U kijkt nu naar de cache versie van het boekverslag : Valentine Kalwij - Lefgozers.
Deze versie komt van http://www.scholieren.com/boekverslagen/1519 en is laatst upgedate op 21/08/1998.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1173 woorden.

Het boek zelf

Dit boek gaat over kinderen die allemaal iets meemaken. Thuis of op school. Meestal zijn het kinderen die op de middelbare school zitten. Het zijn allemaal verschillende hoofdstukken, maar eigenlijk ook weer niet, want het gaat telkens over een kind die iets meemaakt op school. Het is geschreven door Valentine Kalwij. Ik heb nog gezocht of ik wat meer kon vinden over de schrijfster, maar dat lukte niet. Het boek zat bij de serie: Vroege Lijsters. De uitgeverij Wolters-NoordhoffDie geeft elk jaar vijf geeft ieder jaar boeken uit van verschillende series. Deze serie heeft dan vijf boeken en dit vond ik het leukste boek, van de vijf van deze serie. Het is geen boek van allemaal lieve kinderen, maar echte lefgozers. Soms zijn het ook wel lefgozers maar hebben ze dat dan per ongeluk gedaan. Nu in de volgende hoofdstukken komen er een paar voorbeelden van de verhalen in het kort.



Lefgozers

Dit eerste hoofdstuk gaat over Govert-Jan. Hij is in dit verhaal de lefgozer. Het verhaal wordt verteld door een meisje die het allemaal ziet gebeuren. Het begon allemaal met iemand die zei dat hij hoogtevrees had. Toen bekende iedereen. Totdat Govert-jan zei dat hoogtevrees aanstelleritis was. Niet iedereen vond dat, want iedereen vindt het wel eng om boven op een berg te staan en naar beneden te kijken, maar Govert-jan moest toch bewijzen dat hij geen hoogtevrees had. De kinderen hadden hem wel eens eerder enge dingen zien doen met gym, maar dit vonden ze toch erg raar, want de school waar ze nu op zaten was een middelbare school. En meestal heeft een middelbare school meerdere verdiepingen. Hier dus ook. Ze zaten nu op de derde verdieping. Het was een half-half zolder. Govert-jan ging aan de dakgoot hangen en hij slingerde van het ene naar het andere raam. Toen hij weer binnen kwam, klapte de een in zijn handen en de ander schold hem uit voor idioot of stommeling. Alle jongens ook, maar Govert-jan zei dat ze mietjes waren. Totdat opeens de stilste jongen van de klas (Remco) zei dat hij ook ging. Dat vond het meisje heel erg eng. Ze zou het meer jammer vinden als Remco naar beneden viel dan als Govert-Jan naar beneden zou vallen. Hij had pas nog een spreekbeurt over paarden gehouden. Ze had nog nooit een jongen zo over paarden horen praten. Toen hij daar zo hing had ze heel erge zweethanden. Ze veegde ze heel zorgvuldig af alsof Remco daardoor beter bleef hangen. Opeens bleef hij hangen en zei hij heel zachtjes help. Het meisje wenste uit alle macht dat hij weer goed binnenkwam, en misschien kwam het door de sterkheid van haar wens, maar opeens kwam de leraar Duits binnen. Gelukkig was hij heel groot en haalde hij Remco met 1 haal binnen. Ze kregen natuurlijk wel op hun kop, en terwijl ze dat kregen kotste het meisje in de prullenbak achter haar.



Een bijzondere gelegenheid

Dit hoofdstuk gaat over Jacqueline. Ze had zelf geen oma meer, maar naast haar woonde een oudere vrouw. Vroeger kwam ze daar vaak omdat ze heel erg verwend werd, maar nu niet meer. Wel eens voor een boodschap of zo iets. Jacqueline had een nieuwe hobby. De flessofoon. Net zo iets als een xylofoon maar nu met flessen. Ze miste nog een fles voor de 'la'. Ze had het hele huis al afgezocht, maar ze kon niks vinden. Ze bedacht dat omabuur (zo noemt ze haar buurvrouw) misschien nog wel een fles kon hebben dus ging ze naar omabuur. 'Gos wat jammer nou.' zei omabuur. Dat ging een poosje door terwijl Jacqueline een gevulde koek met een glas ranja kreeg. Opeens werd omabuurs gezicht heel blij. De fles van neef Sjaak. Neef Sjaak was een neef van omabuur en woonden in Brussel. Omabuur wilde hem bewaren voor een bijzondere gelegenheid. Jacqueline was al helemaal blij en wilde al dankuwel zeggen. Toen bedacht ze zich. 'Oh, maar hij is nog vol en port is best duur geloof ik. En u wilde hem toch bewaren tot een bijzondere gelegenheid?'. 'Jacqueline ik vind het altijd al een bijzondere gelegenheid als jij komt'. Dus pakte ze twee glazen uit de kast en schonk ze vol. 'Je mag toch wel?' Vroeg omabuur. Zo dronken ze drie glaasjes. Toen Jacqueline het derde glaasje leeg had werd ze opeens straal misselijk. Ze was zo dronken dat ze niet meer kon praten maar nog wel net naar de gootsteen kon lopen. En kotste alles uit. 'Oh hoe kon ik zo stom zijn?' Ratelde omabuur. 'Stom stom oud mens.'. Ze gaf Jacqueline pepermuntje en bekers melk. Toen het weer een beetje ging ging Jacqueline weer naar huis. Omabuur en Jacqueline spraken af dat het het beste was als Jacqueline niks zou zeggen.



Feest

Dit hoofdstuk gaat over Bart. Het wordt weer verteld maar nu weet ik niet of het door een jongen of een meisje gebeurt. Dit is ook het laatste hoofdstuk. Bart is een hele rijke jongen. En daar is het meisje of de jongen wel jaloers op. Toen zij naar Hawaii gingen en hij/zij naar Zeeland was ze helemaal jaloers. Op een dag kondigt Bart een feest aan. Zijn ouders zijn niet thuis dus dat is nog beter vindt Bart. Hij had ook nog honderd gulden gekregen. Volgens Bart 'ballen'. Na een dag of wat kwam Bart de klas in met visitekaartjes die hij van zijn vader had gepikt. 'Herman jij bent als eerste uitgenodigd.'. Zo ging het de hele tijd door. Bij sommige kinderen twijfelde hij eventjes, maar gaf hij ze wel. Op het laatst bleek dat er drie meisjes niet waren uitgenodigd. Iedereen begon te loeien dat dat geen stijl was. 'Dan kom ik ook niet.', zei Anneke het mooiste meisje uit de klas. 'Oke oke.' gaf Bart toe. Eindelijk was het feest er. Het werd geopend door Bart hij zei: 'En hierbij open ik het knalfeest van het jaar. Als ik ja zeg knallen we allemaal een blikje bier open. Ja.'. Iedereen knalde het blikje bier dat ze in hun hand hadden open. Sommige bleven naar het schuim kijken dat er uit kwam en namen er een slokje van, maar andere zetten het weer weg en namen cola of zoiets. Bart zette de muziek aan, maar niemand begon te dansen. Een paar meisjes stonden in de hoek wat bewegingen te maken. Even later zette Bart de muziek zachter voor een onderbreking. 'Voor wie wil liggen hier sigaretten.'. Zelf nam hij er eentje stak hem aan en ging stoer met zijn ene been over het andere been zitten roken en gooide de lucifer in de prullenmand. Misschien kwam het door de rook, maar opeens schreeuwde iemand 'brand!!'. Snel rende iedereen naar beneden. Het hele huis brandde verder af.



Over de schrijfster

De schrijfster, Valentine Kalwij, werd geboren in 1949 te Amersfoort. Na een aantal losse publicaties in tijdschriften geschreven te hebben, verscheen van haar in 1986 het boek Lefgozers. Ander werk van haar is de verhalenbundel Een lolletje en andere veranderingen, en de poeziebundel Neem nu een paardebloem (1988).
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen