Boekverslag : Ik Heb Het Stuk 2maal Op Stalles Gezien En 1maal Op Het Eerste Balkon - Toneel: Bloedbruiloft Ingezonden Door: Aline Ca
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1175 woorden.

van: Federico Garcia Lorca

regie: Paula Bangels

vertaling: Bart Vonck

met: Gregory Caers als Leonardo

Jits Van Belle als Isabel

Mathias Sercu als Juan

En David Cantens, Hilde De Baerdemaeker , Steven De Schepper, Frank Hofmans, Els Olaerts, Jef Ravelingien, Benjamin VanTourhout & Wouter Van Lierde



Personages: Jits > bruid

Mathias > bruidegom Gregory > grote liefde van Isabel, getrouwd met haar nicht, vader

Hilde > zwangere vrouw van leonardo, moeder

Frank > buurman van Maria en priester

Wouter > vader van Isabel, weduwenaar

Jef > neef van Isabel

Steven > neef van Leonardo

David > buurjongen

Benjamin > buurjongen

Muziek:

De muziek heeft een heel belangrijke inbreng in het stuk. Het bepaalt de sfeer zoals vb. op het feest, of wanneer de zoektocht naar Leonardo en Isabel begint.

Decor:

Het decor is functioneel, net zoals het licht. Het licht en decor worden meestal samen verandert en zo wordt er telkens een andere sfeer geschept.

Acteerwerk:

Ik heb het stuk inmiddels 3 keer gezien dus echt genieten zat er de laatste keer niet in. Ik begon te letten op allerhande details en de manier waarop het stuk gespeeld werd. Het viel me op dat er op sommige momenten heel goed gearticuleerd werd, soms tot het vervelens toe. Zeker in de eerste scène waar Maria een dialoog aangaat met haar zoon. Wel moet ik toegeven (ik heb het stuk 2maal op stalles gezien en 1maal op het eerste balkon) dat het minder opvalt als je boven zit.

En als je mij vraagt of het geloofwaardig was geef ik een overtuigende ‘ja’. Ik vond het goed gespeeld behalve van Steven. Hij kon mij niet echt overtuigen en het was naar het dégoutante toe. De bedoeling van zijn rol was dat hij zou overkomen als een echte stoere Spanjaard en dat was zeker niet het geval.

Inhoud;

Isabel en Juan staan op het punt om te trouwen. Hoewel de moeder van Juan daar niet echt tevreden mee is, geeft ze toch haar zegen. Maria is een verbitterde vrouw, wiens man en zoon zijn vermoord door een familielid van Isabel.

Leonardo, de grote liefde van Isabel is getrouwd met haar nichtje. Wanneer hij het nieuws van de verloving verneemt besluit hij haar op te zoeken. Het weerzien is hartverscheurend maar Isabel besluit toch om alles te laten doorgaan. Op de dag van het trouwfeest lopen ze samen weg. De hele familie is verontwaardigd en gaan naar hen op zoek. Juan die zich vernederd voelt, besluit om met een grote portie haat hen te gaan zoeken. Tenslotte is Leonardo de man die behoort tot de moordenaarsfamilie. Juan vindt de twee en het eindigt in een bloedbad. Isabel blijft over. Het verwijt van Maria naar Isabel toe is hard en onrechtvaardig. De vrouw van Leonardo blijft over met een kind en baby in haar buik. Isabel heeft niemand meer.



Bij de vraag of het stuk van deze tijd is heb ik een dubbel antwoord. Enerzijds wel en anderzijds niet. Liefde is van alle tijden, maar het verhaal niet. Je kan je de dag van vandaag niet meer voorstellen dat je niet zou mogen trouwen met iemand omdat die persoon onvoldoende geld heeft. In Bloedbruiloft is dit wel het geval. Het is en blijft een verhaal van begin de 20ste eeuw en het speelt zich af in Spanje. De mentaliteit was daar wel anders. Er werd ook veel belang gehecht aan ouderlijke toestemming, iets wat vandaag de dag ook ondenkbaar is in onze samenleving. Een huwelijk zonder liefde is alledaags en tevens het verlangen naar een ander.



Frederico Garcia Lorca:

Lorca is geboren in 1898 in Granada. Hij kwam uit een familie van landeigenaren. Hij kreeg de bijbehorende goede opvoeding. Hij had veel talenten. Zowel muzikaal, artistiek als verbaal had Lorca een streepje voor.

In Lorca's stukken en gedichten zijn passie, dood en onderdrukte sexualiteit de meest opvallende thema's. Diezelfde thema’s manifesteren zich in relatie met de motieven die Lorca aan zijn persoonlijk leven ontleent: de Spaanse natuur en cultuur, Spaanse leefomstandigheden en relationele gewoonten onder Spaanse mannen en vrouwen.

Lorca werd vermoord door aanhangers van Franco toen de militaire revolutie uitbrak. De burgeroorlog was nog maar net begonnen en Lorca bevond zich al op de plaats waar de fascisten baas waren. De precieze datum is niet bekend, sommigen zeggen dat het op 18 augustus was, anderen denken 19 augustus.





Paula Bangels:

Paula is een actrice. Ze is afgestudeerd aan het conservatorium van Brussel. Na haar studie heeft ze 2 jaar voor tv gewerkt, ‘interflix’ meer bepaald. En na die opdracht is ze gaan werken in Nederland voor Dirk Thange, eerst als actrice bij de Paardenkathedraal en haar laatste seizoen als regisseuse. Na 6 jaar is ze terechtgekomen in het publiekstheater vorig seizoen, waar ze gevraagd was om de ‘tramlijn die verlangen heet’ te regisseren. Ze is blijven plakken want ze voelt haar, en ik citeer “als een vis in het water” en mocht meteen de spits afbijten met ‘Bloedbruiloft’, het eerste grote stuk dat het seizoen opende.



Eigen menig:

Het stuk heeft mij heel erg aangegrepen want ik ben een fervent voorstander van liefdesdrama’s. Een voorstelling met een klassiek verhaal weet ik altijd meer te smaken dan een “experimentele voorstelling”. Ik heb het dan specifiek over een voorstelling met veel dans, abstracte gegevens en weinig tekst of verhaal.





Mensen die mij meeslepen in het verhaal van liefde, passie, begeerte en pijn en die het zo sterk brengen dat je het gelooft. Dat vind ik het allermooiste. Ik geloofde hen en zat er helemaal middenin. Werkwoorden als wenen en lachen werden ten volle geuit. Ik was mij heel bewust van de pijn die je kan voelen wanneer je gek wordt van verlangen of iemand doodgraag ziet maar hem toch niet kan hebben. Als je dan even kunt stilstaan bij dat moment – ook al is het in een voorstelling – dan weet je dat je leeft en voelt. Die bewustwording heb ik nodig in het dagelijkse leven en theater helpt mij daarbij. Het einde is ook heel tragisch. Je weet gewoon dat die vrouw helemaal alleen achterblijft maar dat ze als ze had mogen kiezen, liever de laatste momenten met Leonardo had gedeeld dan heel haar leven door te brengen met Juan zonder die één enkele bevestiging.

Het allermooiste van het leven is de echtheid van het bestaan, dat voel je maar als je heel diep ongelukkig bent of smacht naar iets of iemand die je niet kan hebben. Ik denk dat Isabel dit gevoel heel goed kende maar dat ze blij was dat ze dit gevoel mocht meemaken.





Aline
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen