uiteindelijk bij hun komen wonen. Er was een moeder, een vader (Arie) en een zus (Beppie)Hier lijkt het bijna een droomwereld, het is er qua sfeer heel leuk, gaat naar de huishoudschool, te mooi om waar te zijn….. En dat was het ook want ze spijbelt heel veel toen ze op school zat, en op een dag toen ze weer aan het spijbelen was, ontmoette ze Karin (ook een meisje uit haar klas) en ze bouwden tezamen een vriendschap op.
Maar met Karin ging ze naar coffeeshops en Karin nam Floortje een keer mee naar een man waar zij ook vaak kwam, het was Gerben, ze deden daar veel spelletjes en ze aaiden zichzelf en Gerben daar ook (dat wilde Gerben want, die was een pedofiel). Floortje had een konijn van Gerben gekregen en daar was ze heel dankbaar voor, ze hield er meteen van. Dit gaat zo een tijdje door totdat de moeder van Karin de verhouding tussen Karin & Floortje en Karin & Gerben ontdekt. Ze vertelde tegen de politie dat Gerben een pedofiel was en dat hij aan haar dochter zat, daarna werd Gerben opgepakt en opgesloten; Toen de vader en moeder van Floortje dat hoorden hadden ze meteen het konijn dat Floortje van Gerben had gekregen afgepakt. Floortje en haar moeder hadden heel vaak ruzie en toen Floortje pop een dag het konijn terug pakte was dat de druppel…… ze ging terug…
Toen ze weer terug was kreeg ze op haar donder en werd vervolgens naar het observatietehuis gebracht. Maar dat was het laatste wat Floortje wilde en dus liep ze weg, en komt via via in de flat van Lexie terecht, Lexie is de vriend van Beppie, en ze had gehoord dat Beppie bij Lexie zou zijn. Bij Lexie waren ook nog een paar andere jongens die gratis drug gaven, Beppie vond dat wel fijn en gebruikte er van, zo raakte Beppie verslaafd en werd (dus) een heroïnehoertje, toen Floortje Beppie wilde zoeken kwam ze ook in contact met drugdealers, ze dacht bij zichzelf:” Nou, een keer maakt toch niet ui?”, en toen zij ook ver- slaafd was zat ze ook in de prostitutie en ontmoette zo Beppie, nu had Floortje veel geld gespaard van haar “klanten” en Beppie had helemaal geen geld meer en moest haar portie Heroïne hebben, ze gingen vechten, maar toen stond Beppie op en zei:” Als je me nu het geld niet geeft dan gooi ik dit nu naar buiten, geef nu het geld en laat me er door!!”. Toen Floortje het wilde pakken gooide ze het buiten het raam. “Mijn konijn !!, het enige wat écht van mij was!, wat ik van Gerben had gekregen!”, ging er in een flits door Floortje’s hoofd heen……………..
Over het boek zélf
Dit boek is in zekere zin autobiografisch want er wordt een compleet levensverhaal verteld, maar daar zit eigenlijk ook een keerzijde aan want, je krijgt het verhaal steeds uit een ander persoon te zien. Het gehele boek gaat niet over de verslaving van Floortje Bloem maar, de reden daartoe, het boek gaat over haar leven hoe zij er naar toe wordt gedreven om uiteindelijk bij de heroïnehoertjes te eindigen. Dit is een duidelijk psychologisch boek, dat kun je wel merken aan de schrijfwijze, en doe het verhaal verteld wordt, het verhaal opzicht is ook psychologisch want, je krijgt de gehele tijd iemands gedachten- gang voor je geschoven. In dit boek staan eigenlijk niet zo veel plaatjes, enkel van het konijn dat Gerben aan Floortje heeft gegeven. Als je goed op de plaatjes let dan zie je dat hoe verder je in het boek komt, hoe kapotter het konijn wordt, dus misschien stelt het konijn wel het leven van Floortje voor… Van daar denk ik ook de titel, Het verrotte leven van Floortje Bloem, want op het laatst wordt ook het konijn helemaal verrot getekend.
Eigen mening(en)
Dit vond ik nou écht een mooi boek om te lezen en om je er lekker helemaal in te leven en als je er ook eenmaal in zit dan lees je ‘s avonds in bed ook door tot 2.00 uur ofzo. Het enige nadeel van dit boek vind ik wel dat het vrij stroef leest omdat je het verhaal steeds van een ander personage te zien krijgt. Ook ben ik door dit boek na gaan denken wat er nou allemaal zo vlug kan gebeuren, je komt aan de drugs, komt in de prostitutie en voor je het weet leef je van de straat en heb je totaal geen toekomst meer! Ik ben ook weleens over mezelf gaan denken van hoe stom je nou wel bent als je aan de drugs begint (ok ‘n joint doet iedereen weleens) Maar alles bij elkaar vond ik het een klasse boek, ik vind dit echt een aanrader en ik zou voor dit boek het cijfer 8½ geven.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen