U kijkt nu naar de cache versie van het boekverslag : Anna Enquist - Het Geheim.
Deze versie komt van http://www.collegenet.nl/studiemateriaal/verslagen.php?verslag_id=8201 en is laatst upgedate op Onbekend.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2934 woorden.

titel:Het geheim

Auteur:Anna Enquist

Uitgever:De Arbeiderspers, Amsterdam, 1997



Uitgave van:Wolters-Noordhoff



Motivatie van mijn boekkeuze:



Ik had geen flauw idee wat voor boek ik moest kiezen. Dus vroeg ik het aan mijn vader, omdat hij veel literatuurboeken van mij gelezen had. Hij raadde mij dit boek aan, omdat hij het zelf een leuk boek vond. Ik had van de andere boeken geen idee dus probeerde ik dit boek maar.



Een eerste persoonlijke reactie:



In het begin vond ik het een ingewikkeld boek, want alles stond door elkaar. Het ging terug in de tijd en opeens was het weer tegenwoordige tijd. Maar later kon je er orde in scheppen. Ook was het boek in het begin onbegrijpelijk, omdat het over een grote vleugel gaat. Je denkt dat in eerste instantie aan een vogel maar later blijkt het een piano te zijn. Het is een somber boek, want het speelt zich de oorlog. En de hoofdpersoon krijgt dan veel leed te verwerken. En dit gaat in de rest van het boek verder. Het leven van de Hoofdpersoon en de bijpersonen is heel somber beschreven. De spanning komt pas later in het boek, bijna op het einde, want in het begin wordt het dagelijks leven van een persoon beschreven. Later komt er dan spanning, alleen kom je het einde nooit te weten, want dat staat niet beschreven. Het is zeker een realistisch boek, want iedereen die in de oorlog heeft geleefd kan zoiets hebben meegemaakt. Maar voor mij was het niet herkenbaar. Zij beleeft de wereld op een andere manier dan ik, zodat ik er niet of weinig van mijn eigen leven in terug herken.



Korte samenvatting van de inhoud:



Het gaat over Wanda, een rustig meisje die een passie heeft en dat is piano spelen, die opgroeit in de oorlog. Ze krijgt een zwakzinnig broertje, die ze geheim moet houden tegen over de Duitsers. Haar pianoleraar is joods, wordt opgepakt en komt nooit meer terug. Ze wordt ouder en krijgt verschillende vriendjes, waar onder Bouw, ze is pianiste geworden en houdt veel concerten. Ze verhuist naar Engeland en laat Bouw alleen achter in Nederland. In Engeland gaat ze vreemd. Ze komt weer terug naar Nederland en gaat weer bij Bouw wonen. Haar vader wordt erg ziek en heeft kanker, ze gaat hem opzoeken. Hij is geestelijk gek geworden en herkent haar niet meer. Al gauw sterft hij. Het doet haar niet veel. Ze gaat haar broertje opzoeken en merkt dat de zusters in het thuis hem niet onder controle kunnen houden. Zij speelt voor hem op de piano en hij wordt rustig, zij is de enige die hem kan bereiken. Ze gaat terug naar Bouw en wil op tournee naar Amerika, maar wordt zwanger. Ze krijgt een miskraam, wat haar niets doet want ze wou toch geen kind, ze wil piano spelen. En gaat naar Amerika, tegen Bouws zin in en laat Bouw achter en verbreekt de relatie. Ze komt terug en haar moeder wordt ziek. Ze komt erachter dat haar ‘vader’ niet haar vader was, maar dat de pianoleraar dat was. Ook beseft ze dat haar ouders nooit van haar gehouden hebben. Als ze het aan haar moeder wil vragen, is ze al gestorven.

Ze is al zestig, heeft reuma en verhuist naar Frankrijk, begint daar een nieuw leven zonder piano. Later schaft ze toch weer een piano aan.

Bouw leest in de krant en ziet dat ze verhuisd is en wil haar opzoeken. Eenmaal daar heeft hij de moed niet meer. Of hij toch doorzet weet je niet.



Relatie tussen het werk en het leven van de schrijver:



Hoewel veel critici de expressieve aard en de aanwezige emotionaliteit van haar eerste publicaties in verband brachten met de belevingswereld van de adolescent, begon ze pas op latere leeftijd te schrijven. Ze begon pas op 46 jarige leeftijd met schrijven, nadat ze gestopt was met haar carrière als pianiste.

Het perspectief waaruit de gedichten en romans van Anna Enquist geschreven zijn, wordt door haar biografie bepaald. Persoonlijke elementen zoals haar werk als psychotherapeut, het moederschap, haar belangstelling voor klassieke muziek en haar verbondenheid met het landschap ten zuidoosten van Amsterdam, maken herhaaldelijk deel uit van haar literaire werk.

In haar poëzie en in haar romans duwt ze echter veel van haar ervaringen met de wereld van de muziek. Ze verwijst daarin niet alleen naar de tijd van de barok en de romantiek. Maar ook het milieu van uitvoerende musici komt herhaaldelijk ter sprake, zoals in dit boek, het geheim.





Tekstbestudering 1:



- Er zitten een paar verwachtingen zoals, hoe zal haar relatie met haar ouders verlopen, of Wanda en Bouw een relatie krijgen en hoe dat verloopt en waarom ze maar frankrijk verhuist.

- Er zitten wel open plekken in, maar deze worden al snel weer beantwoord.

- · De keuze of ze bij Bouw zal blijven of niet. Want dit heeft een grote invloed op haar leven. Het antwoord wordt pas ongeveer twee hoofdstukken verder verteld.

· De antwoorden op de vragen aan haar moeder, worden ook uitgesteld en kun je later uit verschillende punten afleiden.

- Hoe haar leven verder zal verlopen is meestal de grootste vraag. Soms wordt iets gewoon later uitgelegd of het wordt niet uitgelegd. En dan kun je het wel ergens uit gokken of je komt het nooit te weten.

- De vraag of Bouw Wanda opnieuw zal ontmoeten. Dat komt omdat ze in het begin van het boek daar iets over zeggen, een paar korte keren tussendoor, en dan weer uitgebreid aan het einde. Maar op het moment dat hij haar zou moeten ontmoeten, laten ze je in twijfel.

- · Uitstel, bij bijvoorbeeld de vraag of hij haar zal ontmoeten. Het begint in het begin van het boek en het antwoord krijg je pas op het einde.

· Tijdsprong, op een andere verhaallijn verschakelen en een vooruitwijzing inlassen, omdat er zoveel tijden door elkaar heen gebruikt worden, gebeurt dit wel vaker

- Een grote: de ontmoeting met Bouw met daar tussen kleine spanningsbogen.



Tekstbestudering 2:



1. onderwerp:

· Het boek gaat over het leven van een pianiste die helemaal geobsedeerd is door het piano spelen.

· Ik had geen flauw idee waar dit boek over ging en begreep het in het begin dus ook niet. Nu ik het boek gelezen heb denk ik, dat als ik wist waar het boek overging, het boek niet gelezen zou hebben, omdat muziek mij helemaal niet aanspreekt.

· Ik vind muziek in zijn geheel al vreselijk en dan vooral piano en klassiek, dus dit onderwerp sprak mij totaal niet aan en ik had en nog nooit over nagedacht. Ik heb dus een hele andere kant van het leven gezien.

· Ik ben het onderwerp zeker van een andere kant gaan bekijken. Ik begrijp nu waarom sommige mensen klassieke muziek ook mooi kunnen vinden, en de gedachte die daar achter zit.

· Ik wist nog niets van het onderwerp af en had er dus ook geen verwachtingen bij. Ik weet dus ook niet of ik het op een andere manier verwacht zou hebben.

· Ik vind dat het onderwerp zeer goed naar voren is gebracht, omdat je het onderwerp van verschillende kanten kon bekijken van uit de musicus en vanuit de buitenstaanders.

· Ik heb er nog nooit een boek over gelezen en ik heb er ook nog nooit een film over gezien. Gewoon weg omdat mij het onderwerp niet trekt. Ik zou hier dus ook geen uitspraak over kunnen doen.



2 de gebeurtenissen



· De belangrijkste gebeurtenis is dat ze iedereen laat vallen om zelf haar passie in het piano spelen te vinden.

· De nadruk ligt op het gevoel dat Wanda heeft bij het piano spelen en de gedachten daarover van de bijpersonen.

· Het verhaal bevat weinig tot geen gebeurtenissen om je te boeien. Het is vooral het verhaal op zich dat je moet aantrekken of niet.

· Het boek sprint van her naar der dus je moet het er vaak maar uit opmaken wat er gebeurd is. Het wordt later wel uitgelegd, maar op het moment zelf niet.

· Ik vind de gebeurtenissen: dramatisch, zwaarwichtig, waarschijnlijk. Ze groeit op in de oorlog, krijgt ook nog eens een zwakzinnig broertje en haar ouders houden niet van haar. Dat is allemaal erg dramatisch en bepaalt haar leven. Maar zoiets kan iemand echt overkomen zijn, dus het is erg waarschijnlijk.

· Het moment dat ze Bouw in de steek liet en koos voor een leven als pianiste. Het is dan wel een keuze die ze zelf graag wil. Maar het is ook een grote stap, want ze verlaat haar oude leventje om naar Amerika te gaan.

· Sinds haar vriendin kinderen heeft gekregen is het leven van haar drastisch veranderd. Je vraagt je dus af of het krijgen van kinderen wel zo’n verstandige zet is.

· Eerst in een droevige, sfeer in een moeilijke tijd, later wordt het vrolijker. In het begin stelde ik mij alles voor in grijstinten, naar mate het boek vordert en de oorlog afgelopen is en ze in Frankrijk woont, ging ik me alles meer in kleur voorstellen en veel vrolijker.

· De gebeurtenissen maakten een echte indruk op mij ik kon mij alles voorstellen. Maar niet echt helder, dat komt omdat veel niet precies werd beschreven. Bijvoorbeeld Wanda zelf, ik zou haar nu niet kunnen beschrijven, omdat er nooit verteld is hoe ze eruit uitzag.

· Je moest vaak zelf dingen invullen, omdat het boek door elkaar liep. In het begin is dit nog al verwarrend, omdat je een eigen voorstelling maakt die later bv niet blijkt te kloppen. Je kunt dan wel in de war raken. Later begin je het verhaal te begrijpen en kun je makkelijker een voorspelling doen. Ook wordt na een tijdje de bedoeling wel duidelijk of kun je hem ergens uit afleiden.

· Eigenlijk heb ik niets uit het boek zelf al eens meegemaakt, het is was een hel andere wereld dan nu, de oorlog. Ook heb ik niets met piano of muziek, dus in die context had ik ook niet veel gemeen. Het was dan ook niet beter voor mij te begrijpen, eerder moeilijker.

· Ik moest echt worstelen om verder te komen, want het onderwerp boeide mij niet en er zaten geen echte spannende momenten in op open plekken. Voor iemand die in het onderwerp geïnteresseerd is was dit misschien duidelijker te merken.

· Ik heb zoals eerder gezegd nog nooit een film gezien of boek gelezen, over dit onderwerp. Dus ik kan deze vraag niet beantwoorden.



3 personages



· De hoofdpersoon is voor mij absoluut geen held ik zou ook nooit zo willen zijn als zijn. Ze is zo kil en houdt van niemand. Ze kan zich zelf alleen maar terugvinden als ze piano speelt. En zo zou ik dus ook absoluut niet willen zijn, het is eigenlijk juist het tegenovergestelde van hoe ik wil zijn.

· Alle personen waren zo beschreven dat het in de werkelijk net zo zou kunnen zijn gegaan het is erg realistisch en je kunt je elk figuur goed voorbeelden.

· Wanda speelt piano, ik zou dat vreselijk vinden. Ook haar idee over vreemd gaan vind ik vreemd. Ze heeft een vriend en toch gaat ze vreemd. Ze vindt dit dus blijkbaar kunnen, ik ben het daar dus niet over eens.

· Zoals ik net al schreef vind k vreemd gaan niet kunnen, maar ook dat ze haar vriend zomaar in de steek laat om naar Amerika te gaan vind ik nog al vreemd. Ik vind wel dat ze moet doen wat haar hart haar ingeeft maar zo drastisch hoeft het nu ook weer niet.

· Ik snap wel dat ze haar hart volgt en naar Amerika gaat, maar de manier waarop. Ze laat Bouw, haar vriend, gewoon zitten. Ook snap ik dat ze aan haar moeder uitleg wil vragen over haar leven. Alleen waarom net op het sterfbed van haar moeder. Gaat ze er dan pas over nadenken? Dat had toch ook wel iets eerder gekund.

· In het begin vond ik het maar raar hoe ze reageerden, want je kende hun karakter nog niet. Later begin je het te begrijpen en wordt het wat voorspelbaarder, maar nog weet je vaak veel dingen niet te voorspellen.

· De vriendin die haar helpt is een spontaan persoon en zegt wat ze denkt. Ook haar moeder is later weer sympathiek en is blij als haar dochter weer eens langs komt

· Het meeste kom je over Wanda te weten: ze stil en houdt van piano spelen en heeft daar ook alles en iedereen voor over.

Emma ( de moeder): wordt een vermoeide vrouw na de geboorte van Wanda en zakt helemaal in na de geboorte van haar zwakzinnige zoontje Frank. Beiden zijn waarschijnlijk niet van haar man maar van haar minnaar en muziekleraar Leon. Maar ze moet zich zelf groot houden tegen over haar man.

Egbert (de vader): hij toont geen liefde voor Wanda, omdat zij niet van hem is. Wel schenkt hij veel aandacht aan Frank, terwijl Wanda denkt dat Frank juist niet zijn kind is. Hij heeft een vlak karakter.

Bouw Kranenburg:Bouw is arts in het zwakzinnigeninstituut waar Frank verblijft. Hij trouwt met Wanda, maar na haar miskraam scheiden ze. Hij hertrouwt, maar Wanda blijft altijd in zijn gedachten. Hij wil haar opzoeken in de Pyreneeën, maar tot een ontmoeting komt het niet. Hij heeft een vlak karakter.

· In het begin moest je veel zelf verzinnen maar naar mate het boek vordert, wordt dat steeds makkelijker en kun je, je een goed beeld vormen.



4 bouw



· Ik vond de bouw zeer ingewikkeld en erg verwarrend. Er zaten zoveel flashbacks in, en dan ook nog verdeeld in drie tijden, zodat het erg moeilijk uit elkaar te halen was. Het ging over Wanda als kind, Wanda als 30 jarige en Wanda als 60 jarige en de laatst was ook nog verdeeld in haar nieuwe leven in de Pyreneeën en de zoektocht van Bouw.

· Het verhaal komt eigenlijk heel langzaam opgang, omdat er veel over haar jeugd wordt verteld. Maar aan de andere kant gaat het eigenlijk ook wel weer heel snel. Dat komt omdat er veel stukken tussen komen over haar latere leven, dus daar kun je, je dan ook al een voorstelling van doen.

· Ik vind dat het verhaal niet goed samenhangt het springt op en neer en vaak worden er dan ook stukken tussenuit gelaten die dan (soms) later wel weer worden verteld.

· Het verhaal is absoluut niet spannend omdat het over een standaard leven gaat waarin weinig spannends gebeurt. En er zitten geen spannende stukken in waar je graag het antwoord op zou willen weten.

· Ik vond het verhaal niet boeiend omdat, ik het in het begin niet snapte. En omdat het onderwerp mij niet aan sprak.

·Er zitten twee lijnen in: - Wanda

- Bouw

Dit was vooral in het begin heel erg lastig, later werd het minder maar was het nog steeds soms onbegrijpelijk.

· Ik vond die terugblikken absoluut niet handig, maar ik kan mij ook best voorstellen dat het met de inhoud van het boek te maken had. Het zou een soort van muziekstuk kunnen zijn, verschillende noten samen vormen een mooi muziekstuk. Verschillen de levensjaren door elkaar kan kunnen dus ook een mooi boek vormen.

· Dit antwoord is ongeveer hetzelfde als het vorige.

· Er zitten geen herinneringen in, maar zoals ik eerder geschreven heb vond ik die vele terugblikken erg hinderlijk.

· De vraag of Bouw toch zal doorzetten om Wanda te ontmoeten blijft onduidelijk en dat is erg storend want dit is één van de drie lijnen die erin zitten. En je zit de hele tijd op dat antwoord te wachten en net als je het denkt te krijgen is het boek afgelopen.

· Je ziet het eigenlijk alleen door de ogen van Wanda. En dat is volgens mij wel goed geslaagd. Want het gaat erover, hoe zij tegen het leven aan kijkt dus je moet het ook vanuit haar ogen bekijken.



5 taalgebruik



· Ik had totaal geen problemen met het lezen van de tekst.

· Tijdens het lezen is mij niets bijzonders opgevallen over het taalgebruik. Het was voor mij duidelijk te lezen.

· Ik vind dat het leven van Wanda in het begin wat uitgebreid verteld word. Later vind ik dat de verhoudingen goed verdeeld zijn.

· Het taalgebruik is soms wat zwaar, maar dat past er wel bij, want het piano spelen is ook zwaar.







Eindoordeel



1 over het boek



Ik vond het een lastig te begrijpen boek, omdat ik niets over het onderwerp wist en er veel terugblikken inzitten. Om dezelfde redenen vond ik het ook een saai boek. Piano, muziek en oorlog interesseren mij niet zo. Het is erg droevig, omdat ze in een rot periode opgroeit. Maar het is zeker ook leerzaam, omdat je op een andere manier tegen het leven van een pianist aan kijkt en anders tegen klassieke muziek aan gaat kijken.



2 Over het uitvoeren van de verdiepingsopdracht



· Ik vond de verdiepingsopdracht best wel moeilijk, omdat je veel moet nadenken en redeneren over het boek. Ook waren het erg veel vragen, zodat je niet meer wist wat je wel en niet had gezegd.

· Eigenlijk had ik geen probleem en kon ik de verdiepingsopdrachten zonder veel tegenslagen doorwerken.

· De 2de was veel langer en ging veel dieper op de punten in en was dus moeilijker.

· Ja ik ben het boek van een andere kant gaan bekijken. Niet alleen van die een lezer maar ook die van een beoordeler.

· Ik heb geleerd niet alleen naar de inhoud te kijken maar ook naar andere punten te kijken.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen