Boekverslag : Yvonne Keuls - De Moeder Van David S.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1213 woorden.

Titel

De moeder van David S



Iets over de schrijver

Yvonne Keuls is geboren in 1931 in Batavia, het huidige Jakarta. Op 7-jarige leeftijd kwam ze met haar ouders naar Nederland. Na haar studie werd ze lerares. Daarna werd ze journaliste en begon ze voor het eerst te schrijven. In het begin schreef ze vooral verhalen voor kinderen, gedichten, toneelstukken en hoorspelen.

Na 1965 hield ze zich voornamelijk bezig met het schrijven van cursiefjes in de krant en het bewerken van romans van Louis Couperus, Simon Vestdijk en Marnix Gijsen voor de televisie.

Door het vrijwilligerswerk in een opvangtehuis, dat ze hierna deed, kwam ze in contact met probleemkinderen en hun ouders. Hierover is ze gaan schrijven.

Yvonne Keuls baseerde haar boeken allemaal op de waarheid. Het zijn romans over maatschappelijke misstanden en problemen. Dit staat centraal in al haar boeken. Enkele bekende werken van haar zijn 'Jan Rap en zijn maat', 'Het verrotte leven van Floortje Bloem', 'Annie Berber en het verdriet van een tedere crimineel' en 'De moeder van David S., geb. 3 juli 1959.'



Titelverklaring

De titel slaat op een telefoongesprek. (Blz. 98) Len neemt de telefoon op en een wachtcommandant vraagt dan: "Bent u de moeder van David S., geboren 3 juli 1959?" Hij verbindt haar door met iemand van de GGD die hetzelfde vraagt. Dit doet erg steriel aan, alsof het om een dossier gaat. Het is een erg onpersoonlijke behandeling, die Yvonne Keuls in het boek heeft gezet om te laten zien dat vrijwel alle ouders van drugverslaafden zo onpersoonlijk behandeld worden.



Samenvatting

Het verhaal gaat over een gezin waarvan de oudste zoon, David, aan drugs verslaafd is. Len, de moeder, moet aanzien hoe haar gezin en zijzelf ten onder gaan aan zijn verslaving. Ze blijft in hem geloven, terwijl hij haar keer op keer bedriegt. Langzamerhand leert ze hem los te laten.



Psychologische laag

Len, de moeder van David, heeft het er eerst maar erg moeilijk mee en ze kan David niet loslaten. Ze krijgt van enkele betrokkenen te horen dat ze David zijn gang moet laten gaan. Langzamerhand ziet ze in dat het helpen wat zij doet echt geen zin heeft: David gaat er niet beter van worden. Uiteindelijk legt ze zich erbij neer en ze geeft hem die vrijheid. De eerste nacht dat David weer thuis zou komen, neemt ze wel enige voorzorgsmaatregelen, zoals haar portemonnee, paspoort en autopapieren onder haar kussen te leggen. De volgende dag is David weg en dan zegt ze koelbloedig dat hij waarschijnlijk wel vertrokken is om een shot te nemen. (blz. 253)

Vanaf David's jeugd heeft Len een soort schuldgevoel over de manier hoe ze met hem is omgegaan. Dit komt omdat ze steeds terugkijkt naar een gebeurtenis toen hij een baby was. (Blz. 9) Ze liet hem toen vallen in het bad waardoor hij water binnenkreeg. Haar moeder haalde hem zo snel mogelijk eruit, maar zij deed van schrik niets en dat verwijt ze zich nog steeds, omdat hij daar later ernstig ziek van is geweest en omdat hij bijna dood was gegaan in het ziekenhuis door dat beetje water. (blz. 24/25)



Leeservaring

Het thema van het boek is het lijden van een gezin onder de verslaving van de zoon, wiens moeder langzamerhand leert hoe ze met dit probleem moet omgaan. Ik vind dit een zeer interessant onderwerp, omdat het iets is waar ik geen idee van had en vooral omdat ik er geen ervaring mee heb. Daarom vond ik het erg boeiend. Het enige vervelende aan dit boek is dat het zo ontzettend langdradig en voorspelbaar is. Steeds krijg je vergelijkbare situaties, zoals de passages waarin David ineens bekeerd lijkt te zijn. (Bijvoorbeeld blz. 65) Daarna gaat het zeker weten fout hoe geloofwaardig hij ook overkomt. Dit herhaalt zich meerdere malen. Wel is het verhaal zo in elkaar gezet dat ik steeds maar weer in de val trap en ook ga denken dat David een beter leven gaat leiden. Waarschijnlijk ligt dat aan het feit dat ik me niet kan voorstellen dat je zo zonder dat ze er schuld aan hebben kwaad en onredelijk bent tegen je eigen ouders en dat je keer op keer gebruik maakt van hun bezorgdheid.

Het verhaal heeft een strakke, heldere verhaallijn, omdat het chronologisch is. Tevens omdat het niet van de ene situatie naar een andere overspringt op zo' manier, dat je het niet in de gaten hebt en even gedesoriënteerd bent. Het is daardoor niet moeilijk om verbanden te leggen. Het boek is zo opgebouwd dat je de ontwikkeling van David en de rest van het gezin ziet vanaf het moment dat Len en Simon een relatie kregen. Dit maakt het zeer overzichtelijk.

De gebeurtenissen zijn duidelijk en goed weergegeven, zodat je je echt kan inleven in de familie en het probleem dat voor jou niet bekend is, toch kan begrijpen. Als ik die situaties zie waarin Len het er erg moeilijk mee heeft, kan ik me haar moedergevoel enigszins voorstellen. Voor een moeder zal het ongetwijfeld nog wel harder aankomen.

Het boek is zeer dramatisch: er zijn weinig opbeurende stukken tussen al dat leed. Dit is zeker weten ook de bedoeling van Yvonne Keuls geweest om zo een goed beeld te scheppen van zo'n probleem, zoals het ook in het dagelijks leven kan voorkomen. De invloed van het vele leed zie je vooral als er weer een opbeurend stuk is, waar David wel weer zijn oude leventje wil oppakken van voor zijn verslaving. Len is dan zo dolgelukkig dat het weer beter met hem gaat dat ze blind wordt van vreugde en dus niet ziet dat het bijna zeker fout zal gaan. Ze put zoveel kracht uit die goede momenten dat ze alleen maar positief kan kijken naar de dingen die er gebeuren. De terugklap is dan des te groter en dat alles heeft Yvonne Keuls goed verwoord. Ik kon me heel goed inleven in de gevoelens van Len, Simon en hun kinderen. Ik snap van Len en Simon dat ze niet weten hoe ze het aan moeten pakken, maar hem toch ook niet los willen laten. Ze zijn vrijwel altijd bezig met David en vergeten hun andere kinderen een beetje. Die kinderen vinden dat heel erg en laten dat ook duidelijk merken, door zo af en toe te laten weten dat ze genoeg hebben van dat gezeik rond David.

Het meeste kon ik meeleven met Len, omdat zij haar gevoelens toont in dit verhaal. Ik denk dat ze precies zo reageert als elke andere ouder in die situatie zou doen. Ik denk zelfs dat ik zelf ook wel eens zo zou kunnen reageren, omdat ik me zo goed kon meeleven met haar.

Ik vind David erg onsympathiek, arrogant. Hij doet maar wat hij zelf wil en houdt geen rekening met wie dan ook. Hij belazert zelfs zijn eigen ouders en vooral zijn moeder terwijl zij juist zo bezorgd is. Als je dit kan en er geen schuldgevoelens van krijgt, dan ben je in mijn ogen echt een ontzettende zak.

Het verhaal was erg duidelijk en beeldend geschreven, zodat je de gevoelens en gedachten vrij snel en helder begrijpt. Het is op een plezierige manier geschreven, hoewel het wel wat voorspelbaar is en dus een beetje vervelend aan het eind van het verhaal.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen