Boekverslag : Johan Daisne - De Trein Der Traagheid
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 979 woorden.

Hoofdfiguren



- De hoofdpersoon is de Ikfiguur. Het is een man van middelbare leeftijd, zwaarlijvig en hij is getrouwd. Hij werk in een museum en geeft af en toe les.In de loop van het verhaal verandert hij niet, maar hij maakt zoveel dingen mee, dat die waarschijnlijk later een uitwerking op zijn leven zullen hebben. Hij is een karakter.



Dan zijn er twee mannen waarmee de Ik-figuur het avontuur mee beleefd:



- Prof. Hernhutter. Hij is een slimme, aardige man. Hij verandert wel in het verhaal: Hij wordt een demente oude man. Ook hij is een karakter.



- Val. Hij heeft blond haar en is student rechten. Hij heeft een prettige uitstraling. Hij verandert ook in het verhaal. In het begin is hij erg paniekerig, maar dat komt omdat hij geen idee heeft waar hij is. Later wordt hij heel vrolijk en vrolijkt hij de anderen op. Maar hij gaat wel dood aan het einde van het verhaal.



Plaats, tijd en ruimte:



Het verhaal speelt zich eerst in een trein af en na het ongeluk op de brug tussen twee meccano's. Deze plaats is van groot belang voor het verhaal, omdat de schrijver hier duidelijk wil maken wat er tussen dood en leven is. De tijd lijkt stil te staan in het verhaal. Na het ongeluk is er geen tijd meer. De ruimte versterkt vooral de sfeer van het verhaal. Het is overal donker; in de trein, onder de wandeling. Dit geeft de sfeer wat er tussen leven en dood is. Alleen in de herberg is alles gezellig, met een orkestje en vrolijke gasten en bedienden.



Thema:



Het thema is de grens tussen leven en dood. Het hele verhaal draait daarom en speelt zich tussen twee meccano's af. De schrijver verteld in het verhaal als het ware zijn visie over de grens tussen leven en dood.



Motieven:



- Meccano's: Dit staat voor de vraagstukken in het leven. De professor verteld over meccano's: Je kunt proberen m.b.v. meccano de voorkomende dingen na te bouwen Je kunt alleen niet meer dan nabouwen; De zin erachter krijg je niet te pakken, dat ligt aan de stenen zelf. De mens heeft niet de bouwmiddelen om daar achter te komen.



- De tijd die stil staat:De horloges van de Ikfiguur, de professor en Val staan na het ongeluk allemaal op half zeven, en willen niet meer verder.



- Het licht dat niet dichterbij komt: De lichtjes in de verte lijken alsmaar verder weg te gaan.



- Spelkaarten van Val: Die komen steeds weer terug in het verhaal. In de herberg, maar ook aan het einde,. Als Val dood is, stopt de zuster de harten vrouw op het hart van Val. Ze komen steeds terug, want alles berust op toeval..



Titel:



De titel is: De trein der traagheid. Traagheid komt van "De wet der traagheid". Die zorgt ervoor dat het leven nog even doorgaat en de dood al onder het leven intreed. Deze titel is dus heel gepast voor het verhaal, want na het ongeluk leven de drie reizigers door, tussen leven en dood. De trein die rijdt niet naar de dood, maar naar een grensgebied. Het woord "traag" komt ook steeds terug in het boek.



Vertelsituatie:



Het verhaal is geschreven vanuit het Ik-perspectief, waarbij de Ikpersoon de hoofdpersoon is. Het is een vrij kort boek. Er zijn 33 hoofdstukken in het boek, deze is echter geen verdeling van het boek. Het verhaal loopt aan een stuk door. Het verhaal beschrijft niet meer dan 5 uur van een lentenacht. Het verhaal is chronologisch verteld. Het verhaal speelt zich een paar jaar na de tweede wereldoorlog af.. De nacht waarin het afspeelt doet denken aan de dood.



Samenvatting:



De naamloze hoofdpersoon, een man van middelbare leeftijd, reist op een lenteavond met de trein terug naar huis van zijn werk. Hij valt even in slaap en wanneer hij wakker wordt, merkt hij op dat al zijn mede reizigers in slaap zijn gevallen. Alles is al duister in de onverlichte trein. Het verlangen een andere wakkere medereiziger te zoeken en de behoefte aan een sigaret, zetten hem ertoe, zijn coupé te verlaten. Hij vraagt zich af wat er aan de hand is en of hij niet de verkeerde trein heeft genomen. In een van de laatste coupés ontmoet hij een oudere man, die zich voorstelt als professor Hernhutter. Hij verwondert zich ook over de toestand waarin de trein zich verkeert. Ze raken aan de praat en constateren dat hun horloges stil zijn blijven staan op hetzelfde uur: Half zeven. Enkele ogenblikken later komt de trein tot stilstand. Een jongeman rent in paniek voorbij. Hij wil naar de locomotief om te vragen wat er aan de hand is. Beide oudere heren stappen ook uit. Wanneer de trein opnieuw vertrekt, besluiten ze niet mee te reizen. Ook de jongeman haalt de trein niet meer. Met zijn drieën gaan ze weg, op zoek naar leven in het verlaten landschap. Een gesprek ontstaat tussen de drie mannen. Val, de jongste van de drie stelt zich voor. Tijdens het gesprek komen de mannen tot de conclusie dat ze, net voor ze op hetzelfde moment indommelden, alledrie dachten aan het geluk op aarde. Volgens hun beredenering bevinden ze zich in het overgangsgebied tussen leven en dood. Dan zien ze een licht, afkomstig van een herberg, waar ze willen eten. Tot hun verbazing verstaan ze de taal niet die er gesproken wordt. En ook de "tijd" blijkt niet te bestaan. Na de maaltijd toont Val een truc met zijn kaartspel. Ook de kelner waagt zich eraan, die slaagt ook in zijn truc, alleen bij Val niet. Na een dans met de juffrouw, klinkt het geluid van de buurttram. Val besluit die tram te nemen, samen met de juffrouw. wanneer de tram vertrokken is, ziet de verteller diezelfde juffrouw terug. Ze blijkt een verpleegster te zijn die hem helpt na het trein ongeval. Tussen de lijken bevindt zich ook het lichaam van Val. Professor Hernhutter leeft nog wel.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen