Boekverslag : Ronald Giphart - Phileine Zegt Sorry
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1610 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1610 woorden.
zakelijke gegevens
Phileine zegt sorry
Ronald Giphart
Uitgeverij Podium, Amsterdam
Eerste druk, oktober 1996
ISBN 9057591537
Ronald Giphart.
Giphart is een opmerkelijke man met een brilletje, het is precies het type schrijver dat je achter dit boek zoekt.
Ronald Giphart kwam ter wereld op 17 december 1965 in Dordrecht.
Zijn moeder was een actieve vrouw in de PVDA en had haar mondje bij zich, Wijnie Jabaai.
Ze kwam vlak voor het publiceren van dit boek te overlijden in 1995, na een lang ziektebed.
Terug naar 1965, het gezin was nu vanzelfsprekend humanistisch en links georiënteerd.
Ook kreeg Giphart van jongs af aan de schrijfkunst al mee, zijn opa en vader waren beiden lange tijd journalist.
De puberteit was in aantocht, inmiddels verhuisd naar Soestdijk kon hij aan het Baarnsch lyceum zijn diploma behalen. Giphart liet rond 1993 zien wat hij in huis had, de ijverige werker verkocht zichzelf met zijn eerste roman “ Giph “. In dit boek pleegt hij “ vadermoord “ op zijn literaire held, Jeroen Brouwers.
Zijn populariteit nam snel toe, Giphart kreeg het druk met schrijven columns, recensies en artikelen, voor oa het Parool.
Zijn familie idealen spelen op, en trouwt heel gelukkig met Mascha in 1997, waarna hij in 1998 vader wordt van een zoon.
Een theater carrière was niet voor hem weggelegd concludeerde hij na enkele lege zalen.
Dus zocht Giphart het bureau op, hij werd hoofdredacteur van het trein-tijdschrift “ Rails “.
Ook dit was niet echt zijn ding, wat hem echter wel goed viel was de geboorte van zijn dochtertje in 2000.
In 2001 krijgt Giphart het ultieme idee om zijn boek Phileine zegt sorry te verfilmen, met Kim van Kooten in de hoofdrol wordt dit echter wel een grote kaskraker.En ontvangt 9 gouden-kalf nominaties. Waaronder die van de beste actrice, beste acteur, beste speelfilm en beste regie.
Een kroon op zijn werk tot nu toe lijkt me!
Samenvatting,
Phileine is geen meisje en geen vrouw, haar vriendje “ Max “ vertrekt in zomer 1995 naar New York om daar zijn droom te laten vervullen, toneel spelen!
Phileine’s droom stort in en gaat hem een jaar later achterna, eenmaal in New York waar het verhaal zich verder afspeelt, ontmoet ze veel mensen.
In het vliegtuig naar New York ontmoet Phileine twee wild enthousiaste Amerikanen, Lena en Fabian. Hiervan moet ze niets hebben en ondanks ze haar wegbrengen naar de plaats van bestemming in een limousine kan ze geen waardering voor hen opbrengen.
De plaats van bestemming is Max’ appartement. Hier ontmoet ze niet alleen haar vriendje, maar ook Gulpje, Jules en Leonard. Max’ huisgenoten. Bij wijze van een verassing brengt Max zijn toneel-club mee voor een feest, een feest ter ere van Phileine. Erg veel doet het haar niet, gezien haar haat en kritiek naar de mensheid.
Benny&Marc, Ruth, en L.T.&Joanne zijn er dus ook.
Phileine’s eerste dag begint alleen, althans zonder Max.
Gulpje en Phileine hebben elkaar echter al snel gevonden, samen maken ze de eerste dag New York tot ontoegankelijk. Hier ontmoet ze Fabian, zet haar beste petje op en houdt het gezellig, samen gaan ze de stad bekijken.
Als ze afdwalen, dwalen ze af naar een geliefd onderwerp wat Phileine betreft, vrijen.
Er volgt een principe afspraak, op een andere plaats en een ander tijdstip zouden ze de liefde met elkaar bedrijven.
Na een gepland etentje wat in het water valt, ruikt Phileine letterlijk onheil.Als ze Max omhelst ruikt ze de parfum van een ander, Joanne!
De tweede dag is de dag van de voorstelling van het toneelstuk van Max, Romeo en Julliet. Met Max in de hoofdrol, samen met.. Joanne!
Phileine en Gulpje zetten weer een stapje dichter bij elkaar, en tezamen gaan ze naar de voorstelling.
Hier stellen twee halve stellen elkaar flink op de proef, Joanne en Max plegen overspel op de première van Romeo&Julliet voor de ogen duizend mensen.
Het loopt zelfs uit tot een heuse orgie!
In de zin van afreageren gaan Phileine en Gulpje een paar gasten flink de grond in stampen, waardoor Max en Phileine ruzie krijgen.
Ook dit loopt uit de hand, als Max vertelt over de andere twee voorstellingen, breekt Phileine zijn neus.
Dag drie, de meiden Gulpje en Phileine spelen een exentriek orgasme na in een restaurantje, waardoor ze hier niet langer welkom zijn. Eenmaal terug in Max’ appartement, raken ze in het zoveelste conflict met Jules. Ook LT is hier bij betrokken, deze neemt haar later mee op een bootje, voor New York. Waar ze bij wijze van wraak, de liefde met elkaar bedrijven.
De vierde dag, Als Phileine wakker wordt ziet ze een zieke Leonard op de bank liggen, ze stelt prent zich de meest bizarre dingen in en krijgt de vreemde aandrang hem te vertroetelen. Jules vat dit negatief op, en alweer ontstaat er slaande ruzie.
Als het onderwerp voor de verandering op vrijen valt in een cafétje, komen LT, Phileine en Gulpje op het idee de laatste voorstelling bij te wonen. Bij wijze van een soort controle, vallen Max en Joanne door de mand.
Ze willen nu daadwerkelijk de liefde met elkander bedrijven, dit gaat Phileine te ver. Ze grijpt in overmacht in en rent het toneel op waar ze haar vriendje voor het blok zet. Door haar de liefde voor haar te bewijzen moest hij haar volgen naar buiten, bleef hij, Mocht hij wegblijven!
Phileine vertrekt…alleen.
Vijfde dag, Phileine wordt in een vreemde omgeving wakker, bij Fabian thuis. Ze had het met de avond ervoor gemaakt, onder invloed van drank was Phileine voorpagina nieuws. Mede daardoor wordt ze uitgenodigd voor de Ed Sullivan Theatre, waar de Late show plaatsvind. Ook hier steelt Phileine de show en veroverd menig mannen-hart!
Die avond, is ze echter toch alleen in een hotel.
Dag zes, een jongen gehuld in een pak staat voor Phileine met als doel haar te ontvoeren. Max neemt Phileine weer mee naar huis zonder ook een woord te wisselen. Hij is het zat, hij heeft voor haar een jurk gekocht en neemt haar, met alle anderen mee naar het Aids-Gala. Een hele gebeurtenis!
Phileine komt achter veel waarheden, en onderziet haar fouten. Ze haar innerlijk in binnen een minuut. Eerst moet ze nog wel haar overspel tegenover Max verklaren. Maar met behulp van Gloria Gaynor en haar liedje “ I will survive “ maakt dit een knoopje voor haar los.
Phileine klimt op het podium en verteld wat haar in feite dwars zit, en haar fouten onder ogen ziet. En verontschuldigd zich voor als ze is en eigenlijk was.
Want dit is een hele stap in de goede richting.
Personages
Phileine, de hoofdrolspeelster van dit boek gaat cynisch en zwartgallig door het leven. Een heerlijke kortzichtige personage waar je, je slecht genoeg geweldig in kan vinden.
Met een bijtende humor verteld ze wat er in haar omgaat en wat er op dat moment gaande is, de meiden problemen die escaleren en de onmogelijke situaties waar ze zich in weet te werken. Ze houdt er hele zelfverzekerde opvattingen op na en leeft in haar eigen wereldje.
Haar kortzichtigheid neemt in de loop van het verhaal, op een pijnlijke manier af. Ze ziet wat ze aanricht en het gevoel komt tot haar.
Max, het vriendje van Phileine. Over Max krijg je hoofdzakelijk dingen te weten die in verband staan met Phileine.
Hij pleegt een soort van overspel in zijn toneelstuk, dat hem zwak en tegelijk ook sterk maakt. Ook hij heeft zo zijn werkelijkheden daarin, maar na verloop van tijd drukken ze elkaar eens flink op de waarheid.
Gulpje, het Vlaamse huisgenootje van Max en tevens ook al snel het vriendinnetje van Phileine. Ze is precies zo als Phileine, samen maken ze in hun vrije uurtjes New York onveilig. Op een gegeven moment blijkt Phileine toch nog ergens medelevend te zijn, terwijl Gulpje het allemaal weer zou laten barsten.
Stijl en verhaaltrant
Phileine zegt sorry, is een realistisch verhaal. Met woordspelingen die je op de nodige momenten alert houden en laten lachen.
Het is zwierig en beeldend in het perspectief van een meisje van rond de 20 á 25 jaar geschreven.Maar tegelijkertijd is het een bruisende roman die de lezer in zijn nekvel grijpt.
Uit de beschrijvingen kan je precies opdoen wat het meisje interesseert, wat mij weer interesseert.
Opmerkelijk is dat het boek globaal uit twee delen bestaat.
- gedachten
- gebeurtenissen
Ze zijn niet duidelijk afgescheiden met een hoofdstuk, maar toch was het onder het lezen duidelijk waar en wanneer er zo’n scheiding was.
De verteller is Phileine zelf, wat maakt dat het een psychologische roman is.
Wel is me opgevallen dat er grof taalgebruik in voorkomt, maar de originele woordkeuze maakt de scheldwoorden onschadelijk.
In het boek kwamen meer gedachten en dialogen voor dan beschrijvingen. Alleen de toneelvoorstelling wordt uitgebreid beschreven. Ik vond dit niet vervelend om te lezen, omdat Phileine in haar gedachten en door alle dialogen ook goed wordt beschreven wat er allemaal gebeurd. In haar verhaal komen door haar gedachten ook veel flashbacks en anekdotes.
Tijd en Ruimte ,
Het verhaal speelt zich in acht dagen af in 1996.
Twee dagen in Nedeland waarop zes dagen in New York volgen tot het einde van het verhaal.
Vooral de plaats speelt een erg belangrijke rol, omdat Phileine uitgebreid New York beschrijft en daar haar mening over geeft.
De concrete ruimte is New York, Manhatten.
De ruimte is naar mijn mening heel goed gebruikt, want er wordt duidelijk verteld hoe of wat en waar. Waardoor je ook meteen de stemming van de persoon in kwestie kan peilen.
Thema
de zoektocht naar jezelf, en die zo te beleven dat je jezelf nog onder ogen kan zien. Phileine worstelt met wraakgevoelens, liefde en vriendschap. En zoekt gaandeweg er een evenwicht tussen, waardoor ze dingen doet die ze aanvankelijk niet had gewild.
Bedoeling of les
voor mij is het duidelijk dat de schrijven heeft bedoeld te vermelden dat je vooral jezelf moet zijn. Het lijkt erop dat Phileine dat doet, maar het tegendeel wordt bewezen aan het einde van het boek.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen