Boekverslag : -- - Grunberg Rond De Wereld
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1216 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1216 woorden.
Primaire gegevens van het gelezen werk:
Auteur: Arnon Grunberg
Titel: Grunberg rond de wereld
Verschenen in: 2004
Uitgever: Nijgh & van Ditmar
Verwachtingen vooraf: zoals altijd bij Grunberg, verwachten we een hoop humor met een zwart randje eraan vast geschreven. Waarschijnlijk zijn het reisverhalen, waarin hij verslag doet van zijn rondreizend bestaan.
Samenvatting van de inhoud:
Het boek bestaat uit 97 korte verhalen van soms maar een bladzijde lang. De verhalen zijn al eerder in het NRC Handelsblad verschenen. Deze korte verhalen vertellen anekdotes uit het reizende leven van Grunberg, althans wij krijgen het idee dat de schrijver het allemaal werkelijk heeft meegemaakt, alleen gebeurt alles onder de dekking van andere namen. Zo heet een personage bijvoorbeeld Soepstengel, wat natuurlijk een niet alledaagse naam mag heten en een andere personage wordt Aap gedoopt. In de 97 verhalen zien we Grunberg van Ierland naar Amerika, van Amerika naar Oostenrijk en weer terug reizen. De kleine problemen en curiositeiten die hij in die plaatsen tegen het lijf loopt, heeft hij opgeschreven. De verhalen onderhouden geen strikt verband met elkaar en kunnen eventueel onafhankelijk van elkaar gelezen worden. Sommige personages komen echter meerdere malen voor in verschillende verhalen en door de eerdere verhalen ken je de achtergrond van deze personen beter.
Titelverklaring:
De titel rond de wereld is letterlijk te nemen. Grunberg reist in het boek letterlijk van de ene plek naar de andere. Zo komt hij in Amerika, waar hij ook woont, in Ierland, Bolivia, Oostenrijk etc.
Opbouw:
De opbouw is zoals eerder gezegd, de 97 verhalen die verteld worden.
Taalgebruik:
Grunberg heeft een stijl die gekenmerkt wordt door korte zinnen en weinig lyrisch taalgebruik. Grunberg probeert geen sprookjeswereld voor te toveren, maar de werkelijkheid in al zijn absurditeit is wat hij beoogt de lezer onder de neus te schuiven. De afwisseling van lange en korte zinnen heeft over het algemeen een humoristisch effect. Ook de soms bizarre vergelijkingen en deze daarna direct weer opheffen hebben een komisch en vervreemdend effect.
Bijvoorbeeld:
Gillette haalt verwachtingen derde kwartaal niet, ’stond groot op het scherm. Zelf had ik die ook niet gehaald, maar ik ben geen scheermes.
Deze passage komt uit het verhaal: gevangenisbezoek – Cochabamba
De kolonel liep met mij langs hokken waarin allemaal gevangenen zaten. De sterksten schreeuwden, staken hun handen uit de tralies en plukten aan mijn kleren. Anderen zeiden op smekende toon allerlei dingen tegen me die ik niet kon verstaan. Er waren ook gevangenen die me uitscholden. Een echte priester deelde brood en pinda’s uit terwijl hij gebeden murmelde. Op het dak slenterden bewakers met geweren alsof ze hun hond uitlieten op een zondagmiddag in het park.(p.68)
Tijd:
De verhalen zijn over een periode van ongeveer 5 jaar in de krant verschenen en zijn daar voor het eerst gepubliceerd. De verhalen lichten enkele opmerkelijke gebeurtenissen die de schrijver meemaakte eruit, tussen 1998 en 2003. Dit is de vertelde tijd. De verteltijd is 347 pagina’s.
Plaats en ruimte:
Veel van de verhalen spelen zich af in New York, waar de schrijver woont, maar een ander groot deel speelt zich af op allerlei plaatsen en in allerlei landen op de wereld. Zoals eerder al genoemd is. De ruimte is belangrijk voor deze verhalenbundel, omdat het een beeld geeft van een reizend leven en welke dingen je daarbij tegenkomt. De plaatsen en de beschrijving van deze plaatsen is dan ook belangrijk. Gelukkig weet Grunberg veel plekken op een korte en krachtige wijze te typeren, zoals bijvoorbeeld in het verhaal, ‘Oostenrijk is een toestand’.
Oostenrijk was geen land maar een toestand, van verstopping en verdringing, van natte mist en van tranen, van opera en net iets te veel slagroom op je taartje.(p.144)
Spanning:
De spanning in het verhaal is eigenlijk niet aanwezig. De schrijver lijkt geen spanning op te willen bouwen, maar een opeenvolging van anticlimaxen aan elkaar te schrijven. De manier waarop de verhalen eindigen is veelzeggend:
Wel heb ik om vijf uur in de ochtend een taxi naar de Hudson genomen en heb daar plechtig de schoen waarin nog wat restjes lauwe champagne zaten in het water geworpen, terwijl ik uit mijn hoofd verscheidene gedichten voordroeg. Tot een kreet van een woedende dakloze, die ik blijkbaar uit zijn slaap had gehaald, mij verjoeg. (p.62)
Vertelperspectief:
De ik-figuur Arnon Grunberg vertelt de verhalen en is de ik-verteller in de boeken. Hij geeft verslag van wat hij ziet en wat hij daarbij denkt. De overige personages zijn het decor van deze ik-verteller.
Personages:
De schrijver is de belangrijkste figuur en de enige figuur die een rond karakter genoemd zou kunnen worden. We komen veel te weten over de gedachtewereld van de schrijver. De andere figuren worden heel karikaturaal neergezet. De enige die hier een beetje aan lijkt te ontkomen is Aap, waarmee de schrijver een relatie heeft. Deze vrouw wordt met iets meer diepte beschreven dan de ander personages. Het lijkt ook of de schrijver het meest sympathiek tegenover haar staat. De schrijver geeft in zijn verhalen ook toe dat hij als enige ruilmiddel seks en verhalen accepteert, om geld geeft hij niets. En voor verhalen heb je mensen nodig. Vandaar dat zijn personages zich min of meer gebruikt voelen door de schrijver om zijn werk te kunnen doen. Ze denken vaak dat de enige reden is waarom de schrijver met hen omgaat.
Thema en motieven:
Het thema van het boek is waarschijnlijk de absurditeit van het bestaan in al zijn facetten. De schrijver laat voortdurend zien hoe teleurstellend de waarheid kan zijn. Toch haalt hij uit dezelfde alledaagse dingen de situaties die zijn boeken inhoud geven en beleeft hij zoals in dit boek te lezen valt plezier aan die dingen. Het lijkt alleen of de schrijver elke keer wordt overvallen door de wanhoop voor de realiteit die hij onder geen beding serieus neemt op de manier waarop de rest van de mensheid deze serieus opvat. Zelf vindt hij de volgende karakterisering van een van zijn romans de beste:
“Like Meursault, he is extremely polite, while exhibiting an amorality that is coolly argued and highly disturbing.”
Meursault is een van de personages van de Franse schrijver Albert Camus uit het boek ‘de vreemdeling’. De journalist die dit schreef bedoelde dat achter Grunberg’s hoffelijkheid een koele argumentatie schuilgaat die zeer verontrustend is. Dit was ook het geval bij Meursault die uiteindelijk de doodstraf krijgt voor het vermoorden van een man. Over deze daad heeft hij echter geen berouw.
Genre:
Anekdotische verhalenbundel
Eigen literaire recensie:
Deze nieuwe verhalenbundel doet de lezer soms in lachen uitbarsten. Echter elke grap wordt geneutraliseerd met een wrange nasmaak. De wereld van Grunberg is een weerzinwekkend vrolijke wereld. De dingen die Grunberg meemaakt zijn even bizar als hilarisch en nodigen de lezer elke keer uit de volgende episode met evenveel moed op te pakken. Langzaamaan wordt de realiteit van de schrijver die af en toe tot ongelooflijke proporties lijkt te worden uitvergroot een fictie waarvan de lezer niet kan geloven dat het een werkelijk gebeurd verhaal is. Echter de schrijver vergroot de dingen niet uit, maar kijkt er met een bepaalde houding naar, waardoor de dingen misschien niet onmogelijk lijken, maar eerder vervormd. Het telkens richten van de blik op de banale details van het leven versterkt dit effect alleen maar. Bijvoorbeeld wanneer de schrijver beschrijft hoe hij zittend op een wc de peuken op de vloer telt en op het laatst van het verhaal opmerkt dat er misschien niemand in de wereld is die weet hoeveel peuken er op de vloer van deze wc liggen. Niemand, behalve hij.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen