|
U kijkt nu naar de cache versie van het boekverslag : Jan Wolkers - Een Roos Van Vlees.
Deze versie komt van http://huiswerk.leerlingen.com/boekverslag/21639/ en is laatst upgedate op Onbekend. De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 4702 woorden. |
Zakelijke gegevens Jan Wolkers, Een roos van vlees, Uitgeverij Meulenhoff, Amsterdam achtentwintigste druk 1981, 194 blz. Eerste druk 1963. Waarom heb ik dit boek gekozen? Ik zag dit boek staan en omdat ik had gehoord van mijn moeder dat zij dit boek wel goed vond, had ik het genomen. Ook de titel wekte mijn belangstelling, doordat het erg mysterieus overkomt. Eerste persoonlijke reactie Toen ik dit boek zag, vond ik het al meteen een nieuwsgierig makende titel. Helaas was de achterkant in het Engels beschreven en wist ik dus niet precies wat de inhoud van het boek zou zijn. Dit vond ik overigens wel raar omdat de schrijver Nederlands is. Toen ik het boek doorbladerde en ik las zomaar een stukje leek het me een droevig en zielig verhaal. Ook leek het me wel een lastig verhaal, maar ik ben het toch gaan lezen doordat ik wist dat het verhaal zelf wel goed en mooi zou zijn. Samenvatting van de inhoud Dit verhaal gaat over een man, Daniël, die zijn oude liefde en ex-vrouw waarmee hij is gescheiden maar niet kan vergeten. Zij heet Sonja. Daniël is een ongelukkig, gevoelig en rustig figuur. Bijna het hele verhaal door worden er herinneringen over haar opgehaald en oude brieven voorgelezen. Daniël verandert niet echt door de gebeurtenissen. Wel dwingt hij zichzelf op sommige momenten om haar te vergeten. De belangrijkste andere personen zijn: Sonja, zij is een aantal jaren geleden gescheiden van Daniël en hij denkt nog steeds veel aan haar. Emmy, Daniël ontmoet haar doordat hij eigenlijk met Ans, een vriendin van hem, naar de schouwburg zou gaan, maar die kan niet omdat ze moet werken. Dan komt Emmy, maar omdat Daniël zich niet goed voelt blijven ze thuis. Ze komen erg veel over elkaar te weten als Emmy bij hem blijft slapen. Basje, dit is het zoontje van Daniël en een kind van Sonja. Daniël is erg gehecht aan hem. Ook het dochtertje van Daniël wordt veel in het verhaal genoemd. De naam is niet bekend, maar ze is al overleden. Waar en wanneer de gebeurtenissen zich afspelen is niet uit het verhaal op te maken. Waarschijnlijk speelt het verhaal zich af in Nederland rond 1963 omdat dat de eerste druk was van het boek. In het begin van het boek heeft hij weer over haar gedroomd. Als hij wakker wordt, vindt hij in een la van een kast een nest jonge muizen. Hij zegt dat de diertjes door zijn bloed zijn gemaakt, omdat de diertjes op oude zakdoeken van hem liggen die vol bloed zaten vanwege zijn ziekte. De zakdoeken waren bijna helemaal opgegeten. Daniël heeft een kat, Samuel, hij hoopt dat hij de muisjes niet ontdekt. Het is winter en behoorlijk koud, maar Daniël gaat, ondanks dat hij ademhalingsproblemen heeft, toch naar buiten. Als eerste gaat hij naar het graf van zijn dochtertje. Zij is overleden toen ze twee was. Het gebeurde in de douche. Omdat haar moeder, Sonja dus, haar onder te heet water had gehouden, werd ze levend verbrand. Haar vel hing helemaal los, dit weet je omdat Daniël later nog een stukje vel van haar handje had gevonden. Dan vindt hij een waterhoen die zit vastgevroren in een slootje. Hij haalt zijn veren voorzichtig los en stopt het diertje onder zijn trui zodat het weer wat warmte krijgt. Het diertje spartelt niet tegen, maar overlijd later door zoveel warmte ineens. Daniël gaat een café binnen, drinkt een kop koffie en praat wat met de eigenaar. Als hij terug naar huis loopt komt hij een oude vrouw tegen met een fiets die helemaal scheef loopt. Achterop zitten kolen gebonden. Dan valt de vrouw omdat ze de fiets te scheef houd en Daniël helpt haar overeind. De vrouw vertelt dat ze door haar dochter naar de kolenboer was gestuurd omdat zij zelf ziek was. De oude vrouw heeft reuma en het gaat haar niet altijd meer zo gemakkelijk af. Daniël loopt met de vrouw mee tot aan haar huis. Dan doet er een andere vrouw open die waarschijnlijk haar dochter moet zijn. Ze is nogal onbeschoft, ze zegt geen gedag tegen Daniël en is bovendien niet eens echt ziek. Daniël loopt weer naar huis en gaat eerst nog even langs de slager om een ons hart voor Samuel te kopen. Thuisgekomen belt Ans, een vriendin van hem, hem op om te zeggen dat ze s’avonds niet mee kan naar de schouwburg omdat ze moet werken in het ziekenhuis. Ze vraagt aan haar vriendin, Emmy, of zij misschien mee wil. Dat wil ze wel. Ans geeft Daniël het adres van Emmy en legt de telefoon weer neer. Daniël vindt een briefje van zijn moeder dat zij en zijn vader nog even een half uurtje bij hem langs komen die middag. Als zijn ouders er zijn praten ze een tijdje en drinken wat. Daniël krijgt dan ineens weer erg last van zijn ademhaling. Als zijn ouders weg zijn, gaat Daniël naar de kapper. De kapper klets aan één stuk door met Daniël omdat hij de enigste klant is. Dan komt er een man binnen die scheerzeep verkoopt en probeert de kapper te overtuigen dat zijn zeep heel goed is. Daniël betaalt en gaat weer naar huis. Als hij thuis is, komt zijn zoontje Basje, bij hem eten. Basje is ook een kind van Sonja. Daniël maakt het eten klaar en Basje leest een boek voor. Daniël laat Basje de jonge muizen zien. Hij is er erg van onder de indruk. Ze praten nog wat en daarna gaat Basje weer naar school. Daniël trekt zomaar een la open en vind daar allemaal brieven van Sonja aan hem gericht. Hij leest ze door, maar een paar brieven verder wil hij niet meer lezen. Hij vindt dat hij die brieven moet verbranden. Hij loopt naar de wc, gooit de brieven erin en steekt ze in de brand. De wc-pot komt helemaal in de fik te staan en Daniël gooit er een emmer water overheen om de vlammen te blussen. De wc-bril is nu helemaal verschroeid. Daniël trekt door en gaat douchen. Als hij klaar is kleedt hij zich aan en loopt weer naar de kamer. Daar ziet hij Samuel in de la slapen boven op een blauw randje wat van een poëziealbum blijkt te zijn. Daniël pakt het op, het is van Sonja. Hij leest er wat van, maar doet het daarna snel weer dicht en gaat de krant lezen. De bel gaat, het is Emmy. Ze stelt zich voor en loopt dan naar binnen. Emmy is een vriendin van Ans en zit ook in de verpleging. Als ze wat hebben gepraat, valt het Emmy op dat Daniël zo erg beeft en niet goed ademhaalt. Ze besluit dat hij niet naar de schouwburg kan en haalt wat Jenever voor hem. Daniël gaat liggen en valt dan in slaap. Hij droomt dat hij met Sonja over een weide loopt en samen met haar in het gras gaat liggen. Dan verdwijnt ze weer en is Daniël weer wakker. Hij hoort Emmy de radio uitzetten en als het helemaal stil is, valt hij opnieuw in slaap. Hij heeft een vreemde droom. Het gaat over dat hij samen met Sonja aan het fietsen is. Sonja fietst voorop en heeft een kind achterop. Het kind zwaait naar hem en Sonja begint steeds harder te fietsen. Daniël houdt haar niet bij, maar ziet dat het kind steeds schever gaat hangen en al met zijn handjes op het asfalt komt. Daniël wil schreeuwen maar er komt geen geluid uit zijn mond. Dan verdwijnt Sonja en Daniël zakt in het teer van de weg dat onder zijn fiets wegsmelt. Ineens wordt Daniël weer wakker gemaakt door Emmy omdat ze de wc niet kan vinden. Als ze terug komt van de wc vraagt ze zich af wat Daniël ermee heeft gedaan. Daniël vertelt het haar en Emmy vindt het maar raar. Ook wil ze weten waar hij over droomde doordat hij de hele tijd in zichzelf zat te praten. Daniël zegt dat hij zich niets meer kan herinneren. Ze gaan nog wat drinken en daarna gaat Daniël weer slapen. Weer heeft hij een vreemde droom. Als hij wéér wakker wordt, staat Emmy bij het naar buiten te kijken met het raam open. Ze drinken nog iets en vallen daarna in slaap. Als hij wakker wordt is het nacht. Emmy ligt naast hem en is nog wakker. Daniël gaat wat te drinken halen en Emmy zegt dat ze vannacht bij hem zal slapen. Dan begint ze te vertellen over haar leven. Dat ze een kind heeft vermoord omdat ze abortus heeft gepleegd. En dat ze met haar ex-vriend door heel veel landen heeft gereisd omdat dat zijn werk was. Emmy heeft ook niet zo’n geweldig leven, dat begrijpt Daniël wel. Haar ex-vriend werd later grof en ruw tegen haar, maar ze bleef toch van hem houden. Emmy zegt dat ze honger heeft, maar Daniël heeft niets in huis. Dan komt hij op het idee de jonge muizen voor haar te koken. Hij stopt ze in de pan zonder dat ze het weet. Dan geeft hij het haar te eten. Ze eet mijn vlees, want het is van mijn bloed gemaakt, denkt Daniël. Dan gaan ze in bed liggen. Als Daniël wakker wordt van de wekker is het ochtend en Emmy gaat naar haar werk. Daniël kijkt hoe ze zich aankleedt. Als Emmy ziet dat Daniël haar bekijkt vraagt ze of hij slaapt. Daniël doet zachtjes zijn ogen weer dicht en Emmy gaat op de rand van zijn bed zitten. Even strijkt ze over zijn voorhoofd. Dan staat ze op en knipt het licht uit. Bij de deur blijft ze even staan. Dan gaat ze naar buiten. Als Daniël voorzichtig op zijn bed gaat zitten, voelt hij dat het echt niet meer gaat. Hij heeft een dokter nodig anders haalt hij het niet. Hij belt Sonja op om te vragen of ze een dokter voor hem wil bellen. Dan denkt hij weer na over haar en gaat zitten wachten op de dokter. Relatie tussen werk en leven van de auteur Jan Hendrik Wolkers werd geboren op 26 oktober 1925 in Oegstgeest. Hij staat bekend als Nederlandse schrijver, dichter en kunstenaar. Jan Wolkers is de derde van elf kinderen en groeit op in een sterk gereformeerd gezin met een strenge vader. Op school gaat het niet goed, hij wordt van de MULO afgestuurd in 1938. Hij gaat aan het werk in de kruidenierswinkel van zijn vader en werkt later als o.a. tuinman en dierenverzorger. In 1944 sterft zijn oudere broer (Gerrit Johannes) aan difterie. Hij bewonderde deze broer, omdat hij tegen hun vader durfde te protesteren. In 1946 schrijft hij zich in aan de Academie van Beeldende Kunsten in Amsterdam. In 1947 trouwt Jan Wolkers voor de eerste keer. Zijn vrouw heet Sibylle. In 1949 begint Jan Wolkers met een studie in de beeldhouwkunst in Amsterdam, Den Haag en Straatsburg. Zijn eerste (openbare) opdrachtgever voor een beeld was in 1956 de gemeente Zaandam. Hij krijgt voor zijn beeld ´Jongen met haan´ de Sint-Lucas medaille. Zijn eerste belangrijke opdracht: het watersnoodmonument in Kruiningen, krijgt hij ook in 1956. In 1958 trouwt Jan Wolkers voor de tweede keer. In Groningen staat sinds 1960 zijn beeld ´Olga met de kat´. Het is in 1956 gemaakt en in 1960 door het Bouwfonds Nederlandse Gemeenten aan Groningen geschonken. In 1966 gaf hij de Prozaprijs van de gemeente Amsterdam terug, uit protest tegen het politieoptreden tegen de Provo´s. Van de roman ´Turks fruit´ werd in 1972 een verfilming uitgebracht die grote aantallen bezoekers trok. Jan Wolkers woont sinds 1980 met vrouw en kinderen op Texel. Deze verhuizing markeerde ook zijn hernieuwde interesse voor de beeldhouwkunst. Hoewel Jan Wolkers bleef schrijven kwam de nadruk op beeldende kunst te liggen. In 1981 wordt de eerste grote overzichtstentoonstelling van zijn beeldend werk ingericht in de Leidse Lakenhal en in 1982 wordt een catalogus samengesteld van zijn volledige literaire en beeldende werk. Jan Wolkers weigerde in 1982 de Constantijn Huygensprijs in ontvangst te nemen uit protest tegen de slechte recensies van zijn, met name, latere romans. Zijn manier van schrijven over sex, geloof en dood riep veel kritiek op. Door alle ´deining´ rond zijn literaire werk, blijft zijn beeldende werk steeds wat minder belicht. Vooral zijn vroegste werk heeft een sterk autobiografische inslag. Hoofdthema´s in zijn werk zijn: de dood, seksualiteit, aftakeling, haat-liefdeverhoudingen, verhouding tot vader en oudere broer. Het bijbels taalgebruik (dat hij van huis uit kent) klinkt in zijn werk vaak door. Verdiepingsopdracht - Verwachtingen: Als je naar de titel kijkt verwacht je een goed diepgaand boek. Bij een roos van vlees denk je toch als eerste aan een tragisch ongeval. Deze verwachting wordt ook gedeeltelijk waargemaakt. Zijn dochtertje is namelijk overleden en in de eerste plaats denk je dat het daarom gaat. Aan het einde van het boek merk je pas dat dat helemaal niet waar is. - Open plekken: Dit boek heeft in het begin enkele open plekken, die later in het verhaal worden ingevuld. Die invulling gebeurt jammer genoeg vaak heel erg langzaam en vaag waardoor het verhaal moeilijker te begrijpen wordt. De belangrijkste open plek in het begin is: “Wat is er met het dochtertje van Daniël gebeurd?” Dat wordt al snel genoeg verteld: ze is verbrand in heet water en gestorven in het ziekenhuis ten gevolge van haar verwondingen. De vraag die ik heel graag wilde weten was:”Wat is er psychisch precies aan de hand met Daniël”en nog steeds ben ik daar niet achter, want er wordt nergens over zijn gezondheid gesproken. Wel dat hij astma heeft, maar dat is niet het belangrijkste. Mijn vraag is eigenlijk: “Waarom is Daniël zo ongelukkig en blijft hij zich zo vastklampen aan het verleden?” Op deze vraag heb ik ook geen antwoord gehad. Het enigste wat hem ongelukkig heeft gemaakt is denk ik zijn ex-vrouw. - Spanning: In dit boek zit vrijwel geen spanning. De spanning wordt eigenlijk opgewekt bij de open plekken in het verhaal. Maar omdat je op de meeste vragen geen antwoord krijgt, vergeet je het en word het onbelangrijk. Ook wordt er vaak op een andere verhaallijn overgeschakeld. Dit gebeurd bijvoorbeeld als je komt te weten dat zijn dochtertje is overleden. Er wordt alleen niet verteld hoe ze is overleden. - Spanningsbogen: In dit verhaal worden heel veel kleine spanningsbogen gebruikt. Sommige zijn eigenlijk geeneens spannend maar er word wel een antwoord bij achtergehouden. Die antwoorden krijg je pas op het einde van het verhaal te weten. Evaluatie - Over het boek Onderwerp Het onderwerp gaat over een man, Daniël, die zijn oude liefde, Sonja, maar niet kan vergeten. Het onderwerp op zich spreekt me niet zo aan, maar omdat het over een man gaat die zijn gevoelens over een vrouw weergeeft gaat, vind ik het wel interessant. Voordat ik het boek ging lezen verwachte ik eigenlijk niet zo veel. Ik dacht wel dat het interessant en veel zeggend zou zijn. Deze verwachtingen zijn wel uitgekomen. Ik vond het vooral indrukwekkend hoe goed de schrijver de gevoelens van de hoofdpersoon weergeeft. Over het onderwerp heb ik zelf wel eens nagedacht. Ik heb zoiets soortgelijks ook meegemaakt. Natuurlijk was ik niet getrouwd maar de rest komt wel met het verhaal overeen. Het boek heeft me nu de kanten van een man die zijn liefdesverdriet moet verwerken laten zien, en dat is wel heel interessant. Ik ben door dit boek niet echt anders over het onderwerp gaan nadenken. Ik had niet erg verwacht dat dit onderwerp zo uitgewerkt zou worden. In het begin weet je namelijk niet eens wat eigenlijk het doel van het verhaal is omdat er dan allerlei andere dingen worden verteld. Stukje bij beetje kom je het eigenlijke doel van het verhaal te weten. Dat vond ik verassend aan de uitwerking. Ik ben het niet helemaal eens met de mening die uit het boek over het onderwerp blijkt. Ik zou niet jaren blijven denken aan mijn oude liefde. Misschien wel op bepaalde momenten, maar niet elke dag aan één stuk door. Het onderwerp in dit boek wordt wel goed uitgewerkt. Ik vind alleen dat ze ook wat meer de mening van Sonja erbij moeten betrekken. Nu weet je alleen maar uit de brieven hoe haar karakter is. Ik heb wel eens een boek gelezen over een jongen die ook liefdesverdriet had naar het meisje waar hij al jaren van hield. Op het einde verbrandde hij alles wat hij nog van haar had. Bij elk voorwerp kwam weer een apart verhaal. Dat boek was heel mooi, maar dit boek vind ik mooier, omdat de gevoelens beter zijn uitgewerkt en de belevenissen zijn niet zo oppervlakkig. Gebeurtenissen In dit boek komen niet echte belangrijke gebeurtenissen voor. Ik vind de ontmoeting tussen Daniël en Emmy wel belangrijk, omdat verder in het verhaal Emmy veel vaker voorkomt en een belangrijk persoon vormt voor Daniël. Doordat de meeste stukken in het verhaal herinneringen zijn, ligt de nadruk in dit boek meer op de gevoelens van de hoofdpersoon. Dit past goed bij het onderwerp doordat liefdesverdriet geen gebeurtenis, maar een gevoel is die je meestal niet samen deelt. In het begin vond ik het verhaal totaal niet boeiend, doordat ik nog niet echt doorhad wat nou eigenlijk precies het doel van het verhaal was. Later, vooral nadat Daniël erger last van zijn ademhaling krijgt en bij de ontmoeting met Emmy, wordt het verhaal weer boeiender. De gebeurtenissen komen wel logisch uit elkaar voort, want het wordt van dag op dag verteld dus je maakt alles mee wat de hoofdpersoon vertelt. Ik vind de gebeurtenissen boeiend, er gebeurd niet veel in dit boek maar wat er gebeurd is wel indrukwekkend, bijvoorbeeld dat Daniël de waterhoen uit het ijs haalt. Herkenbaar, want ik heb afgelopen jaar ook zoiets meegemaakt toen het uit ging met mijn vriend maar ik denk daar nu geen jaren meer over na. Dramatisch, het verhaal wordt op een dramatische wijze verteld. Bijna alle gebeurtenissen en herinneringen zijn zielig of schokkend. Zoals zijn vrouw die Daniël verlaat, zijn dochtertje die overlijd nadat ze in te heet water is gewassen, de waterhoen die overlijd na dat hij bevroren is, de gezondheid van Daniël wordt in de loop van het verhaal ook steeds slechter. De gebeurtenis die de meeste indruk op me heeft gemaakt is als Daniël de pasgeboren muisjes, die volgens hem door zijn bloed zijn gemaakt, kookt en aan Emmy te eten geeft. Dit vind ik een erg vieze gedachte en ik vond het heel erg shockerend dat hij Emmy voedt met zijn bloed omdat hij en zij allebei zoveel hebben meegemaakt. Hij zal er dus wel een bepaalde reden voor hebben, maar ik vind het best een beetje raar dat hij dat doet. Toen voor het eerst werd verteld dat het dochtertje van Daniël was doodgegaan in de douche en hij toen een vel van haar vond, ben ik wel gaan nadenken over hoe de relatie tussen hij en zijn dochtertje en hij en zijn vrouw was en waarom ze niets zei nadat ze met een handdoek met hun dochtertje erin naar het ziekenhuis was gegaan. Op die vragen heb ik trouwens nog niet echt antwoord gekregen, dat vind ik wel jammer. De gebeurtenissen spelen zich in een nogal sombere sfeer af. Dat heeft als effect op mij dat ben gaan nadenken waarom dat zo is en waardoor dat precies komt. De meeste gebeurtenissen maakten wel een echte indruk op me en ik zag ze ook voor me. Het verhaal is wel zo verteld dat je zelf veel moet aanvullen en invullen. Dit vind ik op bepaalde momenten wel leuk maar op sommige momenten ook vervelend, je komt daardoor nooit te weten wat er nou echt was gebeurd. Ik heb niet precies een gebeurtenis meegemaakt die lijkt op wat er in het boek beschreven staat, maar ik kan me verschillende dingen wel goed voorstellen, bijvoorbeeld over hoe je je dan zou voelen. De gebeurtenissen blijven me niet van het begin tot het eind boeien, maar gelukkig is het einde veel interessanter gemaakt waardoor ik toch het boek graag wilde uitlezen. Personages De hoofdpersoon is voor mij geen held op wie ik zou willen lijken. Ik vind namelijk dat hij van te veel dingen een probleem maakt en ook zijn omstandigheden trekken me niet zo aan. Je kunt je wel heel goed verplaatsen in de personage die de hoofdrol speelt, doordat zijn gevoelens zo goed worden beschreven dat je er helemaal in zit. De hoofdpersoon gaat echt voor me leven en lijkt ook meer op een echt mens. Ook Emmy en de vader van Daniël komen daarbij dicht in de buurt en lijkt ook meer op een echt mens. Sonja, Basje en de moeder van Daniël zijn meer types. Ik vind de eigenschappen van de vader van Daniël erg goed overkomen. Hij lijkt me een vriendelijk, maar toch streng persoon die koeltjes overkomt. Daniël vind ik een rustig persoon, maar hij denkt wel teveel in het verleden en ziet niet in wat nog komen gaat. Het gedrag van de meeste personages, behalve die van Basje, komt voor mij wel goed over. Ze gedragen zich als het hoort en komen allemaal rustig en niet overhaast over. De personage van Basje komt op mij nogal koel en negatief over. Er worden in dit verhaal niet echt veel beslissingen genomen. Ik zou het denk ik ook zo aanpakken als de beslissingen die genomen worden in het verhaal. De meeste personages reageren niet voorspelbaar. Er vallen veel stiltes in het verhaal en als er dan wat wordt gezegd is het meteen een verassing. Dat is meestal wel leuk. Ik vind de vader van Daniël een sympathieke man. Hij geniet van het leven en weet precies wat hem te doen staat. Van Daniël kom je het meest te weten. Hij is dan ook de hoofdpersoon van het verhaal. Door zijn gedachtes kom je ook goed te weten hoe zijn gedrag is. Over het innerlijk van Sonja wil je eigenlijk wel meer te weten komen, maar dat moet je zelf invullen en dat is nogal moeilijk. Bouw Ik vind de bouw van het verhaal niet echt ingewikkeld, geen één stuk komt op mij lastig over. Het verhaal zelf komt wel langzaam op gang doordat in het begin het doel nog niet duidelijk is. Heel veel dingen hangen goed met elkaar samen, maar sommige stukken roepen wel vraagtekens op, doordat je niet weet wat er nou precies word bedoeld met wat er word verteld. Het verhaal is niet spannend, je komt alles meteen te weten. Het verhaal is wel boeiend, de dingen die gebeuren zijn namelijk bijna allemaal indrukwekkend door de manier waarop er met de gebeurtenissen wordt omgegaan. In het verhaal zit één verhaallijn. Dit vind ik wel makkelijk om te lezen. De bouw van het verhaal past goed bij het onderwerp, doordat er veel terugblikken inzitten die vertellen hoe de relatie van Daniël en zijn vrouw vroeger was. Dit is handig om te weten omdat je anders niet weet waarom Daniël zo veel denkt aan vroeger. Er wordt in dit verhaal niet met de tijd gespeeld doordat alles in chronologische volgorde wordt verteld. Er zitten heel veel terugblikken en herinneringen in de tekst. Dit vind ik leuk doordat je dan weet waar Daniël zo mee zit. Het verhaal heeft een open einde, dit vind ik niet zo vervelend. Het verhaal is dan gewoon af. Voor mij hoeft er niet verder nagedacht te worden want het heeft een mooi einde, beter kan niet. Ik zie de gebeurtenissen door de ogen van de hoofdpersoon, Daniël. Dat past goed bij het verhaal doordat ik me zo helemaal in zijn personage kan inleven. Voor mij zegt dat veel en is het geslaagd. Taalgebruik Ik vond de tekst lastig om te lezen. Dat kwam vooral doordat er soms iets werd verteld wat helemaal nergens op sloeg in niet in de tekst paste. Ook werden er soms lastige benamingen benoemd. Zo werd er bijvoorbeeld eerst een lang verhaal verteld, volgens mij was dat een soort preek, dan werd er ineens uit het niets “Bruintje beer biscuits” gezegd en ging het daarna meteen over het weer. Eerder in een verhaal stond dat zinnetje in een reclameblaadje aangeprezen maar het sloeg absoluut nergens op. Ik vind dat er veel gedachtes en gevoelens werden beschreven, maar niet té veel. Wel vind ik dat als er iets werd gezegd of beschreven, het niet goed werd uitgelegd waardoor je soms geen flauw idee had waarover het ging. De manier van vertellen vind ik wel een beetje te wijdlopig. Soms wordt er namelijk over één ding uren doorgepraat of geschreven, dit is op zich wel irritant. Het taalgebruik past bij de personages doordat de hoofdpersoon rustig is en ook rustig en netjes praat. De tekst bevatte niet teveel beeldspraak en ik snapte die voorkwamen allemaal. Eindoordeel Ik vond dit boek erg interessant. Het heeft echt indruk op me gewekt. Het onderwerp is boeiend en de gebeurtenissen zijn goed verteld. Vooral de gevoelens en gedachtes in dit verhaal kwamen goed naar voren. Ik heb me helemaal een beeld geschetst van de hoofdpersoon en bepaalde gebeurtenissen. Het boek was uiteindelijk toch niet zo lastig als ik dacht. Het is een verhaal waar veel herinneringen in voorkomen en dit maakt het boek nog mooier en vooral diepzinniger. - Recensies 1. Anne Wadman “Vleselijk, al te vleselijk” In: De Leeuwarder Courant, 15 augustus 1964. Zie bijlage. Deze recensent verteld zijn verhaal op een rare manier. Ze vind het verhaal maar niets maar de fragmenten vind ze weer wel goed. Ik ben het dus niet eens met haar want ik vind zijn verhaal juist apart en juist goed dat hij steeds een andere richting dan verwacht op gaat. 2. Jan Spierdijk “Hij doet je wat en schrijven dat hij kan; Een roos van vlees bedorven door de gebraden muisjes” In: De Telegraaf, 30 november 1963. Recensent vindt de gruwelijke en vaak onvolwassen bedenksels de zwakke zijde van het onmiskenbare bijzonder talent van Wolkers. Die gruwelijkheden doen afbreuk aan zijn authenticiteit van zijn werk dat vaak boeiend en soms ontroerend is. Jan Wolkers schrijft een moeilijke jeugd met een benauwende gereformeerde opvoeding van zich af, en de rechtlijnige vader blijft hem achtervolgen. Maar vindt de criticus: het boek houdt je bezig. Hij ergert je, die Jan Wolkers, hij ontroert je, hij schokt je, hij maakt je misselijk, maar hij doet je wat. En schrijven kan hij. Hij kan sfeer scheppen met een paar zinnen, een situatie stellen en uitwerken in een paar bladzijden, figuren aan je opdringen, die je bij blijven. Deze recensent vind het boek dus helemaal niets. Daar ben ik het niet mee eens. Ik vind het wel ongeloofwaardig van de gebraden muisjes, maar het geeft wel een andere draai aan het verhaal en dat is er juist weer zo leuk aan. 3. Hans Warren “Een roos van vlees”, is eigenlijk één brok dood” In de PZC, 30 november 1963. Hij noemt het een allersomberst boek, een doods boek, en geen erg geslaagd boek. De dood moest en zou bij iedere scène en op elke bladzij aanwezig zijn. En Warren vindt het soms weerzinwekkend. Dit boek bevat passages die we op geen enkele manier kunnen appreciëren, zoals die met de gebakken muisjes. Dit is platvloers en onsmakelijk, vooral als men het hele muizen-motief uit het boek licht, en daarbij de verwijzingen naar de andere motieven overweegt.De hoofdpersoon, aldus Warren, Daniël, overtuigt niet. Deze Daniël toont haast geen dimensies, is op zijn gunstigst een ledepop, en zijn tegenspelers komen ook niet goed uit de verf. Na een samenvatting van de roman stelt Warren vast: we kunnen voor die schimmige man, die zoveel verprutst heeft en nog steeds zo onvolwassen lijkt, onvoldoende interesse opbrengen. Wolkers is de uitbeelding van Daniël tekort geschoten. Hoewel er zaken aan de orde komen die toch werkelijk van belang zijn, is het geheel te rommelig om een bevredigende indruk na te laten. Wolkers is een schrijver van allure, maar dit boek is onder de maat. Ik ben het eigenlijk in alle opzichten met de recensent eens. Het is een zeer opmerkelijk boek. Je voelt met Daniël mee, je voelt de pijn van Daniël bij de tegenslagen die hij moet verwerken. Bronnen De Leeuwarder Courant De Telegraaf De PZC www.kunstbus.nl/janwolkers |
|
Andere boeken van deze auteur: |
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen |