U kijkt nu naar de cache versie van het boekverslag : In Bepaalde Gezinnen - Maatschappelijke Vervreemding Ingezonden Door: Anonymous.
Deze versie komt van http://www.scholieren.be/huiswerk/show_stuk.php?id=572 en is laatst upgedate op Onbekend.
De taal ervan is Overig en het aantal woorden bedraagt 852 woorden.

Wat?




Het is een actueel vraagstuk, de mens raakt steeds meer vervreemd van zijn eigen soortgenoten. Vooral de jongste jaren is deze problematiek zeer ernstig. Relaties worden werkelijk moeizamer en oppervlakkiger. Er zijn heel wat mensen die op de eerste plaats carrière willen maken. De aandacht die ze schenken aan relaties, vriendschap, liefde, … komt dan vaak maar op de tweede plaats. In dit tijdperk draait het allemaal om tijd en geld. Zo horen oudjes niet langer thuis, men stopt ze liever in rusthuizen. Mensen betalen liever anderen dan er zelf voor te moeten zorgen. Ook de kinderen worden tegenwoordig naar de onthaalmoeder/crèche gebracht. Ouders hebben geen tijd meer om voor hen te zorgen. Vrouwen gaan tegenwoordig ook werken, en moeten dus de keuze maken, of ze al dan niet zelf de kinderen zullen opvoeden. Nog een ander voorbeeld vinden we in de ziekenhuizen; waar dokters nauwelijks tijd hebben om een gesprek met hun patiënten te voeren. Alles moet immers zo snel mogelijk gebeuren. En nog een laatste voorbeeld is het feit dat sommige jongeren vluchten in de drugswereld. Na school is er (in bepaalde gezinnen) niemand thuis, waaraan jongeren hun verhaal kunnen vertellen. Ze zoeken hun vrienden op …




Persoonlijk vind ik dit zeer jammer, mensen moeten naast hun werk ook tijd kunnen maken voor het gezin, de familie, genegenheid, liefde, hobby's, enz.








Het vrije westen:




Wij leven in het vrije Westen, in een wereldje waar er te veel luxe is en waar mensen opkijken naar rijke lui. Maar maakt geld gelukkig? Wat voor zin heeft het om rijk te zijn als men niet gelukkig is. Mensen zouden er beter aan doen wat minder te verdienen en wat meer te genieten van de eenvoudige, mooie dingen van het leven. In het leven gaat het er voor velen om beter te zijn dan de anderen, te concurreren. Wat bereikt men op deze manier? We leven in een consumptiemaatschappij, en tegenwoordig is alles te koop en worden de menselijke waarden aan producten gekoppeld, ze worden niet meer aan de mensen verbonden. Mensen laten zich dus ook heel veel beïnvloeden door media en reclame. Ik denk dat we met die manier van leven op het verkeerde pad zitten. Menselijke waarden zijn van uiterst belang. Mensen hebben elkaar nodig: de zieke wil in zijn lijden bijgestaan worden, de eenzame wil gezelschap, de oudjes willen hun oude dag aangenaam doorbrengen met anderen…




In onze samenleving komt het er op neer te presteren. “Je moet het maken in je leven.” Maar als men doorgaat op deze manier te leven, is het ook niet verwonderlijk dat het aantal zelfmoorden, ziektes, depressies,… nog meer zal toenemen. Op deze manier zoeken we niet naar oplossingen, we willen problemen vergeten en opzijschuiven… maar plots wordt het ons allemaal te veel en vindt er een explosie plaats. "Als we de problemen delen, dan verzacht alle lijden" schreef Anne Clark in één van haar nummers. Ik ga eveneens akkoord met deze uitspraak. Alles opkroppen heeft volgens mij geen zin, praten is de beste therapie! We moeten samen op zoek gaan naar oplossingen en we moeten onze stoom regelmatig afblazen. We doen er dus goed aan aanspreekpunten te zoeken in ons bestaan. Deze kunnen gaan van muziek tot een dagboek, dieren, God, de medemens, enz. Alhoewel de medemens mij het beste aanspreekpunt lijkt te zijn! Hij is niet altijd bereikbaar, maar we moeten hem trachten te bereiken. We moeten de stap naar hem overbruggen, hij is de enige die begrip kan opbrengen, die raad kan geven, … Zo is ook God voor velen een aanspreekpunt. Bij Hem kunnen ze steeds terecht, ze kunnen op Hem rekenen.




In onze consumptie- en prestatiemaatschappij kan en mag falen niet, er is nauwelijks plaats voor mislukkelingen. Mensen moeten flexibel zijn, iedereen moet meedraaien in dit systeem, als dit niet lukt dan moeten ze opgeven. Zo worden mensen, die minder talenten hebben, door de samenleving uitgesloten, ze worden zelden aanvaard. Bovendien hebben ze angst om niet te voldoen aan de verwachtingen die men stelt. In extreme gevallen zonder mensen zich dan af, ze hebben het gevoel dat niemand hen begrijpt. In deze tijd is eenzaamheid heel actueel. Mensen moeten solidairder leren zijn maar dit lukt niet altijd! Ze zijn vaak egoïstisch en het eigen belang staat voorop… toch mogen we dit niet veralgemenen, er zijn daarnaast ook mensen die het goed menen, mensen die zich vrijwillig inzetten om anderen te helpen, enz.








Waar?




Ik denk dat de vervreemding op wereldniveau toch een ernstig probleem is, we treffen dit niet enkel in ons eigen landje aan. In het ene gebied is deze kwestie natuurlijk erger dan op de andere plaats. Ik denk dat deze problematiek het meest opvallend is in de rijkere landen. In primitieve culturen daarentegen is dit vanzelfsprekend minder aanwezig. Bij hen is de groeps- of familieband nog van groot belang. Ook onder andere in Afrika wordt er nog veel meer aandacht besteed aan verbondenheid, er wordt meer samen gevierd, gewerkt, geleefd… De mensen leven er vaak in armoede, maar er is nog steeds een warme glimlach op hun gezicht af te lezen. Waarom kunnen wij dan niet zo leven?
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen