Boekverslag : Rene Appel - Tweestrijd
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1305 woorden.


Manon is een meisje zonder
toekomst. Op school is ze nooit een uitblinker geweest en nu werkt ze
bij haar ouders in de slagerij. Haar broer Rolf is een tijd geleden zomaar
verdwenen. Haar moeder heeft het hier erg moeilijk mee. Als ze vrijdagavond
samen met een vriendin uitgaat ontmoet ze Roy. Ze worden verliefd en ze
trekt bij hem in.



Roy heeft ook geen echte toekomst voor zich. School heeft hij niet afgemaakt
en hij verdient zijn geld met criminele zaakjes. Op een dag ontmoet hij
Sjors en hij gaat voor hem werken. Hij zakt steeds dieper weg in de onderwereld.
Op een dag wordt hij beroofd van de spullen die hij van Sjors moest bezorgen.
Sjors neemt hem dit persoonlijk kwalijk en dwingt hem voor de gestolen
goederen te betalen. Dit geld heeft Roy natuurlijk niet maar hij wordt
gedwongen om het toch ergens vandaan te halen.



Manon begint ondertussen te wanhopen. Roy is de laatste tijd niet meer
dezelfde en hij heeft haar zelfs al eens geslagen. Manon komt erachter
dat ze zwanger is. Als ze het Roy vertelt zegt dat hij dat hij het wil
laten wegmaken. Manon wil dat niet en hier krijgen ze ruzie over.



Roy heeft van Manon’s vader 2000 gulden geleend. Hij koopt een pistool
voor 700 gulden en de rest vergokt hij. Op een dag vermoordt hij in een
vlaag van woede een café-eigenaar van wie hij geld wilde lenen.
De politie heeft er een vermoeden van dat Roy het heeft gedaan en ze komen
regelmatig langs. Roy gedraagt zich steeds agressiever tegenover Manon.



Manon vertelt haar buurvrouw Wendy dat ze denkt dat Roy iets met die moord
te maken heeft. Wendy probeert haar zo goed mogelijk te helpen. Nadat
de politie een paar keer afzonderlijk met Roy en Manon heeft gepraat is
er genoeg bewijs om Roy op te pakken. Dit komt voornamelijk door Manon.
Roy neemt zich voor om het haar betaald te zetten. In de gevangenis ontmoet
hij Rolf, zonder te weten dat hij de broer van Manon is.



Roy wordt in hoger beroep vrijgelaten. Manon is bang dat hij haar iets
wil aandoen maar de politie kan niets doen. Ze trekt bij Wendy in en na
een tijdje gaan ze samen in een flat in de Bijlmer wonen. Roy begint zich
als een echte stalker te gedragen. Sjors wil nog steeds dat Roy hem het
geld terugbetaalt maar op een dag “ontvoert” Roy hem. Roy weet
dat hij nu eigenlijk niet meer terug kan en als Sjors hem probeert te
overmeesteren schiet hij hem neer.



Sjors is gewond maar hij weet zijn “hulpje” Willem te bereiken
die hem naar een arts brengt. Sjors wil nu wraak nemen en draagt Willem
op Roy te doden. Willem volgt Roy naar de flat in de bijlmer waar Roy
ondertussen Manon heeft gevonden. Roy overmeestert Wendy buiten en stopt
haar in een busje bij Rolf die ook vrij is gelaten en hem helpt. Van Wendy
krijgt Rolf te horen dat het om zijn zus Manon gaat en ze snellen samen
naar boven. Willem achtervolgt hen. In de flat is een gevecht tussen Roy
en Manon ontstaan. Rolf komt binnen en begint met Roy te vechten. Uiteindelijk
wordt Roy van het balkon gegooid door Willem die ook binnen is gekomen.



Mening:



Het boek telt 300 bladzijden maar ik had het in ongeveer twee uur uit.
Dit is te danken aan de eenvoudige schrijfstijl van Appel maar ook aan
het feit dat het boek een hele goede spanningsopbouw heeft waardoor je
als het ware gedwongen wordt om verder te lezen. Er zijn schrijvers die
hun boodschap over willen brengen door lange, ouderwetse volzinnen te
schrijven waar de lezer dan door heen moet kijken, René Appels
manier om iets te vertellen is hier ongeveer het tegenovergestelde van
maar het werkt minstens zo goed. Juist door kleine woordjes en beschrijvingen
krijg je als lezer een goed beeld van in dit geval de onderkant van de
samenleving.

Op een gegeven moment moet Roy bijvoorbeeld een aantal adressen uit zijn
hoofd leren van Sjors. Appel beschrijft hoe Roy hier meer dan twee uur
mee bezig is. Juist deze details geven een duidelijk beeld van Roy, hoe
hij is en hoe hij zo is geworden.



Afgezien van de plot, die overigens erg goed in elkaar zit, is de sfeer
erg belangrijk in dit boek. De constante dreiging dat er iets kan gebeuren
zorgen ervoor dat je het boek niet makkelijk weg kan leggen. Een voorbeeld
van zo’n gespannen moment is bijvoorbeeld als Manons ouders onverwacht
op bezoek komen. Het wordt een uiterst pijnlijk bezoek doordat Roy amper
iets zegt en zich in moet houden om niet kwaad te worden. Tot overmaat
van ramp vertelt Manon dan ook nog eens dat ze zwanger is van Roy. Manons
ouders weten zich geen houding te geven en uiteindelijk loopt Roy kwaad
op weg.



Het gebeurt niet vaak dat er in een roman elementen van radio of televisie
voorkomen. Ik denk dat dat het geval is omdat het boek dan al na een paar
jaar gedateerd aandoet. In “Tweestrijd” komen deze elementen
echter veelvuldig voor. Er worden namen van soaps genoemd, filmtitels
en teksten van Marco Borsato worden aangehaald wat in dit boek goed werkt.
Het maakt het boek nog realistischer hoewel ik me afvraag of het dat over
tien jaar ook nog doet. Maar zelfs dan zal de maatschappij waarschijnlijk
niet zo ingrijpend veranderd zijn dat niemand Roy en Manon meer herkent
als types die je op straat tegenkomt, waar je in de krant over leest of
die je op de televisie ziet.



Opdracht:



Ik heb voor dit boek voor opdracht 1 gekozen, namelijk:



Vergelijk twee recensies met je eigen mening:



Samenvatting eerste recensie (Mijn mening is schuingedrukt):



Fred Braeckman in De morgen van 3 juli 1998



Appel schrijft aan het slot dat hij geïnspireerd werd door een verhaal
uit het televisieprogramma “De ronde van Witteman”. Dat verklaart
allicht de wat schematischere vorm van de roman en de expliciete soapelementen.
(Bv.: Manon is in verwachting van Roy, ze leert een bekommerde Surinaamse
vriendin kennen.)



Ik heb niets gemerkt van een schematische vorm en van soapelementen.
Dingen die in het dagelijks leven voorkomen hoeven niet per se soapelementen
te zijn. Het feit dat Manon in verwachting is vind ik juist erg goed.
Enerzijds wil ze namelijk de vader van haar toekomstige kind niets aandoen,
anderzijds is ze bang voor hem.



Tweestrijd is een wat trage psychologische thriller maar wel heel ritmisch,
koel, nerveus, zonder franjes en in een bijna kale taal verteld. Hier
en daar is Appel echter wat te schematisch: over het verleden van Roy
weten we niets.



Ik vind “Tweestrijd” helemaal niet traag. Het is niet snel
maar ook niet traag. Met de rest van de beschrijving ben ik het eens.
De recensent vindt echter ook dat het boek wat te schematisch is en we
niets van Roy’s verleden weten. Ik vind het boek niet schematisch
en het feit dat we van Roy niet veel weten komt juist voort uit het feit
dat Manon dat ook niet weet.



Margreet Hirs in Elsevier van 21 maart 1998:



Tweestrijd is een loflied op de vriendschap. De auteur weet zijn techniek
om de spanning op te bouwen steeds meer te verfijnen, zodat het verhaal
een nerveuze vaart krijgt, terwijl de achtergrond van de personages levensecht
overkomt.



Ik zie “Tweestrijd” helemaal niet als een loflied op de vriendschap,
het is gewoon een goede psychologische thriller. De rest heb ik in andere
bewoordingen ook in mijn mening omschreven.



Appel kan het niet laten de lezer af en toe een knipoogje te geven (zoals
bijvoorbeeld een klant die sprekend op Bolkestein lijkt maar erg plat
praat.)



Dit was mij ook opgevallen. Andere voorbeelden zijn allereerst het
feit dat Roy’s achternaam Witteman is terwijl het boek is gebaseerd
op een verhaal uit “De ronde van Witteman”. Ook is er het voorbeeld
van het schilderij dat de vermoorde kroegbaas op zijn kamer had hangen.
Als Roy er iets van zegt vertelt hij: “Een echte Appel”.



De homoseksuele rechercheur Wielaard is met zijn hoge stemmetje een beetje
karikaturaal uitgevallen



De gedachte dat Wielaard homoseksueel zou zijn komt alleen voor in
de belevingswereld van Roy. Hij mag hem niet en probeert het “ergste”
van hem te denken. Wielaard vind ik helemaal niet karikaturaal. Hij begint
bijvoorbeeld tijdens een verhoord opeens heel hard tegen Roy te schreeuwen.
Dat is toch niet typerend voor een homoseksueel met een hoge piepstem?



Het is gewoon een lekker boek, een perfect stuk Appel-gebak van een meesterbanketbakker.



Afgezien van deze bijzonder zouteloze woordspeling ben ik het hier
mee eens.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen